Bye Bye Thailand

De laatste dag op Koh Tao nog van het heerlijke weer en – uitzicht genoten. Bij het hostel nog even gedoucht, de volgende keer zou nog lang duren! Daar twee Nederlanders ontmoet die ook dezelfde boot zouden nemen. Opgehaald en bij de boot gebracht. Op de boot bleek dat we de vorige keer beide een heel matras hadden gekregen om op te slapen. Die moesten we nu met zijn tweeën delen En dat matras was onderhand nog smaller dan een eenpersoons bed dus dan heb je een idee. Sardientjesstijl. Succes! Zoals verwacht schoot het niet echt op maar ik was blij dat ik lag.
Bij de haven werden we om 06:00u opgewacht door een man die voor viswijf had gestudeerd, schreeuwen dat-ie deed!  Holy. Konden onze bus zo in ieder geval niet missen! Met een pick-up naar een overstap kantoortje gebracht vanaf waar we de mini-bus in gingen. De bus had alleen geen laadruimte dus we mochten samen met onze tassen plaatsnemen, top!
Beetje geslapen en gechillt, grens over ging best soepel! Alsnog via Penang gereisd, waarom geen idee. Maar prima! Daar waren we rond 5u ’s middags en om half 10 (Maleise tijd) vertrokken we naar Singapore. Dus nog even rondgelopen en wat gegeten, bloed in onze benen! De bus naar Singapore was echt heel fijn, een grote bus met brede stoelen, dus lekker kunnen slapen.
’s Nachts begon de ‘reisleider’ (je hebt de buschauffeur en nog iemand die de boel ‘regelt’) te schreeuwen in het Maleis. Verstonden we geen klap van dus vond t allemaal best en draaide me om. Bleek dus dat we de bus uit moesten omdat we bij de grens waren. Ging allemaal soepel. Bus weer in maar dan mag je nog iets verder de Singapore grens over, iets wat ze je ook niet vertellen. Chill!  Moesten opschieten , alle spullen pakken, doorlopen. En boos datie deed, kanonnen. Met tas, die moest door de scanner. En als Nederlander werd ik direct gewantrouwd; hij ging alles wat er in m’n paspoort navragen, waar we heen gingen, waar we vandaan kwamen etc. Eindelijk die stempel erin geknald en mocht ik doorlopen. Nog even geslapen en toen waren we er al! Gelukkig later dan gepland, het was nu 9u en gelukkig licht.

 

De derde musketier en de 5 C’s

Een taxi genomen naar het hostel. Crappy bedoeling, we mochten ook pas om 2u de kamer in en mochten de kamer ook niet eerst zien. Metrokaarten geregeld, wat gedronken en de stad alvast verkend. Helen zou pas om 3u komen dus we hoefden ook pas om 2u in het hostel te zijn.
Singapore is weer een heel ander land. Heel gestructureerd, heel modern, vol met hoge gebouwen. Je mag geen kauwgom eten, in het hele land niet. Metro’s zijn super schoon en echt heel goed geregeld. Mensen lopen er piekfijn bij en zitten goed in de digitale middelen. Sowieso de helft van de passagiers zit tijdens de rit met zijn telefoon of ipad in zijn handen. Ze kijken er hele films. Erg bizar maar leuk om te zien! We hebben twee winkelcentra afgelopen waar Marlijn twee geheugenkaartjes heeft gekocht. Ook hebben we het hoogste reuzenrad ter wereld gezien! Bao Pao als lunch gegeten en toen terug gegaan om Helen op te wachten.

Eindelijk kunnen douchen en toen stond daar ineens en klein blond schildpadje! Die hoort bij mij 😀 Eigenlijk niet heel gek om elkaar te zien, best normaal al heel snel. Gelukkig maar! Onze spullen een beetje geschikt en de stad ingedoken met zijn drieën. Naar Little India gegaan om in ieder geval daar te eten. Lekker! Het lukt ons nog niet om met een hand te eten maar met twee handen is ook best leuk. Daar genoten van de chaos en souvenirs gekocht. Daarna heerlijk gaan slapen!  We liggen met zijn drieën in een stapelbed, een dubbel bed onder en een matras boven. De volgende dag eerst
een metropas geregeld en toen naar Holland Village vertrokken. Bij aankomst stonden we al meteen oog in oog met een Molen! Op papier dan wel maar hè, je kunt niet alles hebben. Verder was er eigenlijk weinig te beleven, niets hollands aan, dus maar chocola gekocht! Ook wilden we winkelen. Maar hoe hard we hard ons best deden, we konden niets vinden! Naar China Town gegaan, echt gaaf! Echt bizar, ben je in een klein land als Singapore en waan je je eigenlijk in nog twee andere landen. Krijg je er gratis bij! Daar weer souvenirs gekocht voor het thuisfront en terug gegaan naar het hostel en gegeten. Snel omgekleed want we wilden uit! Naar Marina Bay nog wel, de meest chique bedoeling van het hele land. De metro in en maar kijken waar we er uit wilden. Er liepen net aangeklede jongeren voor ons dus die maar gevolgd. Gelukkig kwamen we goed uit! Eerst de verkeerde lift genomen, weer naar beneden. Die lift ging echt super snel! 57e verdieping dus wel pijn in onze oren. We hadden al gehoord dat je 20 dollar (12E) entree moest betalen om naar boven te komen, daar wilden we natuurlijk onderuit! Ook hadden we gehoord dat het op woensdag ladies night was en dat vrouwen daarom gratis drankjes kregen. Nooit verkeerd!

Dus wij in de goede lift maar moesten we een pasje hebben, anders ging die lift niet. Gewacht op mensen met een pasje die gelukkig ook naar boven moesten. Boven hield al snel een man ons tegen maar toen we zeiden dat we naar de bar wilden was het goed! We waren er 😀 Ole!

Echt een geweldig uitzicht over het hele land, echt heel gaaf! Ook een gratis wijntje gekregen, wij hadden het prima voor elkaar! Wel voelden we ons een beetje uit de toon vallen, naast al die mannen in pak en vrouwen op palen en in nette jurkjes. Beetje aangepapt met een stel Italianen nadat Helen per ongeluk wijn over een van die mannen had gemorst. De mannen vertelden ons van de Singaporese 5 C’s: Cash, Car, Creditcard, Carrière en Condo (onderkomen). Een van de mannen was nog vrijgezel en zijn vrienden dat we maar met hem moesten gaan omdat hij veel geld had. Helaas zijn er geen huwelijken gesloten. Wel nog geopperd dat we dan in gemeenschap van goederen moesten trouwen en meteen weer scheiden maar dat vonden we ook weer zo wat.  En zo ver is Italië ook weer niet dus dat kon nog voor problemen gaan zorgen.

Onze dagen Singapore zaten er al weer op en we gingen op weg naar Malakka, een stad tussen Singapore en Kuala Lumpur in. In de bus lekker liggen sudderen. Van Shanne en Martijn hadden we al een naam van een hostel waar zij het erg naar hun zin hadden gehad, daar gingen we dan ook heen. We kregen met zijn drieën een heerlijke kamer met airco. De man van het hostel nam ons mee op fietstour door de stad, echt heel leuk! Weer lekker fietsen. Malakka is ook echt wel een mooi stadje, er loopt een rivier doorheen en er staan eigenlijk alleen oude, maximaal twee verdiepingen tellende gebouwen. De Nederlanders hebben er in de VOC tijd ook van genoten maar daarover later meer. Aan de straat gegeten bij stalletjes, ons goedkoopste avondeten ooit! 5 sapjes, twee porties noodles en 3 loempia-achtige dingen voor nog geen E5! Hoe ze dat voor elkaar krijgen… Lekker ons bed ingedoken, we waren gesloopt! Er was ons een wafeltent beloofd waar we konden ontbijten. Ongeveer de hele stad afgelopen maar nog steeds niets gevonden. Uiteindelijk maar frituur gegeten, zelfs toast was niet te vinden. Misschien omdat het al 1u ’s middags was.
Dat is wel een verschil met andere steden waar we zijn geweest, daar kun je overal broodjes, toast, sandwiches, salades etc. krijgen. Hier hielden ze het Maleis. Lekker rustig aan gedaan de rest van de dag

 

Your from the Netherlands? Congratulations!

De dag erna was onze tweede shopdag, dat deze maar mocht slagen. En ja! Leuke souvenirs en twee hemdjes. Ik wilde vanaf Maleisie een pakketje naar huis sturen, dan was dat maar alvast onderweg en hoefde ik er niet meer mee te slepen. Gegeten bij een luxe uitziende tent waar ik de meest bijzondere appeltaart ooit op heb, een soort saus op een plakje bladerdeeg met stukjes appel. Maar best oke! Er was markt en besloten daar even te gaan kijken. Allemaal kleine frutseltjes, leuk om te zien. Bij een kraampje waar we stonden te kijken vroeg de man: ‘Waar komen jullie vandaan?’ ‘The Netherlands’, ‘Congratulations!’ Haha. Hij was er graag naartoe gegaan maar zoveel geld had hij niet. Vanaf daar naar de straat gelopen waar een man ons ’s middags al had verteld dat er feest zou zijn. En dat was er! Jongens van de lokale kunstacademie waren hun drumkunsten aan het vertonen, echt heel gaaf. Ook de dorpsgekken waren aanwezig, leuk om te zien. Al snel werden we aangesproken door een aantal jongens waar we gezellig mee hebben gekletst. Helen was ondertussen matties geworden met Chinese Nederlander San Yin. Hij heeft ons meegenomen naar een Jazz café waar hij de vorige avond op een privé concert was getrakteerd. Dus wij lief aan die man vragen of wij ook wat mochten horen, zeker! Dus die man los op z’n keyboard, echt heel gaaf. Even later kwam er ook een zangeres bij, holy die zou linea recta doorgaan naar de finale van ‘The Voice’. Top! Ook nog een bezoek gebracht aan de kunstacademiemannen die al naar de reggaebar waren gegaan. Daar ook nog wat gedronken. Een guesthousegenoot had ons verteld dat zijn vriend zou komen, met een slang. Dus wij ‘tuurlijk’, eerst zien dan geloven. Om 4u ’s nachts was het zo ver. Joe (sprekend Jack Sparrow, echt hilarisch) had hem net in de douche gelegd. Dan kon hij even afkoelen. Rufus is een wurgslang van ongeveer 1,5m lang en had gelukkig een paar dagen hiervoor een kip verorberd. Hij mij van alles over slangen verteld, best interessant!

 

We zouden cultureel gaan doen! San Yin had ons al warm gemaakt voor de musea en gezien onze voorvaderen hier al waren geweest konden wij deze geschiedenisles niet aan ons voorbij laten gaan. Uiteindelijk een beetje een tegenvaller, we weten nog steeds niet wat de VOC er heeft uitgevoerd. Misschien kan Google ons daarmee helpen. Wel hadden we al gehoord dat het Stadhuys wat er staat, rood geschilderd is door de Engelsen en de molen niet antiek is. Bij de post alvast een doos, tape en papier gekregen voor m’n naar huis te sturen pakketje. Per boot zal het ongeveer 2-3 maanden duren. Turbo! Hebben ze thuis ook niet al te lang de tijd om stiekem de inhoud te ontfutselen. Dus pap en mam, als er in mei, april een pakketje aankomt in bruinig papier, het is geen bom.

 

Ik mis een dag?! Hmm. Met San Yin wafels gegeten als ontbijt, het was zo dichtbij dat we het niet konden vinden.. We zijn serieus 4u bezig geweest om tampons te vinden in die stad, onszelf daarna getrakteerd op sushi!

 

Happy Birthday to me!

Heerlijk op het dakterras gechillt met een boekje. Met Joe (zonder slang) E-1 (ja zo noemt hij zichzelf) en Roger (uit Zwitserland) Indiaas gaan eten. Naar de reggaebar gegaan, ik was bijna jarig! De café-eigenaar ook, vet grappig. Om iets voor 12 kwam er een jongen naar me toe die in die bar werkte, ‘jij bent toch jarig’? Ja! ‘Ik heb een kado’tje voor je’. Hoe schattig! Het was een t-shirt met een zebra, tegen racisme in Maleisie en hij had ‘m voor me getekend. Echt heel lief. Om 12u door te veel vreemde mensen gezoend maar allemaal lief bedoeld. Komt zo’n ander mannetje van de kroeg naar me toe, ‘Ja, het is hier traditie dat we met verjaardagen de jarigen met meel bekogelen’. Ja, tuurlijk! Maar hij kwam al met twee kilo aanzetten dus meteen gaan gooien met die zooi. De café-eigenaar vond het verschrikkelijk dus des te leuker. Ons bed in gedoken, Marlijn en Helen hadden een hele planning gemaakt dus op tijd op staan!

 

Ik werd wakker, de meiden waren er niet. Nou komt het! En ja hoor, nog geen 2 minuten later kwamen ze met hoedjes en maskers op, al zingend met taart binnen! 😀 Wat leuk! Heerlijk taart gegeten in bed (wat eigenlijk tegen de regels was maar voor deze ene keer werd toegestaan).Ook kreeg ik een kado, een bon voor een heerlijke massage later op de dag! Ik mocht niet al te lang douchen want het schema was strak. Via een echt/nep oud schip naar het winkelcentrum gelopen waar we als lunch sushi hebben gegeten! Heerlijk. Via de eigenaar van het hostel hadden Helen en Marlijn geregeld dat we gingen zwemmen, hoe fijn. Lekker in de zon chillen, achterlijk gedaan en bruin (Helen helaas nog een beetje rood) geworden. Kan het beter worden?!
Toen was het tijd voor het uberkado, de massage! 40 minuten voet- en 20 minuten rug massage. Heerlijk, ik was weer helemaal los en lekker slaperig. Gelukkig was er tijd om daar aan toe te geven dus tijd om het eerste deel van dit verhaal te schrijven en foto’s te sorteren en op Facebook te zetten.
Op een gegeven moment mocht ik de kamer niet meer af, wat krijgen we nu? Na ongeveer een uur mocht ik meekomen. Er was een BBQ op het dakterras en het was helemaal versierd met ballonnen! Iedereen: ‘Are you Iris?’ ‘Yes!’ ‘Happy birthday!’, echt heel leuk en ze hebben ook nog voor me gezongen! Heerlijk gegeten en toen was het eindelijk tijd, ik kreeg Rufus om mijn nek! Gelukkig deed hij niets, hij was lekker aan het chillen. Alleen Joe had het beest twee keer om mijn nek gedrapeerd en in zijn enthousiasme om weg te lopen wurgde Rufus me bijna. Joe was net op tijd om hem los te maken. Wat een topverjaardag, hebben die lieve meiden echt super gedaan :D.

Laatste dagen Maleisie met een afscheidsvuur…
De volgende dag zouden we al weer vertrekken, Helen naar het oosten van het land om te gaan surfen en wij naar Kuala Lumpur omdat we de 18e naar Australië zouden vliegen. Afscheid genomen van Helen die zo snel mogelijk wilde vertrekken. Zul je net zien: wij hadden een tentje gevonden waar je kon ontbijten met de heerlijkste broodjes en sapjes. Het daar nog even van genomen en toen ook naar het busstation vertrokken waar Helen nog was. Nog even gekletst en toen was het tijd voor het echte afscheid. De bus naar Kuala Lumpur duurde maar 2u, dus weer lekker gechillt. (Dit woord mag nu in de Van Dale worden opgenomen). Daar bleken we niet bij het station aan te komen, maar een ander station, je moest met de metro naar Sentraal. Dus wij met die metro. Was er een aparte wagon voor alleen vrouwen. Vet grappig. Twee Afrikaanse jongens hadden dat alleen niet door en zaten prinsheerlijk tussen al die vrouwen. Daar zei ook verder niemand van. Tegen het einde van de rit werd het donker, we zaten in een tunnel en er was geen licht. Toen kwam het nut van de vrouwencoupé nog een keer door. Helen wist een fijn hostel dicht bij Sentraal dus daar heen gegaan. Ze hadden kleine hokjes zonder gordijnen en alleen wanden als muren, open plafond. Wel erg gezellig en schoon. Van het uitzicht genoten en een hostel in Melbourne geboekt wat wel 3u duurde. Alles zat vol, waarschijnlijk door het tennistoernooi wat tot de 26e duurt. Ook was het nog wat dat we om 2u ’s nachts zouden landen dus ze moesten ons wel binnen kunnen laten. Lang leve Skype! Kunnen bellen en het allemaal geregeld. Weer Indiaas gegeten als avondeten, dat zouden we moeten gaan missen. De afwezige groenten op je bord waarschijnlijk niet. Ik lag een beetje onrustig en werd om 05:30 voor de zoveelste keer wakker. Zag ik dat er een gebouw (30-40 hoog) in de fik stond! De bovenste 3 verdiepingen in lichterlaaie. Marlijn uiteindelijk wakker gemaakt en we hebben er een half uur fascinerend naar zitten kijken. Maar ook geen reactie vanuit iets of iemand… we hadden wel sirenes gehoord maar 0,0 actie. Ondertussen kwamen er brandende stukken naar beneden. Heel vreemd. Uiteindelijk maar gaan slapen. Sneaky bij de Mac gaan ontbijten met een sandwich en pannenkoeken. Indiase frituur gingen we niet trekken. Tijd om te pakken en naar het vliegveld te gaan.

 

Voor zover voor nu, de volgende keer komen de eerste Aussie verhalen!

XX