Laatste dagen Thailand, Singapore en m’n uberverjaardag!

Bye Bye Thailand

De laatste dag op Koh Tao nog van het heerlijke weer en – uitzicht genoten. Bij het hostel nog even gedoucht, de volgende keer zou nog lang duren! Daar twee Nederlanders ontmoet die ook dezelfde boot zouden nemen. Opgehaald en bij de boot gebracht. Op de boot bleek dat we de vorige keer beide een heel matras hadden gekregen om op te slapen. Die moesten we nu met zijn tweeën delen En dat matras was onderhand nog smaller dan een eenpersoons bed dus dan heb je een idee. Sardientjesstijl. Succes! Zoals verwacht schoot het niet echt op maar ik was blij dat ik lag.
Bij de haven werden we om 06:00u opgewacht door een man die voor viswijf had gestudeerd, schreeuwen dat-ie deed!  Holy. Konden onze bus zo in ieder geval niet missen! Met een pick-up naar een overstap kantoortje gebracht vanaf waar we de mini-bus in gingen. De bus had alleen geen laadruimte dus we mochten samen met onze tassen plaatsnemen, top!
Beetje geslapen en gechillt, grens over ging best soepel! Alsnog via Penang gereisd, waarom geen idee. Maar prima! Daar waren we rond 5u ’s middags en om half 10 (Maleise tijd) vertrokken we naar Singapore. Dus nog even rondgelopen en wat gegeten, bloed in onze benen! De bus naar Singapore was echt heel fijn, een grote bus met brede stoelen, dus lekker kunnen slapen.
’s Nachts begon de ‘reisleider’ (je hebt de buschauffeur en nog iemand die de boel ‘regelt’) te schreeuwen in het Maleis. Verstonden we geen klap van dus vond t allemaal best en draaide me om. Bleek dus dat we de bus uit moesten omdat we bij de grens waren. Ging allemaal soepel. Bus weer in maar dan mag je nog iets verder de Singapore grens over, iets wat ze je ook niet vertellen. Chill!  Moesten opschieten , alle spullen pakken, doorlopen. En boos datie deed, kanonnen. Met tas, die moest door de scanner. En als Nederlander werd ik direct gewantrouwd; hij ging alles wat er in m’n paspoort navragen, waar we heen gingen, waar we vandaan kwamen etc. Eindelijk die stempel erin geknald en mocht ik doorlopen. Nog even geslapen en toen waren we er al! Gelukkig later dan gepland, het was nu 9u en gelukkig licht.

 

De derde musketier en de 5 C’s

Een taxi genomen naar het hostel. Crappy bedoeling, we mochten ook pas om 2u de kamer in en mochten de kamer ook niet eerst zien. Metrokaarten geregeld, wat gedronken en de stad alvast verkend. Helen zou pas om 3u komen dus we hoefden ook pas om 2u in het hostel te zijn.
Singapore is weer een heel ander land. Heel gestructureerd, heel modern, vol met hoge gebouwen. Je mag geen kauwgom eten, in het hele land niet. Metro’s zijn super schoon en echt heel goed geregeld. Mensen lopen er piekfijn bij en zitten goed in de digitale middelen. Sowieso de helft van de passagiers zit tijdens de rit met zijn telefoon of ipad in zijn handen. Ze kijken er hele films. Erg bizar maar leuk om te zien! We hebben twee winkelcentra afgelopen waar Marlijn twee geheugenkaartjes heeft gekocht. Ook hebben we het hoogste reuzenrad ter wereld gezien! Bao Pao als lunch gegeten en toen terug gegaan om Helen op te wachten.

Eindelijk kunnen douchen en toen stond daar ineens en klein blond schildpadje! Die hoort bij mij 😀 Eigenlijk niet heel gek om elkaar te zien, best normaal al heel snel. Gelukkig maar! Onze spullen een beetje geschikt en de stad ingedoken met zijn drieën. Naar Little India gegaan om in ieder geval daar te eten. Lekker! Het lukt ons nog niet om met een hand te eten maar met twee handen is ook best leuk. Daar genoten van de chaos en souvenirs gekocht. Daarna heerlijk gaan slapen!  We liggen met zijn drieën in een stapelbed, een dubbel bed onder en een matras boven. De volgende dag eerst
een metropas geregeld en toen naar Holland Village vertrokken. Bij aankomst stonden we al meteen oog in oog met een Molen! Op papier dan wel maar hè, je kunt niet alles hebben. Verder was er eigenlijk weinig te beleven, niets hollands aan, dus maar chocola gekocht! Ook wilden we winkelen. Maar hoe hard we hard ons best deden, we konden niets vinden! Naar China Town gegaan, echt gaaf! Echt bizar, ben je in een klein land als Singapore en waan je je eigenlijk in nog twee andere landen. Krijg je er gratis bij! Daar weer souvenirs gekocht voor het thuisfront en terug gegaan naar het hostel en gegeten. Snel omgekleed want we wilden uit! Naar Marina Bay nog wel, de meest chique bedoeling van het hele land. De metro in en maar kijken waar we er uit wilden. Er liepen net aangeklede jongeren voor ons dus die maar gevolgd. Gelukkig kwamen we goed uit! Eerst de verkeerde lift genomen, weer naar beneden. Die lift ging echt super snel! 57^e verdieping dus wel pijn in onze oren. We hadden al gehoord dat je 20 dollar (12^E) entree moest betalen om naar boven te komen, daar wilden we natuurlijk onderuit! Ook hadden we gehoord dat het op woensdag ladies night was en dat vrouwen daarom gratis drankjes kregen. Nooit verkeerd!

Dus wij in de goede lift maar moesten we een pasje hebben, anders ging die lift niet. Gewacht op mensen met een pasje die gelukkig ook naar boven moesten. Boven hield al snel een man ons tegen maar toen we zeiden dat we naar de bar wilden was het goed! We waren er 😀 Ole!

Echt een geweldig uitzicht over het hele land, echt heel gaaf! Ook een gratis wijntje gekregen, wij hadden het prima voor elkaar! Wel voelden we ons een beetje uit de toon vallen, naast al die mannen in pak en vrouwen op palen en in nette jurkjes. Beetje aangepapt met een stel Italianen nadat Helen per ongeluk wijn over een van die mannen had gemorst. De mannen vertelden ons van de Singaporese 5 C’s: Cash, Car, Creditcard, Carrière en Condo (onderkomen). Een van de mannen was nog vrijgezel en zijn vrienden dat we maar met hem moesten gaan omdat hij veel geld had. Helaas zijn er geen huwelijken gesloten. Wel nog geopperd dat we dan in gemeenschap van goederen moesten trouwen en meteen weer scheiden maar dat vonden we ook weer zo wat.  En zo ver is Italië ook weer niet dus dat kon nog voor problemen gaan zorgen.

Onze dagen Singapore zaten er al weer op en we gingen op weg naar Malakka, een stad tussen Singapore en Kuala Lumpur in. In de bus lekker liggen sudderen. Van Shanne en Martijn hadden we al een naam van een hostel waar zij het erg naar hun zin hadden gehad, daar gingen we dan ook heen. We kregen met zijn drieën een heerlijke kamer met airco. De man van het hostel nam ons mee op fietstour door de stad, echt heel leuk! Weer lekker fietsen. Malakka is ook echt wel een mooi stadje, er loopt een rivier doorheen en er staan eigenlijk alleen oude, maximaal twee verdiepingen tellende gebouwen. De Nederlanders hebben er in de VOC tijd ook van genoten maar daarover later meer. Aan de straat gegeten bij stalletjes, ons goedkoopste avondeten ooit! 5 sapjes, twee porties noodles en 3 loempia-achtige dingen voor nog geen E5! Hoe ze dat voor elkaar krijgen… Lekker ons bed ingedoken, we waren gesloopt! Er was ons een wafeltent beloofd waar we konden ontbijten. Ongeveer de hele stad afgelopen maar nog steeds niets gevonden. Uiteindelijk maar frituur gegeten, zelfs toast was niet te vinden. Misschien omdat het al 1u ’s middags was.
Dat is wel een verschil met andere steden waar we zijn geweest, daar kun je overal broodjes, toast, sandwiches, salades etc. krijgen. Hier hielden ze het Maleis. Lekker rustig aan gedaan de rest van de dag

 

Your from the Netherlands? Congratulations!

De dag erna was onze tweede shopdag, dat deze maar mocht slagen. En ja! Leuke souvenirs en twee hemdjes. Ik wilde vanaf Maleisie een pakketje naar huis sturen, dan was dat maar alvast onderweg en hoefde ik er niet meer mee te slepen. Gegeten bij een luxe uitziende tent waar ik de meest bijzondere appeltaart ooit op heb, een soort saus op een plakje bladerdeeg met stukjes appel. Maar best oke! Er was markt en besloten daar even te gaan kijken. Allemaal kleine frutseltjes, leuk om te zien. Bij een kraampje waar we stonden te kijken vroeg de man: ‘Waar komen jullie vandaan?’ ‘The Netherlands’, ‘Congratulations!’ Haha. Hij was er graag naartoe gegaan maar zoveel geld had hij niet. Vanaf daar naar de straat gelopen waar een man ons ’s middags al had verteld dat er feest zou zijn. En dat was er! Jongens van de lokale kunstacademie waren hun drumkunsten aan het vertonen, echt heel gaaf. Ook de dorpsgekken waren aanwezig, leuk om te zien. Al snel werden we aangesproken door een aantal jongens waar we gezellig mee hebben gekletst. Helen was ondertussen matties geworden met Chinese Nederlander San Yin. Hij heeft ons meegenomen naar een Jazz café waar hij de vorige avond op een privé concert was getrakteerd. Dus wij lief aan die man vragen of wij ook wat mochten horen, zeker! Dus die man los op z’n keyboard, echt heel gaaf. Even later kwam er ook een zangeres bij, holy die zou linea recta doorgaan naar de finale van ‘The Voice’. Top! Ook nog een bezoek gebracht aan de kunstacademiemannen die al naar de reggaebar waren gegaan. Daar ook nog wat gedronken. Een guesthousegenoot had ons verteld dat zijn vriend zou komen, met een slang. Dus wij ‘tuurlijk’, eerst zien dan geloven. Om 4u ’s nachts was het zo ver. Joe (sprekend Jack Sparrow, echt hilarisch) had hem net in de douche gelegd. Dan kon hij even afkoelen. Rufus is een wurgslang van ongeveer 1,5m lang en had gelukkig een paar dagen hiervoor een kip verorberd. Hij mij van alles over slangen verteld, best interessant!

 

We zouden cultureel gaan doen! San Yin had ons al warm gemaakt voor de musea en gezien onze voorvaderen hier al waren geweest konden wij deze geschiedenisles niet aan ons voorbij laten gaan. Uiteindelijk een beetje een tegenvaller, we weten nog steeds niet wat de VOC er heeft uitgevoerd. Misschien kan Google ons daarmee helpen. Wel hadden we al gehoord dat het Stadhuys wat er staat, rood geschilderd is door de Engelsen en de molen niet antiek is. Bij de post alvast een doos, tape en papier gekregen voor m’n naar huis te sturen pakketje. Per boot zal het ongeveer 2-3 maanden duren. Turbo! Hebben ze thuis ook niet al te lang de tijd om stiekem de inhoud te ontfutselen. Dus pap en mam, als er in mei, april een pakketje aankomt in bruinig papier, het is geen bom.

 

Ik mis een dag?! Hmm. Met San Yin wafels gegeten als ontbijt, het was zo dichtbij dat we het niet konden vinden.. We zijn serieus 4u bezig geweest om tampons te vinden in die stad, onszelf daarna getrakteerd op sushi!

 

Happy Birthday to me!

Heerlijk op het dakterras gechillt met een boekje. Met Joe (zonder slang) E-1 (ja zo noemt hij zichzelf) en Roger (uit Zwitserland) Indiaas gaan eten. Naar de reggaebar gegaan, ik was bijna jarig! De café-eigenaar ook, vet grappig. Om iets voor 12 kwam er een jongen naar me toe die in die bar werkte, ‘jij bent toch jarig’? Ja! ‘Ik heb een kado’tje voor je’. Hoe schattig! Het was een t-shirt met een zebra, tegen racisme in Maleisie en hij had ‘m voor me getekend. Echt heel lief. Om 12u door te veel vreemde mensen gezoend maar allemaal lief bedoeld. Komt zo’n ander mannetje van de kroeg naar me toe, ‘Ja, het is hier traditie dat we met verjaardagen de jarigen met meel bekogelen’. Ja, tuurlijk! Maar hij kwam al met twee kilo aanzetten dus meteen gaan gooien met die zooi. De café-eigenaar vond het verschrikkelijk dus des te leuker. Ons bed in gedoken, Marlijn en Helen hadden een hele planning gemaakt dus op tijd op staan!

 

Ik werd wakker, de meiden waren er niet. Nou komt het! En ja hoor, nog geen 2 minuten later kwamen ze met hoedjes en maskers op, al zingend met taart binnen! 😀 Wat leuk! Heerlijk taart gegeten in bed (wat eigenlijk tegen de regels was maar voor deze ene keer werd toegestaan).Ook kreeg ik een kado, een bon voor een heerlijke massage later op de dag! Ik mocht niet al te lang douchen want het schema was strak. Via een echt/nep oud schip naar het winkelcentrum gelopen waar we als lunch sushi hebben gegeten! Heerlijk. Via de eigenaar van het hostel hadden Helen en Marlijn geregeld dat we gingen zwemmen, hoe fijn. Lekker in de zon chillen, achterlijk gedaan en bruin (Helen helaas nog een beetje rood) geworden. Kan het beter worden?!
Toen was het tijd voor het uberkado, de massage! 40 minuten voet- en 20 minuten rug massage. Heerlijk, ik was weer helemaal los en lekker slaperig. Gelukkig was er tijd om daar aan toe te geven dus tijd om het eerste deel van dit verhaal te schrijven en foto’s te sorteren en op Facebook te zetten.
Op een gegeven moment mocht ik de kamer niet meer af, wat krijgen we nu? Na ongeveer een uur mocht ik meekomen. Er was een BBQ op het dakterras en het was helemaal versierd met ballonnen! Iedereen: ‘Are you Iris?’ ‘Yes!’ ‘Happy birthday!’, echt heel leuk en ze hebben ook nog voor me gezongen! Heerlijk gegeten en toen was het eindelijk tijd, ik kreeg Rufus om mijn nek! Gelukkig deed hij niets, hij was lekker aan het chillen. Alleen Joe had het beest twee keer om mijn nek gedrapeerd en in zijn enthousiasme om weg te lopen wurgde Rufus me bijna. Joe was net op tijd om hem los te maken. Wat een topverjaardag, hebben die lieve meiden echt super gedaan :D.

Laatste dagen Maleisie met een afscheidsvuur…
De volgende dag zouden we al weer vertrekken, Helen naar het oosten van het land om te gaan surfen en wij naar Kuala Lumpur omdat we de 18^e naar Australië zouden vliegen. Afscheid genomen van Helen die zo snel mogelijk wilde vertrekken. Zul je net zien: wij hadden een tentje gevonden waar je kon ontbijten met de heerlijkste broodjes en sapjes. Het daar nog even van genomen en toen ook naar het busstation vertrokken waar Helen nog was. Nog even gekletst en toen was het tijd voor het echte afscheid. De bus naar Kuala Lumpur duurde maar 2u, dus weer lekker gechillt. (Dit woord mag nu in de Van Dale worden opgenomen). Daar bleken we niet bij het station aan te komen, maar een ander station, je moest met de metro naar Sentraal. Dus wij met die metro. Was er een aparte wagon voor alleen vrouwen. Vet grappig. Twee Afrikaanse jongens hadden dat alleen niet door en zaten prinsheerlijk tussen al die vrouwen. Daar zei ook verder niemand van. Tegen het einde van de rit werd het donker, we zaten in een tunnel en er was geen licht. Toen kwam het nut van de vrouwencoupé nog een keer door. Helen wist een fijn hostel dicht bij Sentraal dus daar heen gegaan. Ze hadden kleine hokjes zonder gordijnen en alleen wanden als muren, open plafond. Wel erg gezellig en schoon. Van het uitzicht genoten en een hostel in Melbourne geboekt wat wel 3u duurde. Alles zat vol, waarschijnlijk door het tennistoernooi wat tot de 26^e duurt. Ook was het nog wat dat we om 2u ’s nachts zouden landen dus ze moesten ons wel binnen kunnen laten. Lang leve Skype! Kunnen bellen en het allemaal geregeld. Weer Indiaas gegeten als avondeten, dat zouden we moeten gaan missen. De afwezige groenten op je bord waarschijnlijk niet. Ik lag een beetje onrustig en werd om 05:30 voor de zoveelste keer wakker. Zag ik dat er een gebouw (30-40 hoog) in de fik stond! De bovenste 3 verdiepingen in lichterlaaie. Marlijn uiteindelijk wakker gemaakt en we hebben er een half uur fascinerend naar zitten kijken. Maar ook geen reactie vanuit iets of iemand… we hadden wel sirenes gehoord maar 0,0 actie. Ondertussen kwamen er brandende stukken naar beneden. Heel vreemd. Uiteindelijk maar gaan slapen. Sneaky bij de Mac gaan ontbijten met een sandwich en pannenkoeken. Indiase frituur gingen we niet trekken. Tijd om te pakken en naar het vliegveld te gaan.

 

Voor zover voor nu, de volgende keer komen de eerste Aussie verhalen!

XX

Je lacht je dood in dit land

Marlijn en ik hadden nog geen overnachting geregeld op Koh Phi Phi dus dat moesten we eerst even regelen. Waar onze matties sliepen was geen plaats meer, maar die meneer wist wel wat anders. Vet mooi hutje aan het strand, prima! Nemen ‘m. Beetje duur maar ’t was er zo knetterdruk dat er vast ook niets anders was. Een nachtje lekker luxe is ook niet verkeerd!

Met zijn 6’en geluncht en op zoek gegaan naar een plek waar we tot na oud en nieuw konden overnachten. Dat was een stuk makkelijker gezegd dan gedaan. Toen Marlijn bij een organisatie zat te kletsen waar ze haar duikbrevet in het Nederlands zou kunnen halen waren Shanne en ik verder aan het kijken voor accommodatie. We kwamen terecht bij een vrouwtje die ons eigenlijk linea recta naar Koh Lanta sturen. Een eiland iets verderop, wat groter, mooier (zei zij dan) en rustiger. Opzich waren wij die drukte op dat moment al meer dan zat en hadden er wel oren naar. Dus beetje gevraagd hoe en wat en dan zouden we met de rest overleggen.

Ski (zo noem ik Marlijn) zat ondertussen al te glunderen aan die duikschool tafel dus even kijken of dat daarmee wel goed uit zo komen. Haar weggekaapt en overlegd. Volgens de gids van Shanne en Martijn kon er op Koh Lanta ook gedoken worden dus dat was fijn. En op Phi Phi was het ook duurder dan op andere plaatsen. Dus terug naar die vrouw en onze reis naar Koh Lanta geboekt.
Wel lachen, waren we eindelijk op Koh Phi Phi, helemaal zin in allemaal. Ben je er, valt t toch wel tegen en ga je zo snel je maar kunt er weer vandoor. Gelukkig kon het!
’s Avonds nog een mooi feestje gebouwd op het strand, was echt heel leuk. Op een gegeven moment waren er allemaal dronken mensen de zee in gesprongen, kan allemaal!

Slecht geslapen in ons uberhutje, er liepen allemaal beesten in ons bed. Ingepakt en uitgecheckt bij een duidelijk iets te mannelijke vrouw (zie je hier echt veel, lach me nog steeds elke keer krom). Nog een Nederlands boek geconfisqueerd en van andere Nederlandse meisjes gehoord dat ze ook allemaal beestjes in hun bed hadden en daarom al twee nachten ergens anders hadden geslapen. Beter dat wij weg gingen! Nog heerlijk op het strand gelegen en gezwommen in de blauwe zee. Op de boot naar Koh Lanta lekker op het dek gezeten, heerlijk met die wind!

Op Koh Lanta liep alles gesmeerd, opgehaald bij de boot en direct ons huisje in. Nog meer luxe dit keer; twee zwembaden, eigen warme douche en de zee naast het ‘resort’. Daar heerlijk, met een cocktail van het mooie uitzicht genoten.

De volgende ochtend zat ik HELEMAAL onder de rode bulten, echt helemaal, niet normaal. Alsof ik de waterpokken had. Dus ik meteen naar die balie toe gegaan om het te laten zien en te vragen of ze m’n bed wilde verschonen en zo heet mogelijk wilde wassen. Nou die vent snapte er geen reet van, dus later maar terug gegaan. Die vrouw schrok ervan en het leek alsof er iets aan gedaan zou worden. Dus wij het eiland verkennen, was niet zo heel spannend. Er was een dokter dus daar maar even langs gegaan. Na 2 u was de conclusie bed bugs. Ja gast, hadden we zelf al bedacht. Terug aan de balie wilde ze me pillen geven, antibiotica. Dus ik uhm lijkt me niet nodig, het zijn beten, heb je geen zalf ofzo? Zij mij een zalf gegeven tegen de jeuk. Dat was erg handig geweest, als ik jeuk had gehad.
Dus naja maar gekocht voor als het wel zou gaan jeuken. Terug hadden ze onze beide bedden opnieuw opgemaakt, niet verschoond. Ik pissig. Naar die balie, werd die vrouw boos op mij, helemaal flippen. Zelf m’n maar bed afgehaald en nieuwe lakens gevraagd, gelukkig gekregen. En heel m’n bed ingepakt met vuilniszakken, kraakte leuk. Ook onze pyjama’s laten wassen, want het was nog steeds apart dat Marlijn niets had. Volgende ochtend gelukkig niet meer beten.

Shanne had een foldertje gevonden over Suppen, ik had ze al helemaal gek gemaakt. En dat hebben we de dag erna gedaan!
Ze hebben hier scootertjes met een karretje eraan, een Tuktuk noemen ze ‘t. Met n beetje proppen kan er een heel gezin in, echt hilarisch. Dus zo’n ding genomen (je moet ongeveer 2/3^e van de prijs afhalen, dan zit je goed) naar de verhuur. Daar heerlijk gesupt! Marlijn had het ook nog geprobeerd, ging ook goed! Nog lekker bij het zwembad gezeten, je kent het wel, lekker niks doen.

Met oud en nieuw moesten we verplicht bij het ‘resort’ eten. Er was BBQ, was prima. Ook nog Thaise dans; 8 kleine meisjes die iets te beschamende bewegingen maakte. Kantje boord.
Daarna naar een bar gegaan, echt een mooie tent. Er waren travestieten aan het karaoke-en, Marlijn en ik deden hard mee. Maar om kwart voor 12 was opeens iedereen weg. En ze telden ook niet af. Dus niet echt t gevoel wat je thuis ook hebt. En natuurlijk misten we de oliebollen. Maar we kregen wel vuurwerk! Dat was wel echt heel leuk dus alsnog knallend het nieuwe jaar in!

Daarna ons door een taxi (truck met bankjes achterin) naar een ander feest laten brengen. Stopt die vent, zegt Martijn: ‘Ja waar is dat feestje dan?’ Hij wijzen. Wij daarheen. En ja hoor, dikke drukte, harde muziek, veel mensen, we waren bij ’t feestje! Heeuuujj. Dus daar nog een feestje gebouwd.
Op het strand kon je een grote lampion kopen en die de lucht in laten gaan. Hilde had gezegd tegen Marlijn dat als ze zoiets kon doen, ze graag wilde dat Marlijn dat zou doen voor haar overleden moeder. Dus natuurlijk meteen gedaan! De lucht was heel helder dus we hebben hem heel ver zien vliegen. 🙂
Op het strand nog even wat gegeten, we hadden erge trek. Komt er een jongen aangelopen; ‘Spreken jullie Nederlands’? En voor mij ‘n bekend accent dus ik: ‘Spreek jij Afrikaans’? Ja hoor! Vet lachen. Hij er ook bij. Konden elkaar echt prima verstaan. Die idioot was helemaal op de fiets hierheen gekomen. Wij gingen terug, wij wilde de Nieuwjaarsduik doen. Hij mee. Aangekomen bij zwembad #1 wij er meteen in. Hij ook, met fiets. Fiets eruit, Martijn erin met fiets. Heel de tijd krom gelegen van het lachen. Ook nog in de zee gedoken en zwembad #2. 2012 is ingewijd! Daarna was het tijd om te slapen.

Gelukkig regende het de volgende dag, even afkoelen en bijkomen. We waren allemaal goed brak. We wilden hierna naar Koh Tao, daar kon Marlijn haar duikcursus volgen. Dus dat geboekt en gechillt met Shanne en Martijn.

De volgende ochtend werden we om half 12 opgehaald. We gingen nu over land terug naar Krabi. Vanaf daar met een nieuwe bus en dan met de nachtboot. T was een klein busje en allemaal niet al te comfortabel. Gelukkig zijn we maar drie turven hoog. Die mannen om ons heen hadden echt een groter probleem. In Krabi kregen we te horen dat de boot niet ging, waaide te hard en te hoge golven. Beetje jammer. We konden kiezen, of in Krabi blijven en ’s ochtends vertrekken. Of nu naar de plaats vanaf waar de boot zou vertrekken, Surat Thani, en dan daar wachten. We waren op de heenweg al via Krabi gegaan en daar een heerlijke massage genomen en in een goedkoop hotel verbleven, dus we wilden daar wel weer heen. Ze zouden ons bellen met ‘t bericht of de boot wel of niet ging. Helaas ging hij niet dus het werd de volgende avondboot. Ik was weer naar de kapper geweest (ik ben nog nooit zo vaak naar de kapper geweest, wat dat reizen allemaal niet met je doet haha). Nu zijn alle dode punten er wel uit. Verder vooral gewacht op de bus die dik een uur te laat was. Zelfs de mensen van het hotel maakten zich zorgen! Maar alsnog gekomen en uiteindelijk konden we de reis voortzetten.
De slaapboot was best prima. Ik had er best tegenop gezien want ik kan echt niet slapen als ik zit, en ik heb echt m’n slaap nodig. Maar er was een onder- en bovendek. Onder de bagage (er werd voor 100 man aan eieren meegenomen, leven er geen kippen op Koh Tao?!) en bovenin waren aan twee kanten allemaal matjes met katoenen hoezen neergelegd, daar konden we slapen. Chill! Ik was al vertrokken voor die man m’n kaartje kwam controleren die daarom aan m’n tenen ging trekken. ’s Nachts nog een aantal keer wakker geworden door de hoge golven. Je kunt dan echt niet stil blijven liggen, echt grappig. Maar geslapen als een baby.

Op Koh Tao hadden we ook nog geen slaapplek dus met een andere jongen een taxi genomen naar het drukke gedeelte van het eiland. Het was pas 7u  ’s ochtends dus met ons slaperige hoofd op zoek gegaan naar een accommodatie. Was dat ook echt niet heel makkelijk, zo veel was er niet, alleen dure resorts. Maar toen we langs een boekingskantoortje liep vroeg een man (homo #45664) of we een slaapplaats zochten: ja! Dus hij laten zien. Een tweepersoons kamer met gedeelde douche en toilet. Allemaal schoon en prima, we nemen ‘m! Nog dicht bij het strand ook dus helemaal goed! Toen voor Marlijn een duikschool gezocht. De hele cursus kon niet in het Nederlands, dat konden ze niet aanbieden. Uiteindelijk een leuke school gevonden waar iemand was die wel wat dingen voor haar kon vertalen als het nodig was. Leerboeken kreeg ze ook in het Nederlands dus prima! Ze zou de volgende dag beginnen. Lekker genoten van de heel heldere zee en warme zon.

Er is hier trouwens verderop een travestietenclub. Echt een schouwspel. Staan ze half in hun blote kont flyers uit te delen op straat en je ziet het wel hoor, dat ’t mannen zijn. Overdag zie je er soms ook wel een, echt hilarisch.
En met Helen afgesproken wanneer we elkaar zouden treffen en waar. Het is Singapore geworden. Kunnen we met zijn drieën naar het noorden reizen tot wij naar Australië vliegen, Helen gaat door naar Bangkok waar Timo naartoe komt. Topplan! :D.

Wij wilden met de trein naar Singapore, dat had een man ons in Krabi al uitgelegd. Hij was Nederlander en 20 jaar in Zuid-Oost Azië gids geweest. Nu was hij met pensioen en bleef hij in Thailand wonen. Maar z’n beroep was hij niet vergeten en had een heel plan voor ons gemaakt hoe we het beste naar Singapore moesten gaan en waar we moesten slapen, echt heel lief. Dus wij wilde die trein boeken, helaas vol :(, beetje jammer, het was namelijk een slaaptrein. Nu gaan we met de bus.
Reisschema:
21:00 Boot
06:00 Aankomst Surat Thani
06:30 Vertrek naar Kuala Lumpur
23:00 Aankomst Kulala Lumpur, overstappen

06:00 Aankomst Singapore

Tot Kuala Lumpur weer met zo’n taxibusje. Dus zeg maar vaarwel tegen het gevoel in je achterste. Singapore en natuurlijk de ontmoeting met Helen maken het wel helemaal goed 😀

Jullie zijn weer bij! Op naar het volgende avontuur!
Foto’s zijn weer te zien via de link 🙂
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2723204034449.144055.1087549894&type=1&l=6564abd656

Liefs! Iris

We gaan naar Thailand!

Wat heb ik nou aan m’n tas hangen?

We gingen eilandhoppen. Langkawi telt 99 eilanden en daarvan zouden we er 3 bezoeken. Schoot niet echt op, Afrikaanse bedoeling daar haha. Werden we, te laat dus, afgezet bij die boot, niemand vertelt je wat, zit je daar met je goede gedrag. Kreeg je een sticker met je tourtje en toen een boot aangewezen waar je in zal moeten. En dat ding ging hard! Holy. Zal me niet verbazen als iemand daar nog een hernia aan overhoud. Onderweg kwamen we langs rotsen die een zwangere vrouw voor moest stellen, vrouwen bidden naar die rots als ze een kind willen. Eiland één was echt mooi. Helder water, strandjes. We waren er nog maar net toen we de eerste apen al zagen, etend van een stuk plastic, dat dan weer wel. Dus wij naar die apen toe. Maar wat bleek (wij hadden plastic tasjes mee, dachten dan kan niets nat worden) apen associeren plastic met eten. Dus voor we ’t wisten hing er zo’n aap aan mn tas! Dus ik dat ding ophouden, toen liet-ie wel los gelukkig. Haha.
Stukje gelopen waar we bij een zoetwater (het is een wonder?!) meer waar we heerlijk hebben gezwommen. Vet grappig want al die islamieten kunnen niet zwemmen, vrouwen gaan al helemaal niet. Gingen wij hoor, bikini aan en zwemmen, vonden ze heel apart. Onderweg weer adelaars gezien, bleek uiteindelijk ipv eiland 2 te zijn geweest. Eiland 3 was ook heel gaaf, licht strand en weer helder water. Daar een beetje gechillt en wat gegeten. Marlijn had onderweg sjans met een Maleier die op vakantie was op Langkawi. Toen we terug op het ‘vaste land’ waren vroeg hij of hij met ons op de foto mocht. Vonden we niet echt de bedoeling en was echt beledigd. Haha.

De dagen erna hebben we eigenlijk geen klap uitgevoerd. Echt alleen maar aan het strand gelegen met onze Nederlandse matties en nog een Amerikaans/Canadees stel. We hebben lekker Indiaas en Maleis gegeten met ze, handig dat zij weten wat, wat is.

Zon, zee, strand en kerst
Ze doen hier niet echt aan kerst. Veel islamieten dus die vieren dat niet. Op straat zeiden ze wel allemaal ‘happy merry christmas’ tegen ons, wel heel schattig. Kerstavond is hier boeiender, maken ze gewoon een feestje van, dat is het. Bij het guesthouse hadden ze op kerstavond een BBQ met een lam aan het spit. Goed verzorgd en lekker gegeten. Er was nog een Nederlands stel, uit Amsterdam. We hebben ons kapot gelachen om zijn accent, niet normaal. Aan het strand was er ook een feestje. Toch gek hoor, kerst op het strand. Het gevoel was er ook echt niet, maar we hadden het naar ons zin. Eerste kerstdag was een heerlijke dag, echt heerlijk! Niet te warm, windje, zonnetje, zee erbij, gezelligheid en lekker eten. De mannen hadden een emmer en ijs geregeld om hun drank in koud te houden, konden hun geluk niet op. Wij waren lekker aan het  chillen en zwemmen. Eric (de Amerikaan) had iets te veel gezopen en lag kotsend op het strand, haha.

Thailand de gekste!
Tweede kerstdag (doen ze hier al helemaal niet aan) gingen we naar Thailand! Marlijn en ik met onze Nederlandse matties, twee stelletjes. We werden rond 8u opgehaald om met de boot naar het Thaise vasteland te gaan. Daar zouden we een visum voor 15 dagen krijgen. Maar hoe dat dan ook weer gaat. Bij aankomst bij de terminal werden al onze paspoorten ingenomen en zou die man de tickets wel regelen. Die vent bleef een kwartier weg en wij hadden geen idee. Beetje raar allemaal. En de boot hadden we door dat wachten ook gemist, dan die van een uur later maar. En een stempel gekregen 😀 olé. En hoe dat dan ook weer gaat; vanaf de ‘haven’ via een betonnen trap (leuningen, wat zijn dat?!) naar het waterlevel waar je via een ubersmal (op overgewicht zijn ze ook niet berekend) loopbruggetje de boot in. Nou als je niet kan zwemmen heb je echt wel een probleem daar, voor je ’t weet lig je er in. Je tas moet je ergens neergooien waar nog plek is en dan mag je een plaats zoeken in de koelkast. Hoeveel energie dat wel niet kost… Een uurtje later waren we in Thailand! In de rij moet je je immigratieformulier in vullen en later bij de balie afgeven en vanaf daar kan je de bus in die al was gereserveerd. Ik zeg; prima! Er liep een meneertje die controleerde of je alles goed invulde en je vragen erover beantwoordde. Prima. Toch liep de rij een beetje spaak. Stond er dus een man met 2 vrouwen en 6 kinderen voor ons die z’n formulieren toch niet goed had ingevuld en moest dat nog even aan het loketje doen. Dus. Lijkt me logisch dat je dan iedereen achter je op je laat wachten. En ging die vent ook nog proberen een praatje te maken met de man achter het loketje. Hoe heet je? En weet ik ’t wat-ie allemaal zei. Gelukkig bleef onze bus wel wachten, beetje jammer dat de mensen die er al wel op tijd waren (naja, ook de boot een uur later) ook mochten wachten. En het duurde! Het duurde, holy. Wij waren er binnen twee seconden er doorheen. Nog een stempel! Wat ringgit omgewisseld naar Baht. 100 Baht is E2,50. Werden we eerst opgehaald met een pick-up. Bankjes erin, dak erop waar de bagage op moest. Gelukkig maar een klein stukje maar we hebben hard gelachen. Het is ook niet berekend op Nederlandse lengten. Martijn, met een beetje geluk twee meter lang, moest maar achteraan zitten met z’n benen naar buiten. Daarna werden naar een touringcar gebracht waarmee we de reis naar Krabi door zouden zetten. Geplande vertrektijd: 10:15. Uiteindelijke vertrektijd 13:45, maakt niet uit! Op zich ook wel weer apart dat ze wachten op iedereen. Voor ons fijn maar een strakke planning of afspraak moet je echt niet hebben. Onderweg nog even gestopt om wat te eten en drinken te kopen, je kan echt hele maaltijden krijgen daar! Rond een uur of 6 kwamen we aan in Krabi. Taxi moest je per persoon betalen (?! Weird..) Ook weer zo’n bakkie maar zoveel kon er niet op het dak dus we zaten lekker knus (zie foto). Wel weer een hele beleving, je lacht je kapot. Zelfs andere Thai moesten om ons lachen! Dus ik kwam al niet meer bij. We hebben ook iets van twintig minuten in dat ding gezeten en daar moesten we wel 6 hele euro’s voor betalen. Dat karretje had ook vakantie, zo bleek. Reden we een heuvel op, stopt dat ding er opeens mee! Nou toen had ik het helemaal niet meer. En een handrem had dat ding ook niet dus we geleden elke keer een stukje naar beneden. En op trekken en de motor sloeg weer af, dat een keer of wat. En die mensen achter ons toeteren haha. Bas was al uitgestapt om een beetje te duwen. Uiteindelijk hebben we het gehaald!
Beetje jammer dat die vent midden op de weg was gestopt om ons uit te laten stappen, t scheelde niet veel of er was iemand op me in gereden. Maar ik lag nog steeds dubbel. Nog een keer omdat die elektriciteitsdraden nog geen twee meter boven de grond gingen. Martijn moest bukken en Marlijn sloeg met d’r tas een kastje open. Wat een land! Gelukkig snel een hotel gevonden. Wel 4 euro per nacht pp, dat konden we wel lijden. Meteen geboekt om de volgende dag naar Koh Phi Phi te gaan en gaan eten bij het water. Allemaal eetstalletjes, een plein vol. Bij een kraampje stond een vrouw en die maakte goed duidelijk dat we bij haar moesten gaan zitten, prima! Dus wij gedaan en met horten en stoten onze bestelling doorgegeven. Het was echt heerlijk. Super gezellig, lekker eten. Top. Marlijn en ik hebben daarna onze voeten nog laten masseren. Nou toen hadden we het helemaal niet meer. Zo’n rustige ruimte. Heel mintachtige lucht dus meteen onze neuzen weer open. Oogmaskertje op, ik viel bijna in slaap!. Daarna werden ook nog ons hoofd, nek en schouders gemasseerd. Ook zette ze nog even op 8 plaatsen haar knie in onze rug en trok je schouders naar achteren. Holy, nou wij waren los! Nog een lekker kopje thee en wij waren klaar voor ons bed!

Thaise ‘politie’
Ontbeten met yoghurt en boterhammen met jam en op naar Koh Phi Phi. Uurtje met de boot. Aangekomen onze tassen gepakt en de stad in. Dus ik volgde de stroom voor me. Hield een vent mij opeens tegen dat ik om moest lopen. Uhm, omdat? Dus ik liep gewoon door, achter de rest aan de stad in. Pakt z’n fluitje en blaast zo hard dat ik in de lach schiet en maar terug loop. Dus… Een jongen voor mij moest ook nog terug komen, zijn vriendin was al wel doorgelopen. Maar nee we konden er niet langs. Moesten we langs een balie waar we 20 Baht pp moesten betalen ‘om het eiland schoon te houden’. Je kan mn rug op, dat gelooft natuurlijk niemand. Dus ik dat gezegd tegen die gozer en wil doorlopen. Kreeg ik een grote mond en begon hij tegen me aan te duwen. Dus ik zo ‘don’t push me’! Maar hij ging door dus ik liep terug. De anderen probeerden ’t ook maar ging niet gebeuren. En hij schreeuwen tegen Marlijn! Holy. Echt zo ontzettend agressief. Dus wij die bedoeling betaald. Raar. Welkom in Koh Phi Phi. En druk daar! Veel toeristen, niet normaal.

 

Foto’s staan op: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2723204034449.144055.1087549894&type=1&l=6564abd656

Vanaf hier ga ik de volgende keer verder! Haha. XXX