Toch fijn van die balies, met mensen die je vertellen dat er twee vliegvelden zijn in Kuala Lumpur en we net niet de verkeerde bus hadden genomen. Vanuit de goede bus gezien dat iemand een wielklem kreeg, altijd leuk. Ruim op tijd op het vliegveld en nog even gewinkeld om onze laatste ringgit op te maken. Bij de Bodyshop had ik lekkere scrub gekocht, die mocht ik alleen niet meenemen, die kwam ze naar de gate brengen als we zouden vliegen. Oke. Dus wij daar wachten, last call was al geweest maar de bodyshop mevrouw nog niet. Gelukkig waren er meer mensen die moesten wachten en 10 minuten voor vertrek konden we ons vliegtuig in. De eerste Australië beveiligingen zijn al merkbaar! Filmpjes gekeken en voor we het wisten waren we er al! Het was 2u ’s ochtends dus lekker rustig. Alle papieren (visum, aanvraag, banksaldo etc.) in de aanslag maar niets van nodig gehad. Valt weer mee!

Natuurlijk mochten we ook door de felbegeerde ubermaster douane. We mochten in een rij gaan staan en een hond zou controleren of we wel of geen smokkelwaar mee hadden. Gelukkig vond hij bij ons van niet dus dat ook overleefd! Shuttle genomen naar het station van Melbourne en van de vrouw achter de balie een kaartje gekregen met waar ons hostel was. 5 minuten lopen, was te doen. Op het busstation een jongen ontmoet die ongeveer dezelfde kant op moest als wij dus hij zou met ons meelopen, chill! Hij was Amerikaan en studeerde in Melbourne maar wilde zeker niet meer terug.  Hij was net op vakantie geweest naar zijn familie in België en Frankrijk. Ze hebben hier 4 maanden vakantie! Van november tot en met februari, doe mij ook zo’n school. We waren al een kwartier aan het lopen en m’n schouders vonden het ook wel mooi geweest. Gelukkig snel gevonden en zijn telefoonnummer gekregen. Als we wilden, wilde hij ons wel de stad laten zien. Vet lief dus we zouden hem de volgende dag bellen. Via het café ernaast de deur open gekregen (moet je ook maar weten). Echt een gigantisch hostel. Gigantische keuken ook (het stonk wel) en er waren nog allemaal mensen wakker om onderhand half 5. Samen met de eerste ‘no worries’ twee pasjes gekregen om onze deur open te maken en voor allebei een laken en kussensloop. Wij naar onze 8e verdieping maar natuurlijk stikdonker en iedereen sliep. Marlijn keek binnen en zag geen vrije bedden. Dus wij weer naar beneden; nee er moeten twee bedden zijn, gooi al die zooi maar van dat bed af. Zo gezegd zo gedaan, het was echt een gigantische bende. Komt er opeens iemand binnenstormen die begint te schreeuwen dat het haar bed was en dat ze er voor had betaald. Gaat op dat bed liggen (wij hadden alles er al afgehaald, ook de lakens) en gaat slapen. Dus dat. Wij die andere bedden leeggehaald en op de apenkooi manier in de twee bovenste bedden geklommen. De trappetjes waren al eerder gesneuveld. Onze waardevolle spullen in onze tas gedaan en mee in bed genomen. Gelukkig nog wel geslapen tot een uur of 12.

Maar eens op zoek naar een douche. Die waren alleen op verdieping 7 en 9. Alles is hier hermetisch afgesloten, zelfs de douche/wc mag je alleen binnen met een pasje. Wel warm water dus lekker lang onder de straal gestaan. Het telefoonnummer van de jongen stond op onze boekingsbevestiging die we hadden ingeleverd bij het inchecken. En hadden ze al weggegooid. Balen! Die jongen zal wel denken. Op zoek naar ontbijt en de Melbourne open die op loopafstand waren. Buiten was het koud! Haha voor ons dan. Niet benauwd maar frisse wind. Niet zeuren, doorlopen. Onderweg 3x omgevallen van de prijzen (een appel is twee dollar, E1,60) maar wel de tennisvelden gevonden!
Gelukkig scheen de zon al aardig dus daar heerlijk van genoten. De Australian open was net begonnen, vet leuk dat we daar waren. Ik heb echt niks met tennis, ik heb zelfs nog problemen met die puntentellen maar de sfeer was leuk en grote evenementen zijn voor ons Vrijetijdsmanagers altijd leuk. In het park verder van de zon genoten en gekeken waar we nog meer heen konden. Winkelen kon nooit kwaad! Met de gratis tram (wat een uitvinding) naar het station gegaan waar Marlijn eindelijk haar fladderjurkje had gevonden en ik een leuk hemdje, we kunnen weer voor de dag komen!
Tot nu toe vind ik Melbourne best wel Amerikaans. Je hebt blokken, veel hoge gebouwen, bijna alles is symmetrisch, nieuw en aangelegd. Ook wel schattige straatjes en het Flinders station, bij ons op de hoek is hopelijk wel antiek maar alsnog. Wel wennen na Azië. Ondertussen ook geen normale supermarkt gevonden, daar maar naar gevraagd in het hostel. Zat-ie tegenover het hostel :/ haha. Te goed weggestopt voor ons. Salade it was! In Azië deden ze niet echt aan groenten dus dat gingen we even inhalen. Internet is hier helaas niet gratis, eerder knetterduur. Dus even naar huis gebeld om te laten weten dat het de komende tijd vrij stil zou blijven.

 

In Australië is het 3u later dan in Maleisië dus lekker doorgeslapen tot 12u. We wilden lekker in het park gaan chillen maar helaas liet de zon zich niet zien dus we gingen maar weer winkelen, nu in de buurt van de haven. Helaas niet veel bijzonders maar altijd leuk om te kijken. In het hostel pasta gemaakt en tennis gekeken. Overal staat hier tennis aan en ik begin het bijna leuk te vinden. Matties geworden met drie Nederlandse jongens en gezellig gekaart met zijn allen.

 

Onze dag gevuld met chillen in het park en tennis gekeken op een groot plein met de jongens. Nadal speelde dus van hem moesten we wel even de kunst af kijken. Iedereen op dat plein was erg fanatiek en ik juichte meestal te laat maar dat vergaf ik mezelf.

De bus naar Sydney geboekt, een nachtbus. 7 u ’s avonds vertrekken en de volgende ochtend om 7u zouden we er zijn. Prima, dan tijd genoeg om een hostel te zoeken.
Onze jetlag bijgewerkt; we moesten om 10u uitchecken. Met onze matties hadden we geregeld dat we een pasje van hun zouden lenen en dat we daar onze spullen konden laten staan. Erg fijn!  Naar Chinatown gelopen ivm Chinees nieuwjaar wat in Maleisië erg groot was. Dat wilden we nog wel even meemaken. Helaas bestond Chinatown hier vooral chique restaurants en wat rommelwinkeltjes. Hier zal ’t feest niet plaatsvinden. Voor de verandering in het park bruin geprobeerd te worden en tennis gekeken. Omdat NL al was uitgeschakeld zijn we naar België overgestapt en Clijsters speelde dus die moesten we aanmoedigen. Het was zelfs voor Melbourne een warme dag dus lekker in de schaduw gezeten. Onder het scherm was een klein tennisveld waar een wedstrijd werd gehouden wie het vaakst kon overslaan. Marlijn en ik ook maar gaan proberen. Helaas net achter mannen aangesloten die net van plan waren het record te verbreken. Goede timing! Wel geïnterviewd door die jongen dat was wel weer grappig. Uiteindelijk mochten we nog even spelen, we waren echt goed. (niet dus).

Kim Clijsters helaas niet meer zien winnen, het was tijd om wat te eten, om te kleden en naar het busstation te gaan. Bleek dat je met het pasje van de kamer van de jongens niet het vrouwen douchehok in mocht. Turbo. Gelukkig snel iemand gevonden die ‘m voor ons open kon maken. Onze spullen gepakt, dag gezegd tegen onze matties en vertrokken. Reed de tram niet meer! Dus het stuk weer heuvel op gelopen. Was onze pizza er weer af!

De busrit was echt top. Om de 2u moest er iemand uitstappen en dat werd luid en duidelijk omgeroepen. Ook stond hier de airco op standje koelkast waar zelfs m’n fleecevest en skisokken niet tegenop konden. Hopelijk wachtte ons in Sydney een heerlijk bed!
En ja hoor, het 4e hostel was raak. Erg gezellig, leuke aankleding, dicht bij de stad (Pitt straat, bekend bij iemand?) en die jongen achter de balie gaf ons nog dikke korting ook en we konden meteen onze kamer in. Chill! Op onze kamer nog lekker even verder geslapen. Tot ik er achter kwam dat ik m’n paspoort niet kon vinden. Naar het hostel gebeld of hij nog in het kluisje lag, nee. Hmm, toen maar m’n tassen overhoop gehaald. Ook niet te vinden.

 

Onze eerste dag in Sydney hebben we chillend doorgebracht. Eerst maar eens de was gedaan, zelf voor de verandering. De droger deed niet echt waarvoor hij was aangeschaft dus zelfs nog gestreken, jaja. Boodschappen gedaan en ’s avonds wilden we even de stad zien maar we waren compleet verdwaald. Dus aardig wat gezien.

 

Tweede dag nog een keer naar het hostel gebeld, m’n paspoort moest daar gewoon liggen.

Nog een keer dikke instructies gegeven en ik moest na een half uur terug bellen. En ja hoor, ze hadden hem gevonden, jeuj! Nu nog even een plan verzinnen hoe mijn paspoort en ik konden herenigd worden. Ze konden hem daar wel even bewaren dus ik kon een plan gaan maken. (Melbourne en Sydney liggen zo’n 900km van elkaar vandaan dus ik was niet echt van plan om terug te gaan). We wilden we winkelen bij de winkels die we de vorige avond hadden gezien. Niet te vinden. Na een half uur zoeken eindelijk gevonden. Plan gemaakt om naar de Oprah House en Harbour Bridge te gaan. Too bad dat de weergoden net hadden besloten dat de planten water nodig hadden. Plan maar gestaakt en simkaarten geregeld. Terug in het hostel deed hij het niet, ohja opwaarderen. Dus dat gedaan en het werkte nog steeds niet. Wij weer naar die winkel. Bleek dat Virgin een storing had al de hele dag, het zou nog ongeveer twee uur duren. Hopelijk is het weer morgen beter!

Extra nacht bijgeboekt en het plan gemaakt om daarna naar Byron Bay te gaan.

 

Aussie is aan!

 

Liefs, XX