Slangen, dingo’s en m’n nieuwe liefde

Ja, jullie lopen hopeloos achter. Dus pak maar alvast wat te drinken en te eten. Klaar? Kunnen we beginnen.

Noosa – Bush Camp
Aangekomen in Noosa konden we meteen een shuttlebus inspringen die ons naar het hostel zou brengen, die zat namelijk niet in de stad. Een heel rustig en net hostel. Er waren allemaal aparte ruimten met daarin een woonkamer met tv en dvd-speler, keuken, badkamer en twee kleine slaapkamers voor max. 5 personen. En nog airco ook! Met een Duits meisje die ook net was aangekomen in een kamer gegaan. Lekker dvd’tjes gekeken en daardoor de laatste bus naar de stad gemist. Dus maar pizza geregeld, prima!
Noosa moest een van de hipste stadjes zijn dus wij de volgende dag geprobeerd dat te ontdekken. Voor ons niet te vinden dus boodschappen gedaan. Het Duitse meisje zei dat ze het wel had gevonden dus de volgende dag de volgende poging. Weer niet gevonden! Drama.
WEER Kevin en Freek tegen gekomen, echt hilarisch, 4e keer. Dus met hen naar het strand gegaan. Een wandeling gemaakt via het strand, over rotsen, door bossen. Super mooie uitzichten gehad. Duurde 4uur maar we hebben het overleefd! Ook Kathy tegengekomen (3e keer). Zij was al naar het Bush Camp geweest waar wij die dag erna heen zouden gaan. Ze had het er erg naar haar zin gehad dus dat beloofde wat goeds! Door de wandeling kwamen we uit aan de andere kant van Noosa. En ja hoor, daar was het hippe gedeelte! Dus daar even rondgestruind en toen de bus terug naar het hostel genomen. Het wandelen was wel weer leuk geweest.

De volgende ochtend om 10u werden we door de shuttle van het bush camp opgehaald. Er waren nog twee andere meiden, Marloes (NL) en Verena (It). Zij reisden sinds kort samen. De mensen die ons op kwamen halen waren al wat ouder en hadden en vogel als huisdier, die bleef in de auto zitten. En die vrouw schreeuwen tegen die vogel. En die man maar dingen vertellen over hoe en wat op het kamp, niet te verstaan. Ons afgedropt bij de supermarkt, doe maar boodschappen voor 3 dagen. Terug in het busje zat die vrouw al weer te schreeuwen en die vent was nog steeds niet te verstaan. Waar zijn we beland? Echt een rare bedoeling. Gelukkig hadden we allemaal dat gevoel en waren we niet alleen. Op het kamp hing echt een raar sfeertje. Er woonden allemaal verslaafden en daar scharrelden een paar kinderen tussen allemaal kapotte auto’s. Het kamp zag er wel goed uit, keuken, woonkamer met tv en zelfs elektriciteit. De eerste nacht zouden we in een dorm slapen (slaapkamer met stapelbedden) en daarna nog twee nachten in tenten. Ook moesten we betalen om het ‘National Park’ in te mogen maar Marloes had al opgezocht dat dat niet eens bestond. Nog vager. De WC was het meest ranzige ooit. Een gat in de grond zonder afsluiting dus dat stonk echt gigantisch! Overal ook muggen en spinnen. Ik ga die wc niet meer in, ik ging bijna over m’n nek zo erg. Slaapplekken gereserveerd en de hond meegenomen voor een wandeling in het bos. Daar ook een creapy bedoeling, meer kapotte auto’s maar ook kinderwagens en weet ik ’t wat allemaal. De volgende dag zou onze eerste kano dag zijn dus daar keek ik erg naar uit. De bedden waren10 palen hout met gespannen netten ertussen als matras. En helaas lag de jongen onder mij alweer gigantisch te snuken, topnacht!

Wekker om 7u, ontbijten, briefing en gaan! Ik ging met Marloes en Verena in een boot. Een ton voor onze spullen en we konden beginnen met peddelen. Het was echt heerlijk weer en om ons heen was het echt heel mooi. Het werd al een heel stuk beter! De groep was 4 kano’s groot dus we konden elkaar ook een beetje leren kennen. Bij een strandje aangemeerd en lekker in het water gezwommen. Iets verderop was een bar waar we heen konden gaan. Dat gedaan en ons lunchpakketje opgegeten. Via een ander riviertje naar een Tea Tree rivier gegaan. Heel zwart water (door de Tea Tree) en erg goed voor je huid dus ook daar lekker gezwommen. Terug op het kamp echt trek voor 6 dus snel eten gemaakt en weer voor de tv neergeknald. Zaten we bij het kampvuur, komt er iemand; jaa er is een slang! En iedereen rent weg. Oke… Later bleek dat die slang niet in de woonkamer maar verderop op het kamp was. Dus wij daarheen. Hadtie net een een of ander beest opgegeten en lag nu uit te buiken. Het was een python dus niet echt gevaarlijk. En je kon dat beest echt precies in zijn buik zien zitten. Heerlijk geslapen in de tent.

De tweede dag gingen we de andere kant van de rivier op. Naar een strandje gevaren vanaf waar we 5km moesten lopen om bij het strand aan te komen. In dat riviertje even gezwommen. Ik had net m’n camera gepakt en liep terug toen ik een slang op het water zag zwemmen (nee niet er in, hij zwom er echt op). Dus ik zo; er zwemt een slang naar jullie toe, het is geen grap! Dus alle meiden renden jhet water uit. Bleek dat zo’n waterslang echt heel gevaarlijk is. Ook deze dag heerlijk weer dus we zweetten ons echt de klere. Heerlijk op het strand gelegen en gezwommen in de zee. Terug gelopen, iedereen verbrand. Zagen we kangaroos! Vet stoer. Iedereen was echt kapot, hadden we de stroming tegen. Dus gepeddeld alsof ons leven er vanaf hing want we moesten voor het donker terug zijn. Gelukkig gehaald en moe maar voldaan ons weer op ons avondeten gestort. Deze avond zat er een ander apart beest in de boom. Een kruising tussen een rat en een eekhoorn maar dan groter.

De volgende ochtend spullen gepakt; tijd om te gaan. Stonden er bij het kantoortje twee Engelse meiden gigantische stennis te schoppen. Ze wilden hun geld terug want het was te ranzig. Ja, vond ik ook, maar ze hadden nog niet eens een tochtje in de kano gemaakt en wilden hun geld al terug. Ging natuurlijk niet gebeuren. En blijven schelden. Dude het is een camping. Terug gegaan naar Dolphins’ Beachhouse waar we gelukkig onze was konden doen en konden douchen. Er kwam een storm dus uiteindelijk de kleren in de droger gegooid en met ijs en pizza op de bank filmpjes gekeken. Wat wil een mens nog meer?! Heel erg blij dat wij nu al terug waren en niet meer in het kamp waren.

Hervey Bay – Fraser Island
De volgende dag zouden we naar Hervey Bay gaan, vanaf daar naar Fraser Island! Vet veel zin in. Op tijd de shuttle genomen om nog wat broodjes te halen en daarna de bus in te gaan. Wij goedkope broodjes halen. Kregen we van die vrouw nog een zakje cakejes, wow chill. Vraagt ze; ‘willen jullie nog wat Petit fourtjes van gisteren? Die kan ik niet meer verkopen’. Natuurlijk! Een hele zak vol gekregen, hoe lief. Daarvan heerlijk gesmuld in de bus. Daar waren we precies op tijd, het ging al weer regenen. Verderop in Noosa vertelde de man dat de storm gisteren daar heel erg was geweest. Stroom uitgevallen, daken kapot, bomen kapot gewaaid, alles. Gelukkig hadden wij daar niets van gemerkt. In de bus naar Hervey WEER Freek en Kevin tegengekomen. Zij waren net terug van Fraser en hadden het heel gaaf gevonden. In Hervey opgehaald door het hostel. Overnachtingen daar waren bij de trip inbegrepen dus niet verkeerd. Vet net hostel, bijna hotelachtig. Natuurlijk wel in een dorm maar wel met de mensen met wie we op trip zouden gaan dus konden we elkaar alvast leren kennen. Officieel de kleinste groep ooit! 7 mensen. Topshit. Twee groepen gemaakt; Marlijn Paul (engelse gast) en ik in groep A met de gids. Een stel, Dan en Laura en twee vrienden die we in het bushcamp al hadden ontmoet, Paul en Kevin, in groep B. Allemaal papieren getekend voor als je de auto zou slopen. Want! We mogen zelf rijden!! Zo veel zin in. 4×4 over het strand en door de bossen. Beetje zenuwachtig wel maar het voordeel was dat je er toch niemand aan kan rijden, alleen bomen en stenen. Het was het handigste als we met zijn allen boodschappen zouden doen, prima. Ook konden we bij de slager een pakket vlees voor 7 personen bestellen dus dan was alles snel geregeld. Het was echt ontzettend veel vlees dus vooral brood, sla, ontbijt cereals en snoep gekocht. Echt heel veel snoep. We zijn sowieso de gezondste groep ooit haha. Dat geregeld en op tijd gaan slapen, half 8 briefing!

Ontbijt naar binnen gewerkt en onze gids ontmoet. We mochten maar een kleine tas meenemen, anders zou het niet passen. Het zou sowieso gaan regenen dus ook de poncho zat er in. Ingepakt en klaar om te gaan. iPod’s en boxjes mee, moest goed komen. Eerst over met de ferry en daarna ging het avontuur beginnen. We gingen sowieso niet harder dan 20km/h, zo hobbeling was het! Dat het verplicht was om je gordel om te doen was maar goed ook. We zouden als eerste naar Lake McKenzie gaan omdat het water nu nog warm zou zijn van de afgelopen dagen. Helaas het meer niet zo mooi gezien als op de plaatjes (google maar en kijk dan de foto’s). Maar wel lekker gezwommen in de regen. Snel weer de auto in en op naar het kamp om onze spullen op te bergen en tenten in te richten. Ook al meteen kennis gemaakt met de dingo’s. Dingo’s zijn een soort wolfhonden. Wild maar zien er helaas best schattig uit. Ze kunnen gevaarlijk zijn en hebben zelfs een keer een kind omgebracht. Dus daar al helemaal bang voor gemaakt tijdens de briefing. De gids vertelde dat de dingo’s die op het kamp woonden waren verjaagd door wildere en al veel tenten kapot hadden gemaakt en eten hadden gestolen. Daar verder niets van gemerkt, alleen dat er veel tenten kapot waren. Dus geen eten en drinken mee in de tent! De spullen in de koelkasten gestopt en alvast begonnen met eten maken en dronken worden (ik niet). Vooral vlees! Haha surprise surprise. Wel salade erbij gemaakt dus was erg goed! Er was nog een groep in het kamp, vooral Duitsers en dat betekent: niet gezellig. Dus lekker met zijn 8-en (+gids) drankspelletjes gespeeld. Als ik terug ben leg ik al die spelletjes uit; hilarisch! Paul, met wie we in de tent zouden slapen, had al zoveel gedronken datie z’n broek naar beneden had getrokken. En iets wat we hier hebben geleerd, mannen die hebben gedronken snurken als idioten dus de gids voor ons een andere tent geregeld, chill!

’s Ochtends waren de mannen er achter gekomen dat onze geliefde fruit loops en coco pops (cereals) waren gestolen. Dan dat tegen de gids gezegd die dat weer doorspeelde naar de gids van de andere groep. Ondertussen was ik aan het douchen. Toen ik terug kwam om te ontbijten hadden de gidsen elkaars schouders beet dus ik dacht, grapje. Bleek dus dat die gasten elkaars hersenen letterlijk aan het inslaan waren. Echt te schelden als idioten en op elkaar aan het in rammen alsof hun leven er vanaf hing. Ik had nog niet ontbeten en daar kan ik niet tegen dus ik werd echt onwijs misselijk. Al die kids van de andere groep stonden er maar schaapachtig bij te kijken, 2m afstand dus ik ging maar brood roosteren, boeiend. Gelukkig hadden wij brede mannen in onze groep die die mannen uit elkaar probeerden te halen maar ze wisten echt van geen ophouden. En daarna ook weer, gewoon tegenover de groep. Uiteindelijk ging die andere gids er met zijn groep vandoor (die ondertussen had toegegeven dat ze de cereals hadden gepakt maar daar ging het allang niet meer over). Onze gids zei dat hij terug zou zijn als hij terug kwam. Sfeer? 0,01. Echt zo bizar. Gelukkig de beste groep ooit dus met zijn allen brood en een deel van de teruggevonden cereal gegeten. Gelukkig kwam onze groep snel terug en konden we gaan. No way Jose dat ik in zijn auto ging. Er gingen nog twee jongens mee die we de vorige avond al op het kamp hadden gezien en daar werkten. Gezellig! Muziek aan en de sfeer in onze auto was al snel weer helemaal top. En! Ik mocht rijden! Whooooopp. Was echt super vet. Als ik later groot ben koop ik ook zo’n ding. Een aantal stranden afgegaan. De jongens van het kamp namen ons mee want onze gids dacht datie een hersenschudding had van het gevecht van die ochtend. Nogal wiedes,er kwam zelfs bloed uit zijn oor. Ook naar een zandhelling gegaan, daar op geklommen, echt slopend maar een heel gaaf uitzicht. En nog gefrisbee’d (hoe schrijf je dat?!) op het strand en de zon liet zichzelf nog zien ook! Nog een heel groot stuk gereden, door het bos en over het strand. Mij krijg je die auto echt niet uit! Moesten we een helling op maar zo glad als wat dus ik zat vast. Dus de gids kwam terug en zei dat ik hem terug in 2 wiel aandrijving moest zetten, en eruit gekomen! En al die jongens klappen haha. Ze waren allemaal trots op me. Er was een nieuwe groep aangekomen in het kamp die gelukkig een heel stuk leuker was dan de vorige. Eten gemaakt (gehaktballen!!) en met de andere groep nog meer drankspelletjes gedaan. Ik drink nog steeds niet dus was de alcohol police en kon iedereen veel laten drinken. Echt heel erg gezellig.

De volgende ochtend moesten we helaas al weer inpakken. Naar een meertje gegaan waar schildpadden in zwommen. Ze kwamen echt heel dichtbij, echt heel leuk. (je moet even goed kijken op de foto, je kunt er twee zien maar het water was zo donker). Daarna naar een ander meer waar Catfish in zwommen. Als je ze op het droge legt maken ze geluiden als honden dus daar is ergens iets misgegaan. Maar vet gaaf om te zien! Kevin zwom er gewoon tussen. Op Fraser vliegen echt gigantisch grote vliegen die je echt hard steken. En bij dat meer zaten ze overal. Maar snel waren ze niet dus we gingen ze vangen en aan de vissen voeren. Geluncht, ik mocht het laatste stuk terug rijden (:D) en toen was het al weer tijd om de ferry naar het vasteland te nemen.

Waren echt topdagen! Heel gezellig gehad met de groep, echt top. Het regende echt veel maar dat heeft de pret zeker niet bedorven. Paul 1 moest al snel na aankomst de bus nemen en ook de gids ging al snel weg. Met zijn 6-en eten gehaald en foto’s uitgewisseld. De bus geboekt voor de volgende dag naar Agnes Waters. Paul 2 en Kevin gingen ook die richting op dus dezelfde bus geboekt. Dan en Laura reizen zuidwaards en zouden om 7u al de bus nemen. Toen ik ’s ochtends wakker werd waren ze al weg (Dan en Laura). Helaas geen gedag gezegd. Kwam ik in de keuken, zaten ze daar nog. De bus ging niet, Noosa was overstroomd. WAT?! Dus die moesten tot de volgende dag wachten om weg te gaan. Wij waren zo gaar als boter dus de movie room ingedoken en films gaan kijken. Kwam de vrouw van de receptie binnen. De bus naar het noorden (onze) was ook geannuleerd. Hij kwam Noosa niet door. Meen je niet. Bus omgeboekt naar 3u later, hopen dat die wel ging. Nog 2 films gekeken en toen was het tijd om te gaan. Niemand wist of de bus zou komen, dat moesten we maar zien. Oke, naja we waren met zijn 4’en dus moest goed komen. Snel eten gehaald bij de supermarkt en toen kwam een vervangende bus, beter! Deze bus zou ons naar een tankstation brengen en stuk verderop en daar zou de goede bus ons ophalen. Goede deal. Dus wij in de bus en een uurtje later zoals afgesproken uitgestapt en spullen uitgeladen. De buschauffeur (vet gave gast trouwens) had twee mededelingen. Goede nieuws: de bus was onderweg en kon ons meenemen. Slechte nieuws: dat zou nog wel3u duren. Nooooo. Noosa moest zelfs geëvacueerd worden en er waarschijnlijk twee of drie dagen geen verkeer van en naar Noosa zou kunnen gaan, zo erg was het. Dus we waren precies op tijd naar het noorden vertrokken! Omrijden kan niet echt, dan moet je helemaal de outback in. En omdat het maar weinig gebeurt gaan ze de weg ook niet beter bouwen. Wij maar naar binnen gegaan waar ze gelukkig een snackbar hadden en een televisie. Dus tv gekeken, gekaart en friet gegeten. Gelukkig kwam de bus wel! Stonden we niet op de lijst. Niet op de lijst = niet in de bus. Gelukkig kon Paul lullen als brugman en heeft ons in de bus gekregen. Om half 2 aangekomen. Gelukkig #2 was er een busje van een hostel die ons mee kon nemen en waar ze nog plek hadden. De jongens hadden ergens anders gereserveerd maar wisten niet of ze daar naar binnen konden dus halverwege ook in het busje gestapt en met ons mee gegaan. Ingecheckt en geslapen als een idioot.

De volgende ochtend nog een nacht gereserveerd en naar het strand gegaan met de jongens en nog twee meiden die ze al eerder hadden ontmoet. 2 broers tegen gekomen met wie we de 2e avond op Fraser drankspelletjes hadden gespeeld. Vertelden zij ons dat een meisje op het bush camp in een meer op een rots was gesprongen en haar been had gebroken. Bizarre dingen allemaal. Op het strand gechillt met die meiden en ook Katy tegengekomen (al die bekenden haha). Boodschappen gedaan en in het hostel gechillt. Brad, een golf pro (jaja) zei dat we echt heel snel Whitsunday’s moesten boeken. (3 dagen op een zeilboot eilanden af). Hij had een week geleden gebeld en kon pas 7 maart. (dat is 2,5 week wachten). Dus gebeld. We konden woensdag al terecht! We hadden een andere boot en kwam dus goed voor ons. Het weer gecheckt; woensdag, donderdag, en vrijdag zon maar kans op regen maar daarna bagger. Keuzes keuzes maar bus geboekt, whitsunday’s gebeld en vanavond om 9u nemen we de bus. 7u moeten we dan in Airlie Beach zijn (vanaf daar ga je naar Whitsunday’s). De busmaatschappij zei dat de bus gewoon moest gaan dus daar hopen we maar op! Duimen jullie voor ons? Stuur maar wat zon, blaas de wind maar weg met een koel windje, dan zijn wij helemaal gelukkig!

Tot het volgende verhaal 😀

Liefs, Iris

Wanna buy a cookie?

Heel fijne tijd gehad in Byron. Heerlijk weer gehad en t was een erg gezellig hostel. We moesten even van kamer switchen maar die kamer was eigenlijk nog leuker! Helaas sliep er wel een gast onder me die de hele kamer wakker snurkte, echt niet normaal! Hij ging ook ’s avonds uit tot een uur of 6. Dus gelukkig konden we tot 6u ’s ochtends slapen! En daarna was er echt geen houden meer aan. En de rest van de dag sliep hij dan. Goed leven. Hij was ook zo bleek als wat, haha.

Met een van onze roomies en een vriendin van hem hebben we ’s ochtends de zonsopgang gekeken bij de vuurtoren. Wekker om 04:45 en gaan! Beetje gammel nog zo vroeg maar wel heel leuk om te zien. Er waren veel wolken dus we waren een beetje bang dat we t niet konden zien. Maar precies waar de zon op kwam waren geen wolken dus goed de grote oranje bal kunnen zien. Via de boardwalk teruggelopen, zag ik kangaroos! Dus meteen naar beneden scheuren, niet meer te zien :/. Een vrouw vertelde me dat t wallabie’s waren, soort kangaroos. Aaiigght in de pocket! Ook gevoetbald met jongens van het hostel, heel gezellig. Marlijn en ik waren echt supergoed haha.
We zijn naar Nimbin geweest. Een dorpje waar ze alleen maar wiet en wiet gerelateerde producten verkopen. Wij in zo’n gammele bus daar heen en we werden meteen in de ‘mood’ gebracht door de iets te chille muziek. En alleen maar huizen (een straat) met allemaal regenboogkleuren. Dus wij zo’n winkel in, kijken wat ze hebben. We waren er nog niet of iemand vroeg, gewoon een random vrouw die nog net niet je moeder had kunnen zijn, ‘You want to buy a cookie?’. No thanks… Als ik wietkoekjes wil koop ik die wel in Nederland. Dat een keer of 5 gehoord. Wel echt grappig. Verder was daar niet zo veel bijzonders. Pan, onze roomie, had gezegd dat er een mooie waterval was maar een man van een winkel kon ons vertellen dat dat te ver was om te lopen. Het was ook echt niet normaal warm daar. Wel hadden ze een zwembad dus daar maar even gezeten met onze wietloze chocolatechip cookies.

’s Avonds was er een quiz in het hostel waar ik met Pan aan mee had gedaan. En zelfs een van de vier ronden gewonnen, whoooopp. Drankjes als kado, goed geregeld.

 

Onze volgende bestemming: Brisbane! Van Morgan, ons kamergenootje, een hostel dichtbij het busstation doorgekregen, altijd handig. Dus nog de hele dag van de zon genoten en toen de bus in gedoken. In de bus kwamen we nog jongens tegen die we van Byron Bay kenden, vet grappig. Zij gingen ook naar Brisbane. Aangekomen gelukkig snel het hostel gevonden maar niet gezellig is erg duur. Dus een nachtje geboekt en heerlijk gaan slapen in (dat dan weer wel) onze privé kamer.
De volgende ochtend een hostel in het zuiden van Brisbane gevonden. Groter en met zwembad dus dat moest beter zijn! Hier is in Brisbane namelijk benauwder dan in Byron omdat het niet aan de zee ligt. Het was een aardig eindje lopen dus meteen onze spieren weer getraind.
Hostel viel ’n beetje tegen. Echt OVERAL bordjes met dingen die je allemaal niet mocht doen en zo wel dat je er dan uitgeknikkerd werd. En vrij vies en heeeel warm. Wel een gezellige kamer dus dat was weer leuk! De eerste avond in dat hostel met Bianca in de stad afgesproken. Ging helemaal mis, ze zou bij ons komen eten maar mijn sms’jes kwamen niet aan dus ze wist niet dat we verhuisd waren naar een ander hostel. Stond ze daar, vet sneu. Gelukkig kon ze eten bij een jongen met wie ze was en hebben we halverwege afgesproken en een ijsje gegeten. En natuurlijk mijn paspoort gekregen! Echt super. Waar we waren hadden ze een ‘lagoon’; een aangelegd zwembad met strand. Echt zo bizar! Wel echt super gaaf maar gewoon vaag dat op nog geen 10 meter afstand de stad ligt en jij, met de helft van de stad, daar aan het ‘strand’ ligt te bakken. Maar daar wel heerlijk van genoten.

We zjjn ook nog naar een koala opvang geweest. Vet schattige beesten, echt heel lief. Slaperig als wat, ook echt ontzettend sloom, hilarisch! Ook nog een Platypus, vogelbekdier, gezien (Perry van Phineas & Ferb). Die is best bijzonder naar het schijnt. Hij had zich goed verstopt dus gelukkig waren we er rond etenstijd zodat hij zijn zwemkunsten kon laten zien. Nog meer bizarre beesten gezien zoals een wombat, dingo’s en gekke struisvogels. EN! Ze hadden een hele boel kangaroos. Net een kinderboerderij daar. Die beesten lagen daar en je kon er bij wijze van op gaan liggen, die vonden echt alles prima, zo tam als wat. Wel echt gaaf. Kennis gemaakt met de hele familie.

In de bus terug een Nederlandse man ontmoet die in Australië woont. Zijn dochtertje sprak drie talen, vet gaaf.

 

Nu zijn we in Mooloolaba en morgen gaan we lekker suppen! Ook hier is het heerlijk warm, zo’n 45 graden verschil met jullie. Haha.

 

Nou Suppen ging niet door het was alleen maar een georganiseerd tochtje over de rivier zodat je naar dure huizen kon kijken. En toen we net hadden gereserveerd (en maar 1u mochten ipv de 2 waarvoor we de bonnen hadden) waaide het te hard en werd het afgelast, booeeee. Bus naar Noosa was al geboekt dus geen tijd meer om een andere keer te gaan. Hopelijk is het in Noosa beter ;).

 

Geniet van de laatste sneeuw en ijs!

XX Iris

Sydney en Byron Bay; Regen vs. zon

Na het avondeten was er een ‘algemene-kennis’ quiz in het hostel. Twee jongens hadden gevraagd of we met zijn vieren een team wilden vormen, prima! Erg gelachen. Ooit geweten dat een slang twee penissen heeft? Waar zo’n quiz allemaal niet goed voor is. En er was maar één team beter dan wij, dus nog goed gedaan ook!  Na de quiz zijn we met een groep naar een bar verderop gegaan. Er speelde een bandje, leuk! Niet al te laat naar bed gegaan want de volgende dag was het Australia day (wij verwachtte een soort Koninginnedag), we moesten nog gaan sight-see-en en we moesten ’s avonds de bus in. De volgende dag was het helaas nog niet opgehouden met regenen. De quiz mannen hadden aangeboden dat we onze tassen wel in hun kamer mochten stallen, een stuk beter dan de vochtige kelder! En daar konden we ook nog omkleden. Vet lief, dus dat gedaan en met poncho’s aan de stad in gelopen. Na drie meter dat ding weer uitgedaan en de rest van de dag heeft de zon geschenen, heerlijk! Foto’s genomen van de Hourbour Bridge (waarom is dat ding bijzonder? geen idee, omdat het hoort) en van het Opera House. We vonden ‘m vrij klein en niet zo wit als verwacht! Maar wel erg leuk om te zien en daarna in het park wat er bij hoort lekker gezeten en naar de activiteiten in en om het water gekeken ivm Australia day. Op een gegeven moment kwam er een helikopter heel laag overvliegen en bleef boven water hangen en daalde steeds verder naar beneden. Er sprong een ‘drenkeling’ uit. Later werd hij natuurlijk wel gered. Bij de redding was de helikopter zo laag bij het water dat wij (zo’n 100m verderop) zelfs nat werden van het wegvliegende water. Danku navy!

Via een hele uitstalling van oude voertuigen (sommigen wel 100 jaar oud) weer terug gegaan naar het hostel. We hadden kortingsbonnen om verderop in de stad churro’s te eten. Lekker! En in dat deel van de stad waren we nog niet geweest dus dubbel leuk. Niet te vinden die straat! Echt hopeloos. De helft van alle ingangen en bruggen was ook nog afgesloten ivm veiligheid dus dat hielp niet echt. Die hele buurt rondgelopen tot we eindelijk bij iets kwamen wat er op leek. Daardoor smaakte de churro’s wel dubbel zo lekker. In het hostel nog even bijgekomen en het was al weer tijd om Sydney te verlaten.
In de bus was het heerlijk rustig, dus twee stoelen per persoon! Tijdens een stop in een snackbar nog tennis gekeken, Nadal-Federer, we worden nog een keer verslaafd aan dat tennis haha.

Nog best prima geslapen in de bus!

Aangekomen in Bayron Bay had de zon zich ook verruild voor regenwolken. Beetje jammer! Op zoek gegaan naar een hostel die de quiz mannen ons hadden voorgesteld, niet gevonden. (Soof die van jou ook niet :s) Wel een andere leuke! Dus daar voor een paar nachten geboekt.
Ondertussen had ik ook al een paspoortplan gesmeed. Rory, een jongen die we op het vliegveld van Kuala Lumpur hadden ontmoet en in Melbourne woont, had aangeboden dat als hij iets voor me kon doen, hij dat wel wilde. En Bianca, een PL van JVA waar ik afgelopen zomer heb gewerkt, woont in Brisbane waar we nog langs zouden gaan. Dus zo lief mogelijk aan Rory gevraagd of hij mijn paspoort, aangetekend, naar Bianca wilde sturen. Dat wilde hij wel en Bianca vond het ook goed. Fijn! Hoe relaxt en lief! Adres doorgegeven en het zal worden geregeld.

Onze eerste dagen in Byron Bay vooral doorgebracht met spelletjes spelen en kokkerellen. Het hostel is best groot. Grote keuken, spelautomaten, een bar, keuken waar we elke avond gratis (als je een drankje koopt) een maaltijd kunnen halen, buitenplaats en zwembad.

We zijn hier aan de oostkust en verderop is een vuurtoren. Twee van onze kamergenoten, een jongen en meisje (‘but we’re just friends’) hadden ook het plan om daar heen te gaan. Dus met zijn vieren op pad gegaan. Onderweg heel mooie uitzichten gezien. Het was een pad een rots op, aardige klim en blij dat de zon niet scheen, warm zat zo! Bij het meest oostelijke puntje van Australië uitgekomen. Een man die bij ons was aangesloten zei dat er bij rotsen verderop twee mensen op huwelijksreis gingen duiken. Toen kwam er een haai en die man redde die vrouw. Zelf werd hij echter wel opgegeten. Lekker luguber. Die man was een bekende kapper in Engeland en hoefde daarom nu niet meer te werken, reisde de wereld over om te surfen. Best leventje. Bij de vuurtoren zelf ook nog dolfijnen gezien, echt heel leuk! Al met al een heel leuke wandeling.
Zondag was het zover, de tennisfinale voor de mannen! Wij helemaal gepland om op tijd te eten een alvast een goede plek voor de tv te reserveren. Helemaal leuk dat de wedstrijd ook op groot scherm bij het zwembad werd vertoond. Heerlijk plekje! Vet spannende wedstrijd (ik zat er helemaal in haha). Het is hier 10u later dan in NL dus tot 2u ’s nachts aan de buis gekluisterd gezeten. Jammer dat Nadal had verloren alleen.. Too bad!

Toen ging opeens de zon schijnen! 😀 en goed ook! Naar het strand gegaan maar het was echt bloedheet. Dus wij weer terug en bij het zwembad van het hostel gezeten. Was een stuk beter! Dus daar weer aan ons kleurtje gewerkt. Ook besloten om nog een extra week te blijven dus bijgeboekt.

Geniet allemaal van de sneeuw en het ijs! (Nee, niet sarcastisch, sneeuw is gaaf.)

Liefs, Iris

(er zijn ook weer nieuwe foto’s te zien via de facebook link!)

No worries mate

Toch fijn van die balies, met mensen die je vertellen dat er twee vliegvelden zijn in Kuala Lumpur en we net niet de verkeerde bus hadden genomen. Vanuit de goede bus gezien dat iemand een wielklem kreeg, altijd leuk. Ruim op tijd op het vliegveld en nog even gewinkeld om onze laatste ringgit op te maken. Bij de Bodyshop had ik lekkere scrub gekocht, die mocht ik alleen niet meenemen, die kwam ze naar de gate brengen als we zouden vliegen. Oke. Dus wij daar wachten, last call was al geweest maar de bodyshop mevrouw nog niet. Gelukkig waren er meer mensen die moesten wachten en 10 minuten voor vertrek konden we ons vliegtuig in. De eerste Australië beveiligingen zijn al merkbaar! Filmpjes gekeken en voor we het wisten waren we er al! Het was 2u ’s ochtends dus lekker rustig. Alle papieren (visum, aanvraag, banksaldo etc.) in de aanslag maar niets van nodig gehad. Valt weer mee!

Natuurlijk mochten we ook door de felbegeerde ubermaster douane. We mochten in een rij gaan staan en een hond zou controleren of we wel of geen smokkelwaar mee hadden. Gelukkig vond hij bij ons van niet dus dat ook overleefd! Shuttle genomen naar het station van Melbourne en van de vrouw achter de balie een kaartje gekregen met waar ons hostel was. 5 minuten lopen, was te doen. Op het busstation een jongen ontmoet die ongeveer dezelfde kant op moest als wij dus hij zou met ons meelopen, chill! Hij was Amerikaan en studeerde in Melbourne maar wilde zeker niet meer terug.  Hij was net op vakantie geweest naar zijn familie in België en Frankrijk. Ze hebben hier 4 maanden vakantie! Van november tot en met februari, doe mij ook zo’n school. We waren al een kwartier aan het lopen en m’n schouders vonden het ook wel mooi geweest. Gelukkig snel gevonden en zijn telefoonnummer gekregen. Als we wilden, wilde hij ons wel de stad laten zien. Vet lief dus we zouden hem de volgende dag bellen. Via het café ernaast de deur open gekregen (moet je ook maar weten). Echt een gigantisch hostel. Gigantische keuken ook (het stonk wel) en er waren nog allemaal mensen wakker om onderhand half 5. Samen met de eerste ‘no worries’ twee pasjes gekregen om onze deur open te maken en voor allebei een laken en kussensloop. Wij naar onze 8^e verdieping maar natuurlijk stikdonker en iedereen sliep. Marlijn keek binnen en zag geen vrije bedden. Dus wij weer naar beneden; nee er moeten twee bedden zijn, gooi al die zooi maar van dat bed af. Zo gezegd zo gedaan, het was echt een gigantische bende. Komt er opeens iemand binnenstormen die begint te schreeuwen dat het haar bed was en dat ze er voor had betaald. Gaat op dat bed liggen (wij hadden alles er al afgehaald, ook de lakens) en gaat slapen. Dus dat. Wij die andere bedden leeggehaald en op de apenkooi manier in de twee bovenste bedden geklommen. De trappetjes waren al eerder gesneuveld. Onze waardevolle spullen in onze tas gedaan en mee in bed genomen. Gelukkig nog wel geslapen tot een uur of 12.

Maar eens op zoek naar een douche. Die waren alleen op verdieping 7 en 9. Alles is hier hermetisch afgesloten, zelfs de douche/wc mag je alleen binnen met een pasje. Wel warm water dus lekker lang onder de straal gestaan. Het telefoonnummer van de jongen stond op onze boekingsbevestiging die we hadden ingeleverd bij het inchecken. En hadden ze al weggegooid. Balen! Die jongen zal wel denken. Op zoek naar ontbijt en de Melbourne open die op loopafstand waren. Buiten was het koud! Haha voor ons dan. Niet benauwd maar frisse wind. Niet zeuren, doorlopen. Onderweg 3x omgevallen van de prijzen (een appel is twee dollar, E1,60) maar wel de tennisvelden gevonden!
Gelukkig scheen de zon al aardig dus daar heerlijk van genoten. De Australian open was net begonnen, vet leuk dat we daar waren. Ik heb echt niks met tennis, ik heb zelfs nog problemen met die puntentellen maar de sfeer was leuk en grote evenementen zijn voor ons Vrijetijdsmanagers altijd leuk. In het park verder van de zon genoten en gekeken waar we nog meer heen konden. Winkelen kon nooit kwaad! Met de gratis tram (wat een uitvinding) naar het station gegaan waar Marlijn eindelijk haar fladderjurkje had gevonden en ik een leuk hemdje, we kunnen weer voor de dag komen!
Tot nu toe vind ik Melbourne best wel Amerikaans. Je hebt blokken, veel hoge gebouwen, bijna alles is symmetrisch, nieuw en aangelegd. Ook wel schattige straatjes en het Flinders station, bij ons op de hoek is hopelijk wel antiek maar alsnog. Wel wennen na Azië. Ondertussen ook geen normale supermarkt gevonden, daar maar naar gevraagd in het hostel. Zat-ie tegenover het hostel haha. Te goed weggestopt voor ons. Salade it was! In Azië deden ze niet echt aan groenten dus dat gingen we even inhalen. Internet is hier helaas niet gratis, eerder knetterduur. Dus even naar huis gebeld om te laten weten dat het de komende tijd vrij stil zou blijven.

 

In Australië is het 3u later dan in Maleisië dus lekker doorgeslapen tot 12u. We wilden lekker in het park gaan chillen maar helaas liet de zon zich niet zien dus we gingen maar weer winkelen, nu in de buurt van de haven. Helaas niet veel bijzonders maar altijd leuk om te kijken. In het hostel pasta gemaakt en tennis gekeken. Overal staat hier tennis aan en ik begin het bijna leuk te vinden. Matties geworden met drie Nederlandse jongens en gezellig gekaart met zijn allen.

 

Onze dag gevuld met chillen in het park en tennis gekeken op een groot plein met de jongens. Nadal speelde dus van hem moesten we wel even de kunst af kijken. Iedereen op dat plein was erg fanatiek en ik juichte meestal te laat maar dat vergaf ik mezelf.

De bus naar Sydney geboekt, een nachtbus. 7 u ’s avonds vertrekken en de volgende ochtend om 7u zouden we er zijn. Prima, dan tijd genoeg om een hostel te zoeken.
Onze jetlag bijgewerkt; we moesten om 10u uitchecken. Met onze matties hadden we geregeld dat we een pasje van hun zouden lenen en dat we daar onze spullen konden laten staan. Erg fijn!  Naar Chinatown gelopen ivm Chinees nieuwjaar wat in Maleisië erg groot was. Dat wilden we nog wel even meemaken. Helaas bestond Chinatown hier vooral chique restaurants en wat rommelwinkeltjes. Hier zal ’t feest niet plaatsvinden. Voor de verandering in het park bruin geprobeerd te worden en tennis gekeken. Omdat NL al was uitgeschakeld zijn we naar België overgestapt en Clijsters speelde dus die moesten we aanmoedigen. Het was zelfs voor Melbourne een warme dag dus lekker in de schaduw gezeten. Onder het scherm was een klein tennisveld waar een wedstrijd werd gehouden wie het vaakst kon overslaan. Marlijn en ik ook maar gaan proberen. Helaas net achter mannen aangesloten die net van plan waren het record te verbreken. Goede timing! Wel geïnterviewd door die jongen dat was wel weer grappig. Uiteindelijk mochten we nog even spelen, we waren echt goed. (niet dus).

Kim Clijsters helaas niet meer zien winnen, het was tijd om wat te eten, om te kleden en naar het busstation te gaan. Bleek dat je met het pasje van de kamer van de jongens niet het vrouwen douchehok in mocht. Turbo. Gelukkig snel iemand gevonden die ‘m voor ons open kon maken. Onze spullen gepakt, dag gezegd tegen onze matties en vertrokken. Reed de tram niet meer! Dus het stuk weer heuvel op gelopen. Was onze pizza er weer af!

De busrit was echt top. Om de 2u moest er iemand uitstappen en dat werd luid en duidelijk omgeroepen. Ook stond hier de airco op standje koelkast waar zelfs m’n fleecevest en skisokken niet tegenop konden. Hopelijk wachtte ons in Sydney een heerlijk bed!
En ja hoor, het 4^e hostel was raak. Erg gezellig, leuke aankleding, dicht bij de stad (Pitt straat, bekend bij iemand?) en die jongen achter de balie gaf ons nog dikke korting ook en we konden meteen onze kamer in. Chill! Op onze kamer nog lekker even verder geslapen. Tot ik er achter kwam dat ik m’n paspoort niet kon vinden. Naar het hostel gebeld of hij nog in het kluisje lag, nee. Hmm, toen maar m’n tassen overhoop gehaald. Ook niet te vinden.

 

Onze eerste dag in Sydney hebben we chillend doorgebracht. Eerst maar eens de was gedaan, zelf voor de verandering. De droger deed niet echt waarvoor hij was aangeschaft dus zelfs nog gestreken, jaja. Boodschappen gedaan en ’s avonds wilden we even de stad zien maar we waren compleet verdwaald. Dus aardig wat gezien.

 

Tweede dag nog een keer naar het hostel gebeld, m’n paspoort moest daar gewoon liggen.

Nog een keer dikke instructies gegeven en ik moest na een half uur terug bellen. En ja hoor, ze hadden hem gevonden, jeuj! Nu nog even een plan verzinnen hoe mijn paspoort en ik konden herenigd worden. Ze konden hem daar wel even bewaren dus ik kon een plan gaan maken. (Melbourne en Sydney liggen zo’n 900km van elkaar vandaan dus ik was niet echt van plan om terug te gaan). We wilden we winkelen bij de winkels die we de vorige avond hadden gezien. Niet te vinden. Na een half uur zoeken eindelijk gevonden. Plan gemaakt om naar de Oprah House en Harbour Bridge te gaan. Too bad dat de weergoden net hadden besloten dat de planten water nodig hadden. Plan maar gestaakt en simkaarten geregeld. Terug in het hostel deed hij het niet, ohja opwaarderen. Dus dat gedaan en het werkte nog steeds niet. Wij weer naar die winkel. Bleek dat Virgin een storing had al de hele dag, het zou nog ongeveer twee uur duren. Hopelijk is het weer morgen beter!

Extra nacht bijgeboekt en het plan gemaakt om daarna naar Byron Bay te gaan.

 

Aussie is aan!

 

Liefs, XX