Laatste dagen Thailand, Singapore en m’n uberverjaardag!

Bye Bye Thailand

De laatste dag op Koh Tao nog van het heerlijke weer en – uitzicht genoten. Bij het hostel nog even gedoucht, de volgende keer zou nog lang duren! Daar twee Nederlanders ontmoet die ook dezelfde boot zouden nemen. Opgehaald en bij de boot gebracht. Op de boot bleek dat we de vorige keer beide een heel matras hadden gekregen om op te slapen. Die moesten we nu met zijn tweeën delen En dat matras was onderhand nog smaller dan een eenpersoons bed dus dan heb je een idee. Sardientjesstijl. Succes! Zoals verwacht schoot het niet echt op maar ik was blij dat ik lag.
Bij de haven werden we om 06:00u opgewacht door een man die voor viswijf had gestudeerd, schreeuwen dat-ie deed!  Holy. Konden onze bus zo in ieder geval niet missen! Met een pick-up naar een overstap kantoortje gebracht vanaf waar we de mini-bus in gingen. De bus had alleen geen laadruimte dus we mochten samen met onze tassen plaatsnemen, top!
Beetje geslapen en gechillt, grens over ging best soepel! Alsnog via Penang gereisd, waarom geen idee. Maar prima! Daar waren we rond 5u ’s middags en om half 10 (Maleise tijd) vertrokken we naar Singapore. Dus nog even rondgelopen en wat gegeten, bloed in onze benen! De bus naar Singapore was echt heel fijn, een grote bus met brede stoelen, dus lekker kunnen slapen.
’s Nachts begon de ‘reisleider’ (je hebt de buschauffeur en nog iemand die de boel ‘regelt’) te schreeuwen in het Maleis. Verstonden we geen klap van dus vond t allemaal best en draaide me om. Bleek dus dat we de bus uit moesten omdat we bij de grens waren. Ging allemaal soepel. Bus weer in maar dan mag je nog iets verder de Singapore grens over, iets wat ze je ook niet vertellen. Chill!  Moesten opschieten , alle spullen pakken, doorlopen. En boos datie deed, kanonnen. Met tas, die moest door de scanner. En als Nederlander werd ik direct gewantrouwd; hij ging alles wat er in m’n paspoort navragen, waar we heen gingen, waar we vandaan kwamen etc. Eindelijk die stempel erin geknald en mocht ik doorlopen. Nog even geslapen en toen waren we er al! Gelukkig later dan gepland, het was nu 9u en gelukkig licht.

 

De derde musketier en de 5 C’s

Een taxi genomen naar het hostel. Crappy bedoeling, we mochten ook pas om 2u de kamer in en mochten de kamer ook niet eerst zien. Metrokaarten geregeld, wat gedronken en de stad alvast verkend. Helen zou pas om 3u komen dus we hoefden ook pas om 2u in het hostel te zijn.
Singapore is weer een heel ander land. Heel gestructureerd, heel modern, vol met hoge gebouwen. Je mag geen kauwgom eten, in het hele land niet. Metro’s zijn super schoon en echt heel goed geregeld. Mensen lopen er piekfijn bij en zitten goed in de digitale middelen. Sowieso de helft van de passagiers zit tijdens de rit met zijn telefoon of ipad in zijn handen. Ze kijken er hele films. Erg bizar maar leuk om te zien! We hebben twee winkelcentra afgelopen waar Marlijn twee geheugenkaartjes heeft gekocht. Ook hebben we het hoogste reuzenrad ter wereld gezien! Bao Pao als lunch gegeten en toen terug gegaan om Helen op te wachten.

Eindelijk kunnen douchen en toen stond daar ineens en klein blond schildpadje! Die hoort bij mij 😀 Eigenlijk niet heel gek om elkaar te zien, best normaal al heel snel. Gelukkig maar! Onze spullen een beetje geschikt en de stad ingedoken met zijn drieën. Naar Little India gegaan om in ieder geval daar te eten. Lekker! Het lukt ons nog niet om met een hand te eten maar met twee handen is ook best leuk. Daar genoten van de chaos en souvenirs gekocht. Daarna heerlijk gaan slapen!  We liggen met zijn drieën in een stapelbed, een dubbel bed onder en een matras boven. De volgende dag eerst
een metropas geregeld en toen naar Holland Village vertrokken. Bij aankomst stonden we al meteen oog in oog met een Molen! Op papier dan wel maar hè, je kunt niet alles hebben. Verder was er eigenlijk weinig te beleven, niets hollands aan, dus maar chocola gekocht! Ook wilden we winkelen. Maar hoe hard we hard ons best deden, we konden niets vinden! Naar China Town gegaan, echt gaaf! Echt bizar, ben je in een klein land als Singapore en waan je je eigenlijk in nog twee andere landen. Krijg je er gratis bij! Daar weer souvenirs gekocht voor het thuisfront en terug gegaan naar het hostel en gegeten. Snel omgekleed want we wilden uit! Naar Marina Bay nog wel, de meest chique bedoeling van het hele land. De metro in en maar kijken waar we er uit wilden. Er liepen net aangeklede jongeren voor ons dus die maar gevolgd. Gelukkig kwamen we goed uit! Eerst de verkeerde lift genomen, weer naar beneden. Die lift ging echt super snel! 57^e verdieping dus wel pijn in onze oren. We hadden al gehoord dat je 20 dollar (12^E) entree moest betalen om naar boven te komen, daar wilden we natuurlijk onderuit! Ook hadden we gehoord dat het op woensdag ladies night was en dat vrouwen daarom gratis drankjes kregen. Nooit verkeerd!

Dus wij in de goede lift maar moesten we een pasje hebben, anders ging die lift niet. Gewacht op mensen met een pasje die gelukkig ook naar boven moesten. Boven hield al snel een man ons tegen maar toen we zeiden dat we naar de bar wilden was het goed! We waren er 😀 Ole!

Echt een geweldig uitzicht over het hele land, echt heel gaaf! Ook een gratis wijntje gekregen, wij hadden het prima voor elkaar! Wel voelden we ons een beetje uit de toon vallen, naast al die mannen in pak en vrouwen op palen en in nette jurkjes. Beetje aangepapt met een stel Italianen nadat Helen per ongeluk wijn over een van die mannen had gemorst. De mannen vertelden ons van de Singaporese 5 C’s: Cash, Car, Creditcard, Carrière en Condo (onderkomen). Een van de mannen was nog vrijgezel en zijn vrienden dat we maar met hem moesten gaan omdat hij veel geld had. Helaas zijn er geen huwelijken gesloten. Wel nog geopperd dat we dan in gemeenschap van goederen moesten trouwen en meteen weer scheiden maar dat vonden we ook weer zo wat.  En zo ver is Italië ook weer niet dus dat kon nog voor problemen gaan zorgen.

Onze dagen Singapore zaten er al weer op en we gingen op weg naar Malakka, een stad tussen Singapore en Kuala Lumpur in. In de bus lekker liggen sudderen. Van Shanne en Martijn hadden we al een naam van een hostel waar zij het erg naar hun zin hadden gehad, daar gingen we dan ook heen. We kregen met zijn drieën een heerlijke kamer met airco. De man van het hostel nam ons mee op fietstour door de stad, echt heel leuk! Weer lekker fietsen. Malakka is ook echt wel een mooi stadje, er loopt een rivier doorheen en er staan eigenlijk alleen oude, maximaal twee verdiepingen tellende gebouwen. De Nederlanders hebben er in de VOC tijd ook van genoten maar daarover later meer. Aan de straat gegeten bij stalletjes, ons goedkoopste avondeten ooit! 5 sapjes, twee porties noodles en 3 loempia-achtige dingen voor nog geen E5! Hoe ze dat voor elkaar krijgen… Lekker ons bed ingedoken, we waren gesloopt! Er was ons een wafeltent beloofd waar we konden ontbijten. Ongeveer de hele stad afgelopen maar nog steeds niets gevonden. Uiteindelijk maar frituur gegeten, zelfs toast was niet te vinden. Misschien omdat het al 1u ’s middags was.
Dat is wel een verschil met andere steden waar we zijn geweest, daar kun je overal broodjes, toast, sandwiches, salades etc. krijgen. Hier hielden ze het Maleis. Lekker rustig aan gedaan de rest van de dag

 

Your from the Netherlands? Congratulations!

De dag erna was onze tweede shopdag, dat deze maar mocht slagen. En ja! Leuke souvenirs en twee hemdjes. Ik wilde vanaf Maleisie een pakketje naar huis sturen, dan was dat maar alvast onderweg en hoefde ik er niet meer mee te slepen. Gegeten bij een luxe uitziende tent waar ik de meest bijzondere appeltaart ooit op heb, een soort saus op een plakje bladerdeeg met stukjes appel. Maar best oke! Er was markt en besloten daar even te gaan kijken. Allemaal kleine frutseltjes, leuk om te zien. Bij een kraampje waar we stonden te kijken vroeg de man: ‘Waar komen jullie vandaan?’ ‘The Netherlands’, ‘Congratulations!’ Haha. Hij was er graag naartoe gegaan maar zoveel geld had hij niet. Vanaf daar naar de straat gelopen waar een man ons ’s middags al had verteld dat er feest zou zijn. En dat was er! Jongens van de lokale kunstacademie waren hun drumkunsten aan het vertonen, echt heel gaaf. Ook de dorpsgekken waren aanwezig, leuk om te zien. Al snel werden we aangesproken door een aantal jongens waar we gezellig mee hebben gekletst. Helen was ondertussen matties geworden met Chinese Nederlander San Yin. Hij heeft ons meegenomen naar een Jazz café waar hij de vorige avond op een privé concert was getrakteerd. Dus wij lief aan die man vragen of wij ook wat mochten horen, zeker! Dus die man los op z’n keyboard, echt heel gaaf. Even later kwam er ook een zangeres bij, holy die zou linea recta doorgaan naar de finale van ‘The Voice’. Top! Ook nog een bezoek gebracht aan de kunstacademiemannen die al naar de reggaebar waren gegaan. Daar ook nog wat gedronken. Een guesthousegenoot had ons verteld dat zijn vriend zou komen, met een slang. Dus wij ‘tuurlijk’, eerst zien dan geloven. Om 4u ’s nachts was het zo ver. Joe (sprekend Jack Sparrow, echt hilarisch) had hem net in de douche gelegd. Dan kon hij even afkoelen. Rufus is een wurgslang van ongeveer 1,5m lang en had gelukkig een paar dagen hiervoor een kip verorberd. Hij mij van alles over slangen verteld, best interessant!

 

We zouden cultureel gaan doen! San Yin had ons al warm gemaakt voor de musea en gezien onze voorvaderen hier al waren geweest konden wij deze geschiedenisles niet aan ons voorbij laten gaan. Uiteindelijk een beetje een tegenvaller, we weten nog steeds niet wat de VOC er heeft uitgevoerd. Misschien kan Google ons daarmee helpen. Wel hadden we al gehoord dat het Stadhuys wat er staat, rood geschilderd is door de Engelsen en de molen niet antiek is. Bij de post alvast een doos, tape en papier gekregen voor m’n naar huis te sturen pakketje. Per boot zal het ongeveer 2-3 maanden duren. Turbo! Hebben ze thuis ook niet al te lang de tijd om stiekem de inhoud te ontfutselen. Dus pap en mam, als er in mei, april een pakketje aankomt in bruinig papier, het is geen bom.

 

Ik mis een dag?! Hmm. Met San Yin wafels gegeten als ontbijt, het was zo dichtbij dat we het niet konden vinden.. We zijn serieus 4u bezig geweest om tampons te vinden in die stad, onszelf daarna getrakteerd op sushi!

 

Happy Birthday to me!

Heerlijk op het dakterras gechillt met een boekje. Met Joe (zonder slang) E-1 (ja zo noemt hij zichzelf) en Roger (uit Zwitserland) Indiaas gaan eten. Naar de reggaebar gegaan, ik was bijna jarig! De café-eigenaar ook, vet grappig. Om iets voor 12 kwam er een jongen naar me toe die in die bar werkte, ‘jij bent toch jarig’? Ja! ‘Ik heb een kado’tje voor je’. Hoe schattig! Het was een t-shirt met een zebra, tegen racisme in Maleisie en hij had ‘m voor me getekend. Echt heel lief. Om 12u door te veel vreemde mensen gezoend maar allemaal lief bedoeld. Komt zo’n ander mannetje van de kroeg naar me toe, ‘Ja, het is hier traditie dat we met verjaardagen de jarigen met meel bekogelen’. Ja, tuurlijk! Maar hij kwam al met twee kilo aanzetten dus meteen gaan gooien met die zooi. De café-eigenaar vond het verschrikkelijk dus des te leuker. Ons bed in gedoken, Marlijn en Helen hadden een hele planning gemaakt dus op tijd op staan!

 

Ik werd wakker, de meiden waren er niet. Nou komt het! En ja hoor, nog geen 2 minuten later kwamen ze met hoedjes en maskers op, al zingend met taart binnen! 😀 Wat leuk! Heerlijk taart gegeten in bed (wat eigenlijk tegen de regels was maar voor deze ene keer werd toegestaan).Ook kreeg ik een kado, een bon voor een heerlijke massage later op de dag! Ik mocht niet al te lang douchen want het schema was strak. Via een echt/nep oud schip naar het winkelcentrum gelopen waar we als lunch sushi hebben gegeten! Heerlijk. Via de eigenaar van het hostel hadden Helen en Marlijn geregeld dat we gingen zwemmen, hoe fijn. Lekker in de zon chillen, achterlijk gedaan en bruin (Helen helaas nog een beetje rood) geworden. Kan het beter worden?!
Toen was het tijd voor het uberkado, de massage! 40 minuten voet- en 20 minuten rug massage. Heerlijk, ik was weer helemaal los en lekker slaperig. Gelukkig was er tijd om daar aan toe te geven dus tijd om het eerste deel van dit verhaal te schrijven en foto’s te sorteren en op Facebook te zetten.
Op een gegeven moment mocht ik de kamer niet meer af, wat krijgen we nu? Na ongeveer een uur mocht ik meekomen. Er was een BBQ op het dakterras en het was helemaal versierd met ballonnen! Iedereen: ‘Are you Iris?’ ‘Yes!’ ‘Happy birthday!’, echt heel leuk en ze hebben ook nog voor me gezongen! Heerlijk gegeten en toen was het eindelijk tijd, ik kreeg Rufus om mijn nek! Gelukkig deed hij niets, hij was lekker aan het chillen. Alleen Joe had het beest twee keer om mijn nek gedrapeerd en in zijn enthousiasme om weg te lopen wurgde Rufus me bijna. Joe was net op tijd om hem los te maken. Wat een topverjaardag, hebben die lieve meiden echt super gedaan :D.

Laatste dagen Maleisie met een afscheidsvuur…
De volgende dag zouden we al weer vertrekken, Helen naar het oosten van het land om te gaan surfen en wij naar Kuala Lumpur omdat we de 18^e naar Australië zouden vliegen. Afscheid genomen van Helen die zo snel mogelijk wilde vertrekken. Zul je net zien: wij hadden een tentje gevonden waar je kon ontbijten met de heerlijkste broodjes en sapjes. Het daar nog even van genomen en toen ook naar het busstation vertrokken waar Helen nog was. Nog even gekletst en toen was het tijd voor het echte afscheid. De bus naar Kuala Lumpur duurde maar 2u, dus weer lekker gechillt. (Dit woord mag nu in de Van Dale worden opgenomen). Daar bleken we niet bij het station aan te komen, maar een ander station, je moest met de metro naar Sentraal. Dus wij met die metro. Was er een aparte wagon voor alleen vrouwen. Vet grappig. Twee Afrikaanse jongens hadden dat alleen niet door en zaten prinsheerlijk tussen al die vrouwen. Daar zei ook verder niemand van. Tegen het einde van de rit werd het donker, we zaten in een tunnel en er was geen licht. Toen kwam het nut van de vrouwencoupé nog een keer door. Helen wist een fijn hostel dicht bij Sentraal dus daar heen gegaan. Ze hadden kleine hokjes zonder gordijnen en alleen wanden als muren, open plafond. Wel erg gezellig en schoon. Van het uitzicht genoten en een hostel in Melbourne geboekt wat wel 3u duurde. Alles zat vol, waarschijnlijk door het tennistoernooi wat tot de 26^e duurt. Ook was het nog wat dat we om 2u ’s nachts zouden landen dus ze moesten ons wel binnen kunnen laten. Lang leve Skype! Kunnen bellen en het allemaal geregeld. Weer Indiaas gegeten als avondeten, dat zouden we moeten gaan missen. De afwezige groenten op je bord waarschijnlijk niet. Ik lag een beetje onrustig en werd om 05:30 voor de zoveelste keer wakker. Zag ik dat er een gebouw (30-40 hoog) in de fik stond! De bovenste 3 verdiepingen in lichterlaaie. Marlijn uiteindelijk wakker gemaakt en we hebben er een half uur fascinerend naar zitten kijken. Maar ook geen reactie vanuit iets of iemand… we hadden wel sirenes gehoord maar 0,0 actie. Ondertussen kwamen er brandende stukken naar beneden. Heel vreemd. Uiteindelijk maar gaan slapen. Sneaky bij de Mac gaan ontbijten met een sandwich en pannenkoeken. Indiase frituur gingen we niet trekken. Tijd om te pakken en naar het vliegveld te gaan.

 

Voor zover voor nu, de volgende keer komen de eerste Aussie verhalen!

XX

We gaan naar Thailand!

Wat heb ik nou aan m’n tas hangen?

We gingen eilandhoppen. Langkawi telt 99 eilanden en daarvan zouden we er 3 bezoeken. Schoot niet echt op, Afrikaanse bedoeling daar haha. Werden we, te laat dus, afgezet bij die boot, niemand vertelt je wat, zit je daar met je goede gedrag. Kreeg je een sticker met je tourtje en toen een boot aangewezen waar je in zal moeten. En dat ding ging hard! Holy. Zal me niet verbazen als iemand daar nog een hernia aan overhoud. Onderweg kwamen we langs rotsen die een zwangere vrouw voor moest stellen, vrouwen bidden naar die rots als ze een kind willen. Eiland één was echt mooi. Helder water, strandjes. We waren er nog maar net toen we de eerste apen al zagen, etend van een stuk plastic, dat dan weer wel. Dus wij naar die apen toe. Maar wat bleek (wij hadden plastic tasjes mee, dachten dan kan niets nat worden) apen associeren plastic met eten. Dus voor we ’t wisten hing er zo’n aap aan mn tas! Dus ik dat ding ophouden, toen liet-ie wel los gelukkig. Haha.
Stukje gelopen waar we bij een zoetwater (het is een wonder?!) meer waar we heerlijk hebben gezwommen. Vet grappig want al die islamieten kunnen niet zwemmen, vrouwen gaan al helemaal niet. Gingen wij hoor, bikini aan en zwemmen, vonden ze heel apart. Onderweg weer adelaars gezien, bleek uiteindelijk ipv eiland 2 te zijn geweest. Eiland 3 was ook heel gaaf, licht strand en weer helder water. Daar een beetje gechillt en wat gegeten. Marlijn had onderweg sjans met een Maleier die op vakantie was op Langkawi. Toen we terug op het ‘vaste land’ waren vroeg hij of hij met ons op de foto mocht. Vonden we niet echt de bedoeling en was echt beledigd. Haha.

De dagen erna hebben we eigenlijk geen klap uitgevoerd. Echt alleen maar aan het strand gelegen met onze Nederlandse matties en nog een Amerikaans/Canadees stel. We hebben lekker Indiaas en Maleis gegeten met ze, handig dat zij weten wat, wat is.

Zon, zee, strand en kerst
Ze doen hier niet echt aan kerst. Veel islamieten dus die vieren dat niet. Op straat zeiden ze wel allemaal ‘happy merry christmas’ tegen ons, wel heel schattig. Kerstavond is hier boeiender, maken ze gewoon een feestje van, dat is het. Bij het guesthouse hadden ze op kerstavond een BBQ met een lam aan het spit. Goed verzorgd en lekker gegeten. Er was nog een Nederlands stel, uit Amsterdam. We hebben ons kapot gelachen om zijn accent, niet normaal. Aan het strand was er ook een feestje. Toch gek hoor, kerst op het strand. Het gevoel was er ook echt niet, maar we hadden het naar ons zin. Eerste kerstdag was een heerlijke dag, echt heerlijk! Niet te warm, windje, zonnetje, zee erbij, gezelligheid en lekker eten. De mannen hadden een emmer en ijs geregeld om hun drank in koud te houden, konden hun geluk niet op. Wij waren lekker aan het  chillen en zwemmen. Eric (de Amerikaan) had iets te veel gezopen en lag kotsend op het strand, haha.

Thailand de gekste!
Tweede kerstdag (doen ze hier al helemaal niet aan) gingen we naar Thailand! Marlijn en ik met onze Nederlandse matties, twee stelletjes. We werden rond 8u opgehaald om met de boot naar het Thaise vasteland te gaan. Daar zouden we een visum voor 15 dagen krijgen. Maar hoe dat dan ook weer gaat. Bij aankomst bij de terminal werden al onze paspoorten ingenomen en zou die man de tickets wel regelen. Die vent bleef een kwartier weg en wij hadden geen idee. Beetje raar allemaal. En de boot hadden we door dat wachten ook gemist, dan die van een uur later maar. En een stempel gekregen 😀 olé. En hoe dat dan ook weer gaat; vanaf de ‘haven’ via een betonnen trap (leuningen, wat zijn dat?!) naar het waterlevel waar je via een ubersmal (op overgewicht zijn ze ook niet berekend) loopbruggetje de boot in. Nou als je niet kan zwemmen heb je echt wel een probleem daar, voor je ’t weet lig je er in. Je tas moet je ergens neergooien waar nog plek is en dan mag je een plaats zoeken in de koelkast. Hoeveel energie dat wel niet kost… Een uurtje later waren we in Thailand! In de rij moet je je immigratieformulier in vullen en later bij de balie afgeven en vanaf daar kan je de bus in die al was gereserveerd. Ik zeg; prima! Er liep een meneertje die controleerde of je alles goed invulde en je vragen erover beantwoordde. Prima. Toch liep de rij een beetje spaak. Stond er dus een man met 2 vrouwen en 6 kinderen voor ons die z’n formulieren toch niet goed had ingevuld en moest dat nog even aan het loketje doen. Dus. Lijkt me logisch dat je dan iedereen achter je op je laat wachten. En ging die vent ook nog proberen een praatje te maken met de man achter het loketje. Hoe heet je? En weet ik ’t wat-ie allemaal zei. Gelukkig bleef onze bus wel wachten, beetje jammer dat de mensen die er al wel op tijd waren (naja, ook de boot een uur later) ook mochten wachten. En het duurde! Het duurde, holy. Wij waren er binnen twee seconden er doorheen. Nog een stempel! Wat ringgit omgewisseld naar Baht. 100 Baht is E2,50. Werden we eerst opgehaald met een pick-up. Bankjes erin, dak erop waar de bagage op moest. Gelukkig maar een klein stukje maar we hebben hard gelachen. Het is ook niet berekend op Nederlandse lengten. Martijn, met een beetje geluk twee meter lang, moest maar achteraan zitten met z’n benen naar buiten. Daarna werden naar een touringcar gebracht waarmee we de reis naar Krabi door zouden zetten. Geplande vertrektijd: 10:15. Uiteindelijke vertrektijd 13:45, maakt niet uit! Op zich ook wel weer apart dat ze wachten op iedereen. Voor ons fijn maar een strakke planning of afspraak moet je echt niet hebben. Onderweg nog even gestopt om wat te eten en drinken te kopen, je kan echt hele maaltijden krijgen daar! Rond een uur of 6 kwamen we aan in Krabi. Taxi moest je per persoon betalen (?! Weird..) Ook weer zo’n bakkie maar zoveel kon er niet op het dak dus we zaten lekker knus (zie foto). Wel weer een hele beleving, je lacht je kapot. Zelfs andere Thai moesten om ons lachen! Dus ik kwam al niet meer bij. We hebben ook iets van twintig minuten in dat ding gezeten en daar moesten we wel 6 hele euro’s voor betalen. Dat karretje had ook vakantie, zo bleek. Reden we een heuvel op, stopt dat ding er opeens mee! Nou toen had ik het helemaal niet meer. En een handrem had dat ding ook niet dus we geleden elke keer een stukje naar beneden. En op trekken en de motor sloeg weer af, dat een keer of wat. En die mensen achter ons toeteren haha. Bas was al uitgestapt om een beetje te duwen. Uiteindelijk hebben we het gehaald!
Beetje jammer dat die vent midden op de weg was gestopt om ons uit te laten stappen, t scheelde niet veel of er was iemand op me in gereden. Maar ik lag nog steeds dubbel. Nog een keer omdat die elektriciteitsdraden nog geen twee meter boven de grond gingen. Martijn moest bukken en Marlijn sloeg met d’r tas een kastje open. Wat een land! Gelukkig snel een hotel gevonden. Wel 4 euro per nacht pp, dat konden we wel lijden. Meteen geboekt om de volgende dag naar Koh Phi Phi te gaan en gaan eten bij het water. Allemaal eetstalletjes, een plein vol. Bij een kraampje stond een vrouw en die maakte goed duidelijk dat we bij haar moesten gaan zitten, prima! Dus wij gedaan en met horten en stoten onze bestelling doorgegeven. Het was echt heerlijk. Super gezellig, lekker eten. Top. Marlijn en ik hebben daarna onze voeten nog laten masseren. Nou toen hadden we het helemaal niet meer. Zo’n rustige ruimte. Heel mintachtige lucht dus meteen onze neuzen weer open. Oogmaskertje op, ik viel bijna in slaap!. Daarna werden ook nog ons hoofd, nek en schouders gemasseerd. Ook zette ze nog even op 8 plaatsen haar knie in onze rug en trok je schouders naar achteren. Holy, nou wij waren los! Nog een lekker kopje thee en wij waren klaar voor ons bed!

Thaise ‘politie’
Ontbeten met yoghurt en boterhammen met jam en op naar Koh Phi Phi. Uurtje met de boot. Aangekomen onze tassen gepakt en de stad in. Dus ik volgde de stroom voor me. Hield een vent mij opeens tegen dat ik om moest lopen. Uhm, omdat? Dus ik liep gewoon door, achter de rest aan de stad in. Pakt z’n fluitje en blaast zo hard dat ik in de lach schiet en maar terug loop. Dus… Een jongen voor mij moest ook nog terug komen, zijn vriendin was al wel doorgelopen. Maar nee we konden er niet langs. Moesten we langs een balie waar we 20 Baht pp moesten betalen ‘om het eiland schoon te houden’. Je kan mn rug op, dat gelooft natuurlijk niemand. Dus ik dat gezegd tegen die gozer en wil doorlopen. Kreeg ik een grote mond en begon hij tegen me aan te duwen. Dus ik zo ‘don’t push me’! Maar hij ging door dus ik liep terug. De anderen probeerden ’t ook maar ging niet gebeuren. En hij schreeuwen tegen Marlijn! Holy. Echt zo ontzettend agressief. Dus wij die bedoeling betaald. Raar. Welkom in Koh Phi Phi. En druk daar! Veel toeristen, niet normaal.

 

Foto’s staan op: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2723204034449.144055.1087549894&type=1&l=6564abd656

Vanaf hier ga ik de volgende keer verder! Haha. XXX

Bountyeilanden en aapjes kijken

Bleek er een bar onder onze kamer te zitten!
Heel fijn, zeker als de bass door je oordoppen heen gaat. Gelukkig moet het hier rond 12u stil zijn dus toen konden we van onze nachtrust gaan genieten.

We namen een taxi naar Batu Ferringhi, het gebied aan de noordkust van Penang. Onze taxichauffeur speelde ook meteen voor gids en vertelde over allerlei gebouwen die op de UNESCO werelderfgoedlijst staan, hoe oud ze waren en wees het appartement van Jackie Chan aan (holy, je hebt echt een fiets nodig als je van de ene naar de andere kant wil).
Ook kwamen we langs het stuk kust waar ze de na-golf van de tsunami hebben gehad. Al helemaal opgeknapt en de overheid heeft een appartement voor de slachtoffers laten bouwen. Een appartement hier, nieuw en met uitzicht op zee, kost tussen de 300 en 800EURO PER MAAND. Heb je gewoon een penthouse. Hmm ook nog een optie voor later, tweede huis ofzo, haha.
Via het Maleise Miami kwamen we aan in het vrij touristische Batu Ferringhi. Fijn hieraan was wel dat er allerlei winkeltjes waren, restaurantjes, heeeeel veel schoonheidssalons waar je allerlei massages kan laten doen. EN! waar ik m’n broek kon laten namaken. Ik loop al ongeveer 2 jaar rond in dezelfde spijkerbroek die zo ontzettend lekker zit maar helaas uit elkaar valt. Dus ik wilde een kopie. Helaas hebben ze hier geen spijkerstof dus ik heb een lichtblauwe linnen laten maken. En hij zit heerlijk 🙂 Topshit dus!

Ons guesthouse zat net achter het strand, heel fijn! dus heerlijk op het strand gelegen en genoten van de zon. Omdat het er best toeristisch is waren er veel jetski verhuurders en kon je achter een boot gaan paragliden, niet echt ons ding. Helaas hadden ze geen SUP’s, kennen ze hier geloof ik nog niet.. Op het balkon een Aussie leren kennen, Abby. )Waarom hebben alle Aussies die wij leren kennen meisjesnamen?!) Hij had ons wat uitgelegd over wat te doen op Langkawi, het eiland waar we hierna heen gaan. Chill! Daarna met zijn drieen gaan eten. Eerst langs een restaurant waar je zelf je vis uit kon kiezen die je wilde eten. Bizarre vissen daar tussen! Heel grote en vies uitziende. Hij nam ons mee naar een soort plein met allemaal tentjes/kwamen er omheen. Kon je uitzoeken wat je van welke kraam wilde, bestelde dat en kwamen ze het, na het doorgeven van je tafelnummer, brengen. Ze laten het de kleine kinderen brengen zodat ze fooi krijgen. En daar lopen dus kids van 6 rond 9u ’s avonds. Hmm.. Wel lekker gegeten!

De dag erna wilden we een mooie tour gaan maken langs Penang Hill, verschillende moskeeen en tempels. De broekennamaakmeneer had wel n buurman die ons voor 5E per uur rond wilde leiden, top. Dat gedaan en ook hij was meteen onze gids. Eerst langs de Botanic Garden, opzich niet heel speciaal, ze hadden de waterval gesloten omdat mensen er in gingen zwemmen terwijl het voor drinkwater werd gebruikt. Wel liepen er apen door het park die ons goed hebben entertaint.
Vanaf de apen door naar een boeddhistische tempel. Schoenen uit. Er lag een gigantische vrouw (nee niet echt) achterin. Ze zal een god geweest zijn maar de communicatie verliep daar een beetje stroef. Verder achterin zat de muur helemaal vol met heel mooi versierde vakken waarin urnen stonden. Iedereen kan een plekje kopen. Dit doen ze omdat er geen plek meer is om iedereen te begraven.
Onze gids vond het nodig om foto’s van ons te maken dus die houden jullie tegoed ;). (Foto’s zijn altijd via dezelfde link te bekijken, alle nieuwe komen ook daarop te staan.)

Vanaf daar gingen we naar nog een boeddhistische tempel, ook schoenen uit. De gids is een boeddhist dus vertelde ons vanalles. Wist je dat boeddha eerst een prins was en vanaf zijn geboorte al op leliebladeren kon lopen? Toen hij groot was ging hij naar het bos, trok het licht naar zich toe en werd toen boeddha. Zijn familie (hij was ook getrouwd) liet hij achter om voor de armen te zorgen. Want hij wilde geen prins meer zijn want dan keek iedereen alleen maar daar naar, niet naar wat hij kon en of deed. Een ander groot standbeeld in deze tempel (staan we ook weer bij met onze nepste glimlach) was helemaal belegd met bladgoud, gefinancierd uit giften. Dat vind ik wel weer gaaf.

Toen door naar Penang Hill, moet je met zo’n Cable Car omhoog en kan je vanaf daar het hele eiland zien. Ook hier ‘DUUUUURRTT LANG’, we hebben 45min ofzo in die rij gestaan. Gelukkig stond er nog een gozer bij die zei dat je eerst een kaartje moest kopen en toen pas in de rij moest gaan staan (jaa lijkt me logisch toch?!). Ze laten hier mensen ook alles vertellen, informatieborden? Wat? Haha. Na aardig wat geduw en voorgedring mochten we naar boven. En druk daar! Wel een mooi uitzicht en boven stonden nog een tempel en een moskee maar echt spannend was het niet. Ook erg jammer dat de rij naar beneden nog langer was. Voor ons stond een Zuid-Afrikaans gezin met wie we aan de praat raakten. Vet leuke mensen, helemaal kletsen en vonden ’t vet leuk dat ik in ZA was geweest en heel stom dat ik niet in Johannesburg was geweest (daar woonden ze).
Beneden stond onze taximattie al op ons te wachten, helemaal bang dat we een andere taxi hadden genomen haha. Onze spullen ingepakt, de volgende ochtend vroeg zouden we naar Langkawi vertrekken met de boot. Die ging om 08:15 of 08:30 dus om 6u de wekker.
Nog voor de laatste keer genoten van het gejalla jalla van de moskee achter ons.. Die moskee staat nog geen 100m achter ons guesthouse en 5x per dag (laatste rond 22/23u en eerste tussen 5 en 6 ’s ochtends) bidden ze. Prima. Maar van wat ze zingen mag iedereen meegenieten en daarvoor hebben ze 6 gigantische megafonen op het dak geplakt.
Beetje jammer. Maar nu een mooie wekker!

Gelukkig was onze taximan op tijd en konden we gaan. Wel echt een sjenkie, rare verhalen, geen leuke ogen (had daarom geloof ik ook een zonnebril opgezet terwijl de zon nog niet scheen). Gelukkig hadtie wel onze kaartjes gereserveerd en konden we met nog zo’n 100 blanken de boot betreden. En koud daar! Maleiers houden van koelkasten ofzo :s. Gelukkig zo slim geweest om een lange broek (nog wel mn geliefde spijkerversie) aan te doen en een vest mee te nemen. Erg leuk was ook dat ze een dvd draaide met muziek uit ’98/99. We hebben genoten van Eiffel 65, Mambo nr 5 en nog meer uit dat genre.
Rond 11en in Langkawi aangekomen waar we een taxi namen naar onze overnachtingsplek. Niet helemaal doorgekomen dat het een ‘Homestay’ project was, je slaapt dus bij mensen thuis. Het huis waar wij aankwamen was een grote chaos dus waren we niet zo content mee. Ook was er in de verste verte nog geen supermarkt of restaurantje te bekennen. Ohke, hmm. Het huis waar we zouden slapen zag er wel een stuk beter uit en de vrouw was erg vriendelijk. We wilden het dorp verkennen wat omgeven was door bos. Snel weer weggegaan omdat we werden geteisterd door muggen. Ook ging het regenen en gelukkig kwam er net een taxi langs en zijn we naar een winkelcentrum gegaan. Daar wat gegeten en een wereldstekker gekocht, die was ik al weer ergens vergeten. Nagevraagd wat we in Langkawi konden doen en waar we konden overnachten zodat we de volgende ochtend meteen goed van start konden gaan. Fijn ook dat ze vertelde dat een taxi van daar naar Langkawi maar 24RM kostte, konden ze ons niet oplichten. Bussen hebben ze hier namelijk niet.

Terug in het huis wist de man wel een vriend die ons iets verderop een ritje op het water kon geven, leuk, doen! Dus wij daar heen. Bleek het een tour te zijn die voor iedereen boekbaar was door een vleermuizengrot, een vissenetengeefiets en het voeren van adelaars. Ook niet verteld dat dat 50Euro kostte. Gelukkig daar wat vanaf gehaald en gegaan. En veel vleermuizen in die grot! Laag bij de grond, vond t wel n beetje creapy om daar te lopen haha. Maar wel gaaf om die beesten ook een keer te zien 🙂 Tour over het water was trouwens vet, overal rotsen om ons heen en een heel blauwe zee! Het was een mangrove gebied waar ook een bepaalde apensoort leefde waar we ook kennis mee hebben mogen maken 🙂
Door naar de vissen. Ze hadden daar vissen die, als ze iets wits zagen, daar tegenaan spoten/spuugden zodat het loskwam. Echt vet! En hard en meteen raak. Ook hadden ze roggen en nog meer leuks. Ze zaten in vrij kleine bassins dus had er verder mn twijfels bij.
De adelaars wonen ook in dat gebied maar worden elke dag gevoerd zodat de toeristen er foto’s van kunnen maken. Ze krijgen dan kippenhuid. Wel gaaf om te zien 😉 Nog  een rondje over het water gemaakt richting de zee maar daar mochten we niet heen. Al met al een vette tour!

Terug naar ‘ons huis’ waar we na wat chillen lekker gingen slapen. Hoe het met eten zat wisten we niet dus we hebben maar wat biscuitjes naar binnengewerkt.

Nu in een guesthouse in het zuidwesten van Langkawi. Achter ons ligt een prachtig wit zandstrand ligt waar we net al van hebben genoten. Morgen willen we gaan islandhoppen naar kleine omliggende eilandjes.

Verder ben ik een beetje ziekig, loopneus, hoofdpijn en loop al twee dagen met een traanoog. Beetje vervelend. Dus nu een stickie met muntgeur gekocht en hopen dat het over gaat 😀

 

De foto’s volgen via de link 😉

 

Liefs en kussen

DUUURRTTTTT LAAANNGGG!

Selamat … nogwat

We hebben een beetje last van een jetlag. Elke nacht rond een uur or 1/2 worden we wakker en dan kunnen we niet meer slapen tot ongeveer 5u. (het is hier 7u later dan in NL). Dus wat hadden we bedacht, je moet toch wat, lekker ’s nachts thee drinken en chocola eten 😀
Dat beviel prima haha.

Nog een laatste keer ontbeten, boodschappen (bananenbrood :D) gedaan en toen naar het station vertrokken om richtig Ipoh te gaan.
We waren er rond half 1, de trein kwam om 3u en dan mocht je vanaf half 3 instappen. Hmm beetje jammer, dan maar chillen. Nog jammerder dat de trein nog 2u vertraging had! Haha, zaten we daar met ons goede gedrag.
Maar naar Aziaten kun je lang kijken, dat is maar weer gebleken.
Toen de trein er was konden we kiezen, met de roltrap of gewone trap naar beneden. Het was vrij hoog en die bagage is niet heel handig. Maar de roltrap duurde lang en stond een rij voor dus stoer met de trap gegaan.
Halverwege de trap ging de roltrap opeens heel hard, echt 3x zo snel dan dat hoort. Net bedacht dat dat wel erg lastig op en afstappen moest zijn zagen we al wat er gebeurde; onderaan viel iedereen op elkaar. Klikt vast hilarisch maar echt paniek! Mensen gillen, er werden mensen tussen de hoop uitgevist.. Echt een beetje t beeld van mensen onder het puin na een aardbeving, echt bizar. Gelukkig werd de roltrap snel stilgezet maar we waren blij dat we de trap hadden genomen!
Je krijgt vaste plaatsen aangewezen in de trein en er is lopende catering haha. Ook aan rokers is gedacht. De buitendeuren staan gewoon open, als je wilt roken ga je gewoon in dat stuk staan.
Aangekomen konden we meteen een taxi nemen naar het hotel.

Ook super handig; we boeken onze kamers via booking.com. Hier zie je al hoe duur het is en hebben ze heel veel aanbiedingen. Voor 12,5E pppn ben je al klaar! En wat een luxe hebben we gehad 😉
Het was een heel nieuw hotel, vet luxe bedoeling. Meteen een restaurant gezocht, veel was er niet, wel een Japans restaurant. Dat maar proberen dan! Best groot, netjes en nieuw ook. Wel 3 andere gasten, 12 man personeel. En de eigenaar wilde alles zelf doen! Alles. behalve bestek neerleggen en thee bijschenken. Hij bleef ook elke keer bij onze tafel staan, dingen zeggen die we moesten nemen, beetje ongemakkelijk :p Ik Marlijn sushi voorgeschoteld, was niet echt een succes helaas :p En de rekening?! 7euro incl. toetje. Voor ons 2-en. BAM.

De volgende dag wilden we naar Cameron Highlands, daarvoor waren we hier. Onze taxichauffeur had zijn nummer gegeven dus die kwam mooi op tijd voorgereden om ons naar het busstation te brengen. Hij had aan een vriend gevraagd hoe laat de bus ging, 09:30, mooie tijd! Dus wij om 9u daar. Ging-ie niet! Die man achter het loket: You got the rong (w spreken die indiers niet uit) information! Vet gaaf, wel een beetje jammer want we hadden weer niet geslapen. Dus weer mensen gekeken en om 11u konden we de bus in. Vet luxe bedoeling! 3 stoelen per rij ipv 4 haha echt gaaf. De reis zou 1,5 u duren. Na ruim een uur kwamen alle kassen al in zicht, dat hele Westland is er niets bij! Overal winkels waar ze aardbeien verkochten dus we moesten er bijna zijn. Beetje jammer dat er file stond en de bus helemaal naar het einde moest rijden, daar waren pas de theeplantages. 3u later konden we uitstappen! Maar er was niets! Winkels (niet eens met aardbeien :S) maar geen groen. Dus maar weer een taxi besteld.. En daar kwamen ze eindelijk hoor, de theeplantages! Onze taxichauffeur vertelde dat zijn opa vanuit India hierheen was gekomen om op de plantages te werken. Die zaden kwamen uit India (vandaar al die Indiers). Vond het helemaal leuk dat wij ook kassen ect. hadden en vroeg wat wij allemaal groeiden.. Bij de plantages fotos genomen, en ja hoor, het ging regenen! En er bleek ook nog dat er geen tours waren op maandag! Kansloos..
Toch even naar beneden gelopen met onze poncho, stonden daar drie jongens. Of ze ons even mochten filmen voor hun project. Best hoor, in je poncho, haha. Dus wij geklaagd over dat t dicht was en toen vonden ze ’t weer mooi geweest. Weer terug met onze taximattie. Verder kon je daar niet echt iets (van de hollandse bar hadden ze ook niet gehoord…?) dus een voetmassage genomen 😀 was echt heerlijk! Met supergave (niet) Indiase televisie op de achtergrond, wat een tent. Toen mochten we de bus al weer in. In Ipoh weer sushi gegeten, we kregen van alles gratis omdat we weer terug waren gekomen. Mam we kregen een soort soep, warm, met veel bruine suiker en kiemen er in. Je zou echt trots op me geweest zijn dat ik t had gegeten! haha. De volgende dag zouden we naar Georgetown, Penang vertrekken. Expres laat gaan slapen (half 1) zodat we hopelijk konden slapen. De airco in het hotel op standje koelkast gezet en eindelijk, allebei, de hele nacht geslapen 😀 Heeuuujjj

Naar Penang zou het 2u zijn met de bus en warempel, een kwartier nadat we waren aangekomen zou de eerste al vertrekken. Chill! Toen we langs alle andere balies liepen (per maatschappij is er een balie met een klein praatgat die zelfs voor mij te laag is) En alle vrouwen in die hokjes roepen wat ze hadden en wapperen met hun handen. En door die hoge stemmen is dat een gekwetter! Haha. Maarja hoe kan het ook anders, hij was ook te laat ;). Geven ze ook niet aan ofzo. Naja ze roepen wel van alles om maar dat is niet te verstaan, ook al was het misschien Engels.
In de bus lekker om ons heen gegeken en iid, na twee uur waren we er! Bij het hotel aangekomen kregen we niet echt contact met de balie. Na 5min werden we aangekeken en moest ik mn achternaam opschrijven. Bleek dat de reservering niet was aangekomen. Hij ging even bellen. Maar niets tegen ons zeggen! Eerst 10 minuten met een man van ebookings oid gebeld datie t fout had gedaan en weet ik t wat. ‘Paspoort?’ dus die maar uit mn tas gevist. Hij schreef iets op, kreeg een pasje ‘first floor’ en daar konden we ’t mee doen. Wat een sjenkies! Maar de kamer is prima!

De stad in gegaan waar we een winkel met broodjes vonden, hoe fijn! Dus een lekkere uitgezocht een de stad rondgelopen. En heet dat het hier is! Maar blij dat we eindelijk bruin kunnen worden 😀 Morgen willen we een kamer bij het strand boeken, even kijken hoe we dat gaan doen.

Tot het volgende verhaal 😀

XXX Iris

Ps. de eerste foto’s staan hier: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2723204034449.144055.1087549894&type=1&l=6564abd656

Kuala Lumpur

Ja hoor, we zijn er 😀
Op schiphol hadden we alsnog wat vertraging, het vliegtuig was te laat.
Half uurtje maar dus geen rare dingen 🙂
Lekker filmpjes gekeken en gegeten (wij hadden ook ’t toffeetoetje Dion, hij was niiicee!) en voor we ’t wisten waren we al in Dubai!
We werden met bussen naar het vliegveld zelf gebracht en moesten even wachten op de volgende bus. Dus ik denk, ik maak een foto. Maar de man onder het trapje deed zijn hand ervoor, ‘No Pictures!’ haha, heb m toch 😀

Vet shiny vliegvel! Glimmende vloeren,  overal lampjes. Zelfs een half bos in de hal, gewoon omdat het kan. Vanaf Dubai nog een uur vertraging, we waren al lekker aan het knikkebollen. Kwam er een gast met ons kletsen. Waar we heen gingen etc. Hoorde meteen datie n Aussie was dus dat was grappig 🙂 Hij was 3,5maand in Europa geweest en wel 4 dagen in NL haha. In het vliegtuig lekker gaan slapen :).
En toen waren we er hoor, we voelden meteen de warmte, echt heel gek maar heeel lekker! We moesten eerst met de metro om onze tassen op te halen, wat is het daar gigantisch zeg haha. En een mooie stempel gekregen 😀 en een sticker!
Onze Australische vriend liep ook gezellig mee. Hij woonde in Melbourne en zou in maart een surfcamp organiseren. Dus we moesten m maar contacten. Die mensen kwamen wel alleen voor t zuipen  :p en wss zijn we dan niet in melbourne maar altijd leuk 🙂

We konden het beste met de bus naar Kuala Lumpur Sentraal (dat snappen we gelukkig) en vanaf daar een minivan nemen was ons verteld bij de tourist board. Prima, wij daar heen. Werden van mannetje naar mannetje naar vrouwtje gestuurd, werkt prima! De minivans reden om een onbegrijpbare reden vandaag niet haha. Dus konden we een taxi nemen. Het vliegveld ligt best ver van de stad, met de bus duurde het 1,5u. taxi nog een half uurtje. In de taxi begon de moesson 😀 haha echt heel dikke druppels! Vet leuk. Wij snel naar t hotel rennen waar onze tassen snel werden overgenomen. Welkom in de luxe! Ook onze tassen op zo’n kar en onze tassen zijn binnengebracht :p Wel fooi gegeven hoor 😉

Heel fijne kamer, wel bijna ’t raam gesloopt haha. We hebben uitzicht op de Petronas Towers (jouwe lijken precies Sjozzie :D) dus daar wilde Marlijn een foto van nemen, dus raam open. Wilde niet meer dicht :p haha.
Beneden lekker wat gaan eten en het hotel gaan verkennen. Eerst het zwembad, zag er goed uit! En er was ook een spa. Dus wij daar kijken. Kwam meteen een mannetje aan die ons rond wilde leiden, prima! Trok een deur open naar de spa, alleen maar halfnaakte mannen. Dus ik zo uhm is this mixed?! Werden vet aangestaard, en werd nog gerookt ook dus gaat m niet worden :p

Lekker gechillt op onze hotelkamer en maar gaan slapen, we waren best gesloopt :p

Helaas niet zo heel lekker geslapen, allemaal nieuw, 7u tijdsverschil..

De volgende ochtend lekker gaan ontbeten en onze ogen uitgekeken. Toen naar het zwembad, bruin worden!! Helaas viel dat een beetje tegen, de zon stond aan de andere kant 😛 wel plannen gaan maken voor de komende tijd en dit is het geworden!
Morgen naar de Camron Highlands, theeplantages. Busreis van 4u vanaf hier dus prima.
Vanaf daar door naar het noorden met de trein, Georgetown en wat we tegenkomen.
Dan naar Lankawi (eiland), en daar lekker rommelen.
Naar Thailand, als we er toch zijn :P. Daar moeten we nog even kijken hoe of wat… Daar vliegen naar Sawarak en Sabah, de oost Maleisische eilanden om door de jungle te trekken. Via daar naar Singapore en zuid Maleisie.. En dan op naar Aussie. Hoe lang alles gaat duren weten we nog niet dus kan altijd nog 80x veranderen maar er is een plan 😀

Toen de stad in, we moesten simkaarten regelen en in nog een wereldstekker. Snel geregeld! We liepen terug en kwamen langs een kapper. Allebei moesten we nog, in NL geen zin/tijd meer voor gehad. Dus gegaan! haha.
Het stonk daar echt (buiten ook wel) maar die vent, sowieso gay, vond het erg leuk dat we er waren. Ik mocht eerst en hij heeft het heel netjes gedaan! Niets bijzonders, gewoon puntjes eraf, maar toch erg fijn! Marlijn heeft dezelfde coupe aangemeten gekregen en na het betalen van wel 4,5euro per persoon waren we weer toonbaar!

Even opgefrist en toen de stad in gelopen. Wat een heerlijke chaos haha. En het is hier sowieso aardig warm en vochtig. Dus lekker geslenterd. Even boodschappen gedaan, water, appels, jam en broodjes (bleken niet te eten haha). Daarna naar een groot warenhuis, en er was uitverkoop; wat een chaos!! haha. Die foto komt sowieso. Marlijn wilde nog een bikini maar dat is m nog niet geworden.. Alleen modellen uit 1906 dus beter een mooie uitzoeken in Aussie 🙂

Nu lekker in het hotel op de moesson aan het wachten!

Helen heeft me net verteld dat er een Hollandse bar bij de Camron Highlands is, hoe krijg je ’t voor elkaar, dus die gaan we morgen opzoeken!

 

Liefs uit Kuala Lumpur!