Ja, jullie lopen hopeloos achter. Dus pak maar alvast wat te drinken en te eten. Klaar? Kunnen we beginnen.

Noosa – Bush Camp
Aangekomen in Noosa konden we meteen een shuttlebus inspringen die ons naar het hostel zou brengen, die zat namelijk niet in de stad. Een heel rustig en net hostel. Er waren allemaal aparte ruimten met daarin een woonkamer met tv en dvd-speler, keuken, badkamer en twee kleine slaapkamers voor max. 5 personen. En nog airco ook! Met een Duits meisje die ook net was aangekomen in een kamer gegaan. Lekker dvd’tjes gekeken en daardoor de laatste bus naar de stad gemist. Dus maar pizza geregeld, prima!
Noosa moest een van de hipste stadjes zijn dus wij de volgende dag geprobeerd dat te ontdekken. Voor ons niet te vinden dus boodschappen gedaan. Het Duitse meisje zei dat ze het wel had gevonden dus de volgende dag de volgende poging. Weer niet gevonden! Drama.
WEER Kevin en Freek tegen gekomen, echt hilarisch, 4e keer. Dus met hen naar het strand gegaan. Een wandeling gemaakt via het strand, over rotsen, door bossen. Super mooie uitzichten gehad. Duurde 4uur maar we hebben het overleefd! Ook Kathy tegengekomen (3e keer). Zij was al naar het Bush Camp geweest waar wij die dag erna heen zouden gaan. Ze had het er erg naar haar zin gehad dus dat beloofde wat goeds! Door de wandeling kwamen we uit aan de andere kant van Noosa. En ja hoor, daar was het hippe gedeelte! Dus daar even rondgestruind en toen de bus terug naar het hostel genomen. Het wandelen was wel weer leuk geweest.

De volgende ochtend om 10u werden we door de shuttle van het bush camp opgehaald. Er waren nog twee andere meiden, Marloes (NL) en Verena (It). Zij reisden sinds kort samen. De mensen die ons op kwamen halen waren al wat ouder en hadden en vogel als huisdier, die bleef in de auto zitten. En die vrouw schreeuwen tegen die vogel. En die man maar dingen vertellen over hoe en wat op het kamp, niet te verstaan. Ons afgedropt bij de supermarkt, doe maar boodschappen voor 3 dagen. Terug in het busje zat die vrouw al weer te schreeuwen en die vent was nog steeds niet te verstaan. Waar zijn we beland? Echt een rare bedoeling. Gelukkig hadden we allemaal dat gevoel en waren we niet alleen. Op het kamp hing echt een raar sfeertje. Er woonden allemaal verslaafden en daar scharrelden een paar kinderen tussen allemaal kapotte auto’s. Het kamp zag er wel goed uit, keuken, woonkamer met tv en zelfs elektriciteit. De eerste nacht zouden we in een dorm slapen (slaapkamer met stapelbedden) en daarna nog twee nachten in tenten. Ook moesten we betalen om het ‘National Park’ in te mogen maar Marloes had al opgezocht dat dat niet eens bestond. Nog vager. De WC was het meest ranzige ooit. Een gat in de grond zonder afsluiting dus dat stonk echt gigantisch! Overal ook muggen en spinnen. Ik ga die wc niet meer in, ik ging bijna over m’n nek zo erg. Slaapplekken gereserveerd en de hond meegenomen voor een wandeling in het bos. Daar ook een creapy bedoeling, meer kapotte auto’s maar ook kinderwagens en weet ik ’t wat allemaal. De volgende dag zou onze eerste kano dag zijn dus daar keek ik erg naar uit. De bedden waren10 palen hout met gespannen netten ertussen als matras. En helaas lag de jongen onder mij alweer gigantisch te snuken, topnacht!

Wekker om 7u, ontbijten, briefing en gaan! Ik ging met Marloes en Verena in een boot. Een ton voor onze spullen en we konden beginnen met peddelen. Het was echt heerlijk weer en om ons heen was het echt heel mooi. Het werd al een heel stuk beter! De groep was 4 kano’s groot dus we konden elkaar ook een beetje leren kennen. Bij een strandje aangemeerd en lekker in het water gezwommen. Iets verderop was een bar waar we heen konden gaan. Dat gedaan en ons lunchpakketje opgegeten. Via een ander riviertje naar een Tea Tree rivier gegaan. Heel zwart water (door de Tea Tree) en erg goed voor je huid dus ook daar lekker gezwommen. Terug op het kamp echt trek voor 6 dus snel eten gemaakt en weer voor de tv neergeknald. Zaten we bij het kampvuur, komt er iemand; jaa er is een slang! En iedereen rent weg. Oke… Later bleek dat die slang niet in de woonkamer maar verderop op het kamp was. Dus wij daarheen. Hadtie net een een of ander beest opgegeten en lag nu uit te buiken. Het was een python dus niet echt gevaarlijk. En je kon dat beest echt precies in zijn buik zien zitten. Heerlijk geslapen in de tent.

De tweede dag gingen we de andere kant van de rivier op. Naar een strandje gevaren vanaf waar we 5km moesten lopen om bij het strand aan te komen. In dat riviertje even gezwommen. Ik had net m’n camera gepakt en liep terug toen ik een slang op het water zag zwemmen (nee niet er in, hij zwom er echt op). Dus ik zo; er zwemt een slang naar jullie toe, het is geen grap! Dus alle meiden renden jhet water uit. Bleek dat zo’n waterslang echt heel gevaarlijk is. Ook deze dag heerlijk weer dus we zweetten ons echt de klere. Heerlijk op het strand gelegen en gezwommen in de zee. Terug gelopen, iedereen verbrand. Zagen we kangaroos! Vet stoer. Iedereen was echt kapot, hadden we de stroming tegen. Dus gepeddeld alsof ons leven er vanaf hing want we moesten voor het donker terug zijn. Gelukkig gehaald en moe maar voldaan ons weer op ons avondeten gestort. Deze avond zat er een ander apart beest in de boom. Een kruising tussen een rat en een eekhoorn maar dan groter.

De volgende ochtend spullen gepakt; tijd om te gaan. Stonden er bij het kantoortje twee Engelse meiden gigantische stennis te schoppen. Ze wilden hun geld terug want het was te ranzig. Ja, vond ik ook, maar ze hadden nog niet eens een tochtje in de kano gemaakt en wilden hun geld al terug. Ging natuurlijk niet gebeuren. En blijven schelden. Dude het is een camping. Terug gegaan naar Dolphins’ Beachhouse waar we gelukkig onze was konden doen en konden douchen. Er kwam een storm dus uiteindelijk de kleren in de droger gegooid en met ijs en pizza op de bank filmpjes gekeken. Wat wil een mens nog meer?! Heel erg blij dat wij nu al terug waren en niet meer in het kamp waren.

Hervey Bay – Fraser Island
De volgende dag zouden we naar Hervey Bay gaan, vanaf daar naar Fraser Island! Vet veel zin in. Op tijd de shuttle genomen om nog wat broodjes te halen en daarna de bus in te gaan. Wij goedkope broodjes halen. Kregen we van die vrouw nog een zakje cakejes, wow chill. Vraagt ze; ‘willen jullie nog wat Petit fourtjes van gisteren? Die kan ik niet meer verkopen’. Natuurlijk! Een hele zak vol gekregen, hoe lief. Daarvan heerlijk gesmuld in de bus. Daar waren we precies op tijd, het ging al weer regenen. Verderop in Noosa vertelde de man dat de storm gisteren daar heel erg was geweest. Stroom uitgevallen, daken kapot, bomen kapot gewaaid, alles. Gelukkig hadden wij daar niets van gemerkt. In de bus naar Hervey WEER Freek en Kevin tegengekomen. Zij waren net terug van Fraser en hadden het heel gaaf gevonden. In Hervey opgehaald door het hostel. Overnachtingen daar waren bij de trip inbegrepen dus niet verkeerd. Vet net hostel, bijna hotelachtig. Natuurlijk wel in een dorm maar wel met de mensen met wie we op trip zouden gaan dus konden we elkaar alvast leren kennen. Officieel de kleinste groep ooit! 7 mensen. Topshit. Twee groepen gemaakt; Marlijn Paul (engelse gast) en ik in groep A met de gids. Een stel, Dan en Laura en twee vrienden die we in het bushcamp al hadden ontmoet, Paul en Kevin, in groep B. Allemaal papieren getekend voor als je de auto zou slopen. Want! We mogen zelf rijden!! Zo veel zin in. 4×4 over het strand en door de bossen. Beetje zenuwachtig wel maar het voordeel was dat je er toch niemand aan kan rijden, alleen bomen en stenen. Het was het handigste als we met zijn allen boodschappen zouden doen, prima. Ook konden we bij de slager een pakket vlees voor 7 personen bestellen dus dan was alles snel geregeld. Het was echt ontzettend veel vlees dus vooral brood, sla, ontbijt cereals en snoep gekocht. Echt heel veel snoep. We zijn sowieso de gezondste groep ooit haha. Dat geregeld en op tijd gaan slapen, half 8 briefing!

Ontbijt naar binnen gewerkt en onze gids ontmoet. We mochten maar een kleine tas meenemen, anders zou het niet passen. Het zou sowieso gaan regenen dus ook de poncho zat er in. Ingepakt en klaar om te gaan. iPod’s en boxjes mee, moest goed komen. Eerst over met de ferry en daarna ging het avontuur beginnen. We gingen sowieso niet harder dan 20km/h, zo hobbeling was het! Dat het verplicht was om je gordel om te doen was maar goed ook. We zouden als eerste naar Lake McKenzie gaan omdat het water nu nog warm zou zijn van de afgelopen dagen. Helaas het meer niet zo mooi gezien als op de plaatjes (google maar en kijk dan de foto’s). Maar wel lekker gezwommen in de regen. Snel weer de auto in en op naar het kamp om onze spullen op te bergen en tenten in te richten. Ook al meteen kennis gemaakt met de dingo’s. Dingo’s zijn een soort wolfhonden. Wild maar zien er helaas best schattig uit. Ze kunnen gevaarlijk zijn en hebben zelfs een keer een kind omgebracht. Dus daar al helemaal bang voor gemaakt tijdens de briefing. De gids vertelde dat de dingo’s die op het kamp woonden waren verjaagd door wildere en al veel tenten kapot hadden gemaakt en eten hadden gestolen. Daar verder niets van gemerkt, alleen dat er veel tenten kapot waren. Dus geen eten en drinken mee in de tent! De spullen in de koelkasten gestopt en alvast begonnen met eten maken en dronken worden (ik niet). Vooral vlees! Haha surprise surprise. Wel salade erbij gemaakt dus was erg goed! Er was nog een groep in het kamp, vooral Duitsers en dat betekent: niet gezellig. Dus lekker met zijn 8-en (+gids) drankspelletjes gespeeld. Als ik terug ben leg ik al die spelletjes uit; hilarisch! Paul, met wie we in de tent zouden slapen, had al zoveel gedronken datie z’n broek naar beneden had getrokken. En iets wat we hier hebben geleerd, mannen die hebben gedronken snurken als idioten dus de gids voor ons een andere tent geregeld, chill!

’s Ochtends waren de mannen er achter gekomen dat onze geliefde fruit loops en coco pops (cereals) waren gestolen. Dan dat tegen de gids gezegd die dat weer doorspeelde naar de gids van de andere groep. Ondertussen was ik aan het douchen. Toen ik terug kwam om te ontbijten hadden de gidsen elkaars schouders beet dus ik dacht, grapje. Bleek dus dat die gasten elkaars hersenen letterlijk aan het inslaan waren. Echt te schelden als idioten en op elkaar aan het in rammen alsof hun leven er vanaf hing. Ik had nog niet ontbeten en daar kan ik niet tegen dus ik werd echt onwijs misselijk. Al die kids van de andere groep stonden er maar schaapachtig bij te kijken, 2m afstand dus ik ging maar brood roosteren, boeiend. Gelukkig hadden wij brede mannen in onze groep die die mannen uit elkaar probeerden te halen maar ze wisten echt van geen ophouden. En daarna ook weer, gewoon tegenover de groep. Uiteindelijk ging die andere gids er met zijn groep vandoor (die ondertussen had toegegeven dat ze de cereals hadden gepakt maar daar ging het allang niet meer over). Onze gids zei dat hij terug zou zijn als hij terug kwam. Sfeer? 0,01. Echt zo bizar. Gelukkig de beste groep ooit dus met zijn allen brood en een deel van de teruggevonden cereal gegeten. Gelukkig kwam onze groep snel terug en konden we gaan. No way Jose dat ik in zijn auto ging. Er gingen nog twee jongens mee die we de vorige avond al op het kamp hadden gezien en daar werkten. Gezellig! Muziek aan en de sfeer in onze auto was al snel weer helemaal top. En! Ik mocht rijden! Whooooopp. Was echt super vet. Als ik later groot ben koop ik ook zo’n ding. Een aantal stranden afgegaan. De jongens van het kamp namen ons mee want onze gids dacht datie een hersenschudding had van het gevecht van die ochtend. Nogal wiedes,er kwam zelfs bloed uit zijn oor. Ook naar een zandhelling gegaan, daar op geklommen, echt slopend maar een heel gaaf uitzicht. En nog gefrisbee’d (hoe schrijf je dat?!) op het strand en de zon liet zichzelf nog zien ook! Nog een heel groot stuk gereden, door het bos en over het strand. Mij krijg je die auto echt niet uit! Moesten we een helling op maar zo glad als wat dus ik zat vast. Dus de gids kwam terug en zei dat ik hem terug in 2 wiel aandrijving moest zetten, en eruit gekomen! En al die jongens klappen haha. Ze waren allemaal trots op me. Er was een nieuwe groep aangekomen in het kamp die gelukkig een heel stuk leuker was dan de vorige. Eten gemaakt (gehaktballen!!) en met de andere groep nog meer drankspelletjes gedaan. Ik drink nog steeds niet dus was de alcohol police en kon iedereen veel laten drinken. Echt heel erg gezellig.

De volgende ochtend moesten we helaas al weer inpakken. Naar een meertje gegaan waar schildpadden in zwommen. Ze kwamen echt heel dichtbij, echt heel leuk. (je moet even goed kijken op de foto, je kunt er twee zien maar het water was zo donker). Daarna naar een ander meer waar Catfish in zwommen. Als je ze op het droge legt maken ze geluiden als honden dus daar is ergens iets misgegaan. Maar vet gaaf om te zien! Kevin zwom er gewoon tussen. Op Fraser vliegen echt gigantisch grote vliegen die je echt hard steken. En bij dat meer zaten ze overal. Maar snel waren ze niet dus we gingen ze vangen en aan de vissen voeren. Geluncht, ik mocht het laatste stuk terug rijden (:D) en toen was het al weer tijd om de ferry naar het vasteland te nemen.

Waren echt topdagen! Heel gezellig gehad met de groep, echt top. Het regende echt veel maar dat heeft de pret zeker niet bedorven. Paul 1 moest al snel na aankomst de bus nemen en ook de gids ging al snel weg. Met zijn 6-en eten gehaald en foto’s uitgewisseld. De bus geboekt voor de volgende dag naar Agnes Waters. Paul 2 en Kevin gingen ook die richting op dus dezelfde bus geboekt. Dan en Laura reizen zuidwaards en zouden om 7u al de bus nemen. Toen ik ’s ochtends wakker werd waren ze al weg (Dan en Laura). Helaas geen gedag gezegd. Kwam ik in de keuken, zaten ze daar nog. De bus ging niet, Noosa was overstroomd. WAT?! Dus die moesten tot de volgende dag wachten om weg te gaan. Wij waren zo gaar als boter dus de movie room ingedoken en films gaan kijken. Kwam de vrouw van de receptie binnen. De bus naar het noorden (onze) was ook geannuleerd. Hij kwam Noosa niet door. Meen je niet. Bus omgeboekt naar 3u later, hopen dat die wel ging. Nog 2 films gekeken en toen was het tijd om te gaan. Niemand wist of de bus zou komen, dat moesten we maar zien. Oke, naja we waren met zijn 4’en dus moest goed komen. Snel eten gehaald bij de supermarkt en toen kwam een vervangende bus, beter! Deze bus zou ons naar een tankstation brengen en stuk verderop en daar zou de goede bus ons ophalen. Goede deal. Dus wij in de bus en een uurtje later zoals afgesproken uitgestapt en spullen uitgeladen. De buschauffeur (vet gave gast trouwens) had twee mededelingen. Goede nieuws: de bus was onderweg en kon ons meenemen. Slechte nieuws: dat zou nog wel3u duren. Nooooo. Noosa moest zelfs geëvacueerd worden en er waarschijnlijk twee of drie dagen geen verkeer van en naar Noosa zou kunnen gaan, zo erg was het. Dus we waren precies op tijd naar het noorden vertrokken! Omrijden kan niet echt, dan moet je helemaal de outback in. En omdat het maar weinig gebeurt gaan ze de weg ook niet beter bouwen. Wij maar naar binnen gegaan waar ze gelukkig een snackbar hadden en een televisie. Dus tv gekeken, gekaart en friet gegeten. Gelukkig kwam de bus wel! Stonden we niet op de lijst. Niet op de lijst = niet in de bus. Gelukkig kon Paul lullen als brugman en heeft ons in de bus gekregen. Om half 2 aangekomen. Gelukkig #2 was er een busje van een hostel die ons mee kon nemen en waar ze nog plek hadden. De jongens hadden ergens anders gereserveerd maar wisten niet of ze daar naar binnen konden dus halverwege ook in het busje gestapt en met ons mee gegaan. Ingecheckt en geslapen als een idioot.

De volgende ochtend nog een nacht gereserveerd en naar het strand gegaan met de jongens en nog twee meiden die ze al eerder hadden ontmoet. 2 broers tegen gekomen met wie we de 2e avond op Fraser drankspelletjes hadden gespeeld. Vertelden zij ons dat een meisje op het bush camp in een meer op een rots was gesprongen en haar been had gebroken. Bizarre dingen allemaal. Op het strand gechillt met die meiden en ook Katy tegengekomen (al die bekenden haha). Boodschappen gedaan en in het hostel gechillt. Brad, een golf pro (jaja) zei dat we echt heel snel Whitsunday’s moesten boeken. (3 dagen op een zeilboot eilanden af). Hij had een week geleden gebeld en kon pas 7 maart. (dat is 2,5 week wachten). Dus gebeld. We konden woensdag al terecht! We hadden een andere boot en kwam dus goed voor ons. Het weer gecheckt; woensdag, donderdag, en vrijdag zon maar kans op regen maar daarna bagger. Keuzes keuzes maar bus geboekt, whitsunday’s gebeld en vanavond om 9u nemen we de bus. 7u moeten we dan in Airlie Beach zijn (vanaf daar ga je naar Whitsunday’s). De busmaatschappij zei dat de bus gewoon moest gaan dus daar hopen we maar op! Duimen jullie voor ons? Stuur maar wat zon, blaas de wind maar weg met een koel windje, dan zijn wij helemaal gelukkig!

Tot het volgende verhaal 😀

Liefs, Iris