Wat heb ik nou aan m’n tas hangen?
We gingen eilandhoppen. Langkawi telt 99 eilanden en daarvan zouden we er 3 bezoeken. Schoot niet echt op, Afrikaanse bedoeling daar haha. Werden we, te laat dus, afgezet bij die boot, niemand vertelt je wat, zit je daar met je goede gedrag. Kreeg je een sticker met je tourtje en toen een boot aangewezen waar je in zal moeten. En dat ding ging hard! Holy. Zal me niet verbazen als iemand daar nog een hernia aan overhoud. Onderweg kwamen we langs rotsen die een zwangere vrouw voor moest stellen, vrouwen bidden naar die rots als ze een kind willen. Eiland één was echt mooi. Helder water, strandjes. We waren er nog maar net toen we de eerste apen al zagen, etend van een stuk plastic, dat dan weer wel. Dus wij naar die apen toe. Maar wat bleek (wij hadden plastic tasjes mee, dachten dan kan niets nat worden) apen associeren plastic met eten. Dus voor we ’t wisten hing er zo’n aap aan mn tas! Dus ik dat ding ophouden, toen liet-ie wel los gelukkig. Haha.
Stukje gelopen waar we bij een zoetwater (het is een wonder?!) meer waar we heerlijk hebben gezwommen. Vet grappig want al die islamieten kunnen niet zwemmen, vrouwen gaan al helemaal niet. Gingen wij hoor, bikini aan en zwemmen, vonden ze heel apart. Onderweg weer adelaars gezien, bleek uiteindelijk ipv eiland 2 te zijn geweest. Eiland 3 was ook heel gaaf, licht strand en weer helder water. Daar een beetje gechillt en wat gegeten. Marlijn had onderweg sjans met een Maleier die op vakantie was op Langkawi. Toen we terug op het ‘vaste land’ waren vroeg hij of hij met ons op de foto mocht. Vonden we niet echt de bedoeling en was echt beledigd. Haha.
De dagen erna hebben we eigenlijk geen klap uitgevoerd. Echt alleen maar aan het strand gelegen met onze Nederlandse matties en nog een Amerikaans/Canadees stel. We hebben lekker Indiaas en Maleis gegeten met ze, handig dat zij weten wat, wat is.
Zon, zee, strand en kerst
Ze doen hier niet echt aan kerst. Veel islamieten dus die vieren dat niet. Op straat zeiden ze wel allemaal ‘happy merry christmas’ tegen ons, wel heel schattig. Kerstavond is hier boeiender, maken ze gewoon een feestje van, dat is het. Bij het guesthouse hadden ze op kerstavond een BBQ met een lam aan het spit. Goed verzorgd en lekker gegeten. Er was nog een Nederlands stel, uit Amsterdam. We hebben ons kapot gelachen om zijn accent, niet normaal. Aan het strand was er ook een feestje. Toch gek hoor, kerst op het strand. Het gevoel was er ook echt niet, maar we hadden het naar ons zin. Eerste kerstdag was een heerlijke dag, echt heerlijk! Niet te warm, windje, zonnetje, zee erbij, gezelligheid en lekker eten. De mannen hadden een emmer en ijs geregeld om hun drank in koud te houden, konden hun geluk niet op. Wij waren lekker aan het chillen en zwemmen. Eric (de Amerikaan) had iets te veel gezopen en lag kotsend op het strand, haha.
Thailand de gekste!
Tweede kerstdag (doen ze hier al helemaal niet aan) gingen we naar Thailand! Marlijn en ik met onze Nederlandse matties, twee stelletjes. We werden rond 8u opgehaald om met de boot naar het Thaise vasteland te gaan. Daar zouden we een visum voor 15 dagen krijgen. Maar hoe dat dan ook weer gaat. Bij aankomst bij de terminal werden al onze paspoorten ingenomen en zou die man de tickets wel regelen. Die vent bleef een kwartier weg en wij hadden geen idee. Beetje raar allemaal. En de boot hadden we door dat wachten ook gemist, dan die van een uur later maar. En een stempel gekregen 😀 olé. En hoe dat dan ook weer gaat; vanaf de ‘haven’ via een betonnen trap (leuningen, wat zijn dat?!) naar het waterlevel waar je via een ubersmal (op overgewicht zijn ze ook niet berekend) loopbruggetje de boot in. Nou als je niet kan zwemmen heb je echt wel een probleem daar, voor je ’t weet lig je er in. Je tas moet je ergens neergooien waar nog plek is en dan mag je een plaats zoeken in de koelkast. Hoeveel energie dat wel niet kost… Een uurtje later waren we in Thailand! In de rij moet je je immigratieformulier in vullen en later bij de balie afgeven en vanaf daar kan je de bus in die al was gereserveerd. Ik zeg; prima! Er liep een meneertje die controleerde of je alles goed invulde en je vragen erover beantwoordde. Prima. Toch liep de rij een beetje spaak. Stond er dus een man met 2 vrouwen en 6 kinderen voor ons die z’n formulieren toch niet goed had ingevuld en moest dat nog even aan het loketje doen. Dus. Lijkt me logisch dat je dan iedereen achter je op je laat wachten. En ging die vent ook nog proberen een praatje te maken met de man achter het loketje. Hoe heet je? En weet ik ’t wat-ie allemaal zei. Gelukkig bleef onze bus wel wachten, beetje jammer dat de mensen die er al wel op tijd waren (naja, ook de boot een uur later) ook mochten wachten. En het duurde! Het duurde, holy. Wij waren er binnen twee seconden er doorheen. Nog een stempel! Wat ringgit omgewisseld naar Baht. 100 Baht is E2,50. Werden we eerst opgehaald met een pick-up. Bankjes erin, dak erop waar de bagage op moest. Gelukkig maar een klein stukje maar we hebben hard gelachen. Het is ook niet berekend op Nederlandse lengten. Martijn, met een beetje geluk twee meter lang, moest maar achteraan zitten met z’n benen naar buiten. Daarna werden naar een touringcar gebracht waarmee we de reis naar Krabi door zouden zetten. Geplande vertrektijd: 10:15. Uiteindelijke vertrektijd 13:45, maakt niet uit! Op zich ook wel weer apart dat ze wachten op iedereen. Voor ons fijn maar een strakke planning of afspraak moet je echt niet hebben. Onderweg nog even gestopt om wat te eten en drinken te kopen, je kan echt hele maaltijden krijgen daar! Rond een uur of 6 kwamen we aan in Krabi. Taxi moest je per persoon betalen (?! Weird..) Ook weer zo’n bakkie maar zoveel kon er niet op het dak dus we zaten lekker knus (zie foto). Wel weer een hele beleving, je lacht je kapot. Zelfs andere Thai moesten om ons lachen! Dus ik kwam al niet meer bij. We hebben ook iets van twintig minuten in dat ding gezeten en daar moesten we wel 6 hele euro’s voor betalen. Dat karretje had ook vakantie, zo bleek. Reden we een heuvel op, stopt dat ding er opeens mee! Nou toen had ik het helemaal niet meer. En een handrem had dat ding ook niet dus we geleden elke keer een stukje naar beneden. En op trekken en de motor sloeg weer af, dat een keer of wat. En die mensen achter ons toeteren haha. Bas was al uitgestapt om een beetje te duwen. Uiteindelijk hebben we het gehaald!
Beetje jammer dat die vent midden op de weg was gestopt om ons uit te laten stappen, t scheelde niet veel of er was iemand op me in gereden. Maar ik lag nog steeds dubbel. Nog een keer omdat die elektriciteitsdraden nog geen twee meter boven de grond gingen. Martijn moest bukken en Marlijn sloeg met d’r tas een kastje open. Wat een land! Gelukkig snel een hotel gevonden. Wel 4 euro per nacht pp, dat konden we wel lijden. Meteen geboekt om de volgende dag naar Koh Phi Phi te gaan en gaan eten bij het water. Allemaal eetstalletjes, een plein vol. Bij een kraampje stond een vrouw en die maakte goed duidelijk dat we bij haar moesten gaan zitten, prima! Dus wij gedaan en met horten en stoten onze bestelling doorgegeven. Het was echt heerlijk. Super gezellig, lekker eten. Top. Marlijn en ik hebben daarna onze voeten nog laten masseren. Nou toen hadden we het helemaal niet meer. Zo’n rustige ruimte. Heel mintachtige lucht dus meteen onze neuzen weer open. Oogmaskertje op, ik viel bijna in slaap!. Daarna werden ook nog ons hoofd, nek en schouders gemasseerd. Ook zette ze nog even op 8 plaatsen haar knie in onze rug en trok je schouders naar achteren. Holy, nou wij waren los! Nog een lekker kopje thee en wij waren klaar voor ons bed!
Thaise ‘politie’
Ontbeten met yoghurt en boterhammen met jam en op naar Koh Phi Phi. Uurtje met de boot. Aangekomen onze tassen gepakt en de stad in. Dus ik volgde de stroom voor me. Hield een vent mij opeens tegen dat ik om moest lopen. Uhm, omdat? Dus ik liep gewoon door, achter de rest aan de stad in. Pakt z’n fluitje en blaast zo hard dat ik in de lach schiet en maar terug loop. Dus… Een jongen voor mij moest ook nog terug komen, zijn vriendin was al wel doorgelopen. Maar nee we konden er niet langs. Moesten we langs een balie waar we 20 Baht pp moesten betalen ‘om het eiland schoon te houden’. Je kan mn rug op, dat gelooft natuurlijk niemand. Dus ik dat gezegd tegen die gozer en wil doorlopen. Kreeg ik een grote mond en begon hij tegen me aan te duwen. Dus ik zo ‘don’t push me’! Maar hij ging door dus ik liep terug. De anderen probeerden ’t ook maar ging niet gebeuren. En hij schreeuwen tegen Marlijn! Holy. Echt zo ontzettend agressief. Dus wij die bedoeling betaald. Raar. Welkom in Koh Phi Phi. En druk daar! Veel toeristen, niet normaal.
Foto’s staan op: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2723204034449.144055.1087549894&type=1&l=6564abd656
Vanaf hier ga ik de volgende keer verder! Haha. XXX