Allemaal voor de gek gehouden

Grapje! Ik ben al weer terug in Nederland!‘Huh wat, echt?’ Ja echt. Ik zal het uitleggen.
Omdat ik toch eerder naar huis ging wilde ik dan ook wel met mama haar verjaardag thuis zijn, dat is 22 april. Dus thuis gevraagd op welke data ze me van Schiphol konden ophalen tussen 10 en 20 april. Die data aan mijn vliegmaatschappij doorgegeven. Waren er geen vluchten beschikbaar tussen 26 maart en 24 april. 24 april zou wel heel kansloos zijn, heb je alsnog net niks dus besloten om op 26 maart terug te vliegen. Dat zouden dan maar 12 dagen Nieuw-Zeeland zijn maar alles is beter dan niks en NZ gaat naar mijn weten voorlopig nergens heen.
De laatste dagen in Cairns heb ik me dus ook vooral bezig gehouden met elke nacht wachten op een e-mail van de vliegmaatschappij of er al een betere datum beschikbaar was, het boeken van de beste vlucht naar Melbourne (vanaf daar moest ik naar Auckland vliegen), en het omboeken van mijn tour in NZ. Gelukkig is dat allemaal goed in elkaar gevallen, het omboeken kon gelukkig. Omdat ik van de meeste mensen had gehoord dat het zuider eiland mooier en gevarieerder was dan het noorder eiland, besloten om alleen die te doen. Dus ook meteen een vlucht geboekt vanaf Auckland naar Christchurch, daar zou de tour beginnen en vanaf daar vlieg ik ook terug naar Nederland.
En ja, het was nogal een heisa om dat voor mijn moeder geheim te houden haha. Wel alles met m’n vader doorgenomen, een mooi plannetje gesmeed samen. Daar over later meer 😉
Het laatste en misschien wel het beste deel van mijn reis is hieronder te lezen.

Ik had dus niet 3 maar 4 vluchten voor de boeg:
Cairns – Brisbane
Brisbane – Melbourne
Melbourne – Auckland
Auckland – Christchurch

Een klein drama maar het was niet anders. Het ticket die ik had geboekt moest ik namelijk helemaal volgen, ik kon niet zelf naar Christchurch vliegen, dan werd mijn vlucht naar huis geannuleerd.
En die vlucht was van Melbourne naar Auckland. Die overstap in Brisbane was gewoon kansloos, er waren geen directe vluchten. Verder alles goed gegaan. Ik zou een nacht op het vliegveld van Melbourne overnachten, mijn vlucht zou om 8u ’s ochtends vertrekken dus het zou geen zin hebben om de stad in te gaan om daar 2u te gaan slapen. Ik was gelukkig niet de enige, scheelt weer. Dus grote backpack op slot, hoofd op m’n kleine tas en slapen.
Maar koud dat t er was! Holy cow. Op een gegeven moment had ik een lange broek, skisokken, 4 lagen kleren aan en in een slaapzak maar het was niet te harden. Dus niet echt geslapen.

Vlucht nr 3 ging ook prima, ik had 3 stoelen voor mezelf dus de hele vlucht op een ontbijtpauze na geslapen. Het uitzicht vanuit het vliegtuig beloofde al heel wat, het zag er heel mooi uit. Op Auckland had ik 8 uur tot mijn volgende vlucht dus met de shuttle de stad in gegaan. Mijn backpack kon ik al inchecken dus die was ik al kwijt. Het was echt heerlijk weer, niet eens zo knetter koud. Wat te eten en drinken gescoord en in een hostel een bed voor de aankomende nacht gereserveerd, ik zou pas om 10u ’s avonds aankomen. Het hostel was een oude gevangenis en had goede recensies dus dat moest wel goed zijn. Thuis gemaild dat ik was aangekomen, het moest wel allemaal kloppen natuurlijk! Nog wat rondgelopen, volgens mij is Auckland best een leuke stad. Op tijd maar weer terug.
Op het vliegveld nog een beetje geslapen en toen het laatste vliegtuig ingestapt.
In Christchurch stond al een shuttle te wachten die me binnen een half uur naar mijn hostel bracht. Ik kon gelukkig nog naar binnen en de sleutel lag klaar bij de receptie, prima! Het was een 2-persoonskamer, er sliep een meisje onder me. Even met haar gekletst over wat er in Christchurch te doen was en toen lekker gaan slapen. Onder een warme deken deze keer, wel even wennen maar erg blij dat hij er was haha.

Hijskraan City
De volgende dag de stad in gegaan. Het was een aardig eindje lopen en best koud, 12 graden ofzo. Erg wennen om een lange broek, schoenen en een vest aan te hebben. In februari hebben ze hier de laatste aardbeving gehad, in december een heel grote. Ze zijn dus druk bezig met het opbouwen van de stad. Ik had een kaart meegenomen van het hostel, een rood omrand stuk van de stad was doorgekrast. Dat was dus serieus het deel van de stad waar je niet in kon, helemaal afgezet met hekken. Best een beetje een naar sfeertje hing daar, al die gebouwen vervallen, met graffiti op de ramen geverfd. Ook waren er op veel plekken bloemen, brieven en knuffels aan de hekken vast gebonden. Wel wilde ik deze stad al ‘Hijskraan City’ noemen, ze zijn echt overal te vinden om de stad zo snel mogelijk weer op te bouwen. Net naast het afgezette deel van de stad waren allemaal zeecontainers in winkels omgebouwd. Was wel heel gaaf om te zien, daar was het ook echt wel druk. Ze laten het er dus niet bij hangen ;). Via het park terug gelopen en eindelijk een supermarkt gevonden. Het is hier best wel een stuk goedkoper dan in Australië, dat is wel fijn! Ook een Indische dus cashew curry en naan brood gekocht, lekker!
Eten gemaakt en gekletst met m’n nieuwe roomie. Ik moest echt ontzettend wennen aan de kou, je kon er niet eens op slippers lopen, ze ventileerden er goed. Ook heb ik het systeem dat ik tussen het wassen door m’n pyjama nog een keer in de douche met shampoo was. Droogde dus ook voor geen meter. De route van mijn busreis aangepast zodat ik in ieder geval op tijd terug in Christchurch zou zijn voor mijn vlucht de 26e. Geen idee waar ik lang of kort moest blijven maar dat zou ik dan wel zien. Gelukkig kon ik de volgende ochtend al opstappen ipv zondag. 7u zou de bus vertrekken en de opstapplek was 45min lopen dus vroeg m’n bed uit!

Ruim op tijd aangekomen bij de bus, de wandeling met al m’n spullen heeft me wel warm gehouden!
In de bus zat ik naast een Iers meisje (25). Ze werkte in Auckland en ging nu nog even op vakantie naar het zuider eiland. Tijdens de eerste stop gezellig koffie gedronken en tijdens de reis genoten van het prachtige uitzicht. Wat is Nieuw-Zeeland mooi zeg, kanonnen.
In een dorp/stadje Greymouth moesten we wachten op onze overstap. Dus onze tijd gedood met in een café thee drinken en de supermarkt leeghalen. Samen brood en beleg gekocht en onder de voet van een berg opgegeten. Toen kwam eindelijk het moment waarop we vroegen hoe we heetten, goed verhaal. Shona heette ze. De bus kwam dus die ingedoken. Het was niet de Stay bus die we hadden geboekt maar een broertje ervan. Prima. Met twee meiden in die bus gekletst, Sara uit Zweden en Candice uit California (zo zei ze het ook, niet de states maar CALIFORNIA). Ook heel leuke meiden dus al met al een gezellige dag. Onze stop voor de avond was in Frans Jozef, bekend van zijn gletsjer. In de bus was al een briefje rondgegaan met wie welke tocht wilde doen. Dus met Shona ingeschreven (Sara en Candice wilden wandelen). Vet veel zin in! Toch nog sneeuw en ijs voor mij dit jaar :). Gezellig gegeten met Shona in de bar, keuken was niet te doen dus lekker luxe doen deze avond. Nacho’s, hmm!

 

De rest en de beste grap volgen nog 😉

 

Gezocht: Haai. Het liefst groot, klein is ook goed

Zo vaak duik je natuurlijk niet in het Great Barrier Reef dus ik had bij een winkel op de hoek een camera gehuurd om mijn onderwater belevenissen op de gevoelige plaat vast te leggen.
Ik kon hem de avond ervoor ophalen want de boot zou al om half 8 vertrekken. Prima, ik dat ding halen. Ging die chick uitleggen hoe die camera werkte, 100 dingen die je niet mocht doen en zo wel, mocht je de hele camera betalen. Kopie van creditcard en paspoort, de manier waarop liet nogal te wensen over. Maar dat ging de pret niet drukken. Spullen klaargelegd, gegeten met Marlijn en de mannen en toen vroeg naar bed. Hopelijk zou het de volgende dag goed weer worden, anders is het zicht niet zo goed. En je komt er toch om wat te zien! 🙂
Ontbijt naar binnen gewerkt en me langs de Jappen in m’n kamer richting de haven gemanoeuvreerd. Ingecheckt en de boot in. Gelukkig hadden we een lekker klein clubje dus het was al snel gezellig. Eerst allemaal formulieren invullen over wat je verwacht van de duik en of je daarna wel of niet alleen op haaienjacht kon gaan. In sneltreinvaart werd de duiktheorie uitgelegd; tekens, hoe je snorkel en duikbril te gebruiken, hoe de luchtdruk in je oren te verlagen en hoe je water uit je duikbril en mondstuk moest krijgen. We zouden aan de arm van een ervaren persoon naar beneden gaan, zij zou ook onze zuurstof etc. checken. Over m’n oren zat ik wel een beetje in, daar had Marlijn ook last van gehad. Maar ik had er ontzettend veel zin in. In groepjes verdeeld, groep 2 met twee Duitse meiden. Het water was heerlijk warm dus niks geen wetsuit, gewoon in bikini en short. Snorkel en flippers aan en klaar om te gaan! Groep #1 was al uit elkaar gevallen dus ik mocht meteen als eerst met een andere jongen. Prima!
We moesten op de rand van de boot zitten, daar werd je harnas met lucht omgehangen, aangesnoerd en springen maar. Vet luxe en makkelijk allemaal, het enige wat wij onderhand moesten doen was ademen en foto’s maken. Het ging eigenlijk best goed, de druk in m’n oren kwijtraken had ik aardig snel door en ik vond ’t echt heel gaaf. Onze gids zette me op een gegeven moment achter een ‘giant clamp’, (zie foto’s). Als je daar je hand in stak klapte hij dicht, aaight. Daarna zagen we een schildpad! Zo gaaf 😀 dus ik daar naartoe, de gids had m’n camera nog. Ook deze kon ik aanraken maar hij hield het al snel voor gezien, wel weer heel gaaf. Toen was het onderhand al tijd om naar boven te gaan (was maar 20 minuten). Lucht in je harnas gepompt en twee tellen later zit je weet met je hoofd boven water. Was echt super. Volgens de gids waren we 8 meter diep geweest. Spullen weggelegd en weer terug het water in gesprongen om te snorkelen. Een andere gozer van de boot nam me mee op tripje, relaxt. Hij had ons Nemo beloofd maar helaas niet gevonden. Wel allemaal andere visjes en veel verschillend koraal. Mijn doel voor de dag was het zien van een haai.
Tijd om naar een ander deel van het Outer Great Barrier Reef te varen. Gezellig gekletst met de jongen met wie ik de duik had gemaakt, hij reisde namelijk ook al even. Echt na een half uur, waar kom je eigenlijk vandaan? Kwam hij ook gewoon uit Nederland, lekker kansloos de hele tijd Engels gepraat, vet grappig.
Bij deze stop konden we een vaartochtje maken in een boot met glazen bodem. Ook leuk om een keer te zien dus die boot in met nog een paar meiden van de boot. Zo ook een giant clamp gezien, veel koraal en ‘koraalles’ gehad van de stuurman. De vissen zwommen weg voor het geluid van de motor dus daar niet veel van gezien. Het meeste kapotte koraal dat er lag (grijs en zag er niet heel goed uit) groeide door zonder te remmen, het groeide boven het water uit. Dus als het eb werd stierf het vanzelf af. Maar dat werd weer opgegeten en gebruikt als ondergrond voor nieuw koraal. Het koraal daar groeit iets van 10 tot 15 cm per jaar, een aardig stukje al vind ik zelf.
Terug van de kleine boot weer het water in gedoken om te snorkelen. Het was er echt heel mooi! Zo veel verschillende vissen die er verderop niet waren (of niet gezien natuurlijk) en weer ander koraal. Dus daar lekker lang rondgezwommen. Ook nemo was hier helaas niet te vinden.
Maar toen ik onder me keek, daar was het wat donkerder zag ik mijn doel van de dag, een haai! Hij had er al een aardig tempo in zitten dus ik flipperen als een idioot. Inhalen lukte niet maar wel goed kunnen zien. White tipped reef shark in de pocket! Terug bij de boot zag ik een smalle, lange, zilverkleurige vis. Deze zag er op een een of andere manier wel eng uit dus daar bij uit de buurt gebleven. Sommigen zeiden dat het een barracuda was maar dat geloof ik niet helemaal. Wat wel weet ik ook niet. Zie foto, wie weet hebben jullie een idee?!
Toen was het helaas al weer tijd om te gaan. Wel echt een topdag. De hele dag had de zon heerlijk geschenen, maar goed dat ik mijn zonnebrand had meegenomen. En ik heb m’n haai gezien!
Nog gekletst met Frans naar m’n hostel vertrokken. Camera afgegeven, ik kon de volgende dag mijn foto’s ophalen. Beetje een tegenvaller, ik was erg benieuwd. En ik zou ’s middags vliegen dus beter zouden ze ze op tijd af hebben.

Voor de laatste keer gegeten met Marlijn. Wel raar opeens, we hadden natuurlijk al afscheid genomen maar nu dan echt. Mijn tassen opnieuw ingepakt, ik mocht natuurlijk geen vloeistoffen meenemen in het vliegtuig en ook een hoop weggegooid, wat een ruimte opeens. Mijn laatste nachtje in Australië, nouja, nog een op het vliegveld dan. Wel echt ontzettend veel zin in Nieuw-Zeeland. Ik had al een tour geboekt. Een hop-on hop-off bus waar voornamelijk jongeren mee reizen en al goede verhalen over gehoord. Dus alleen zou ik ook daar niet worden. Ingesmeerd met plastic-etend muggenspul (m’n iPod hoesje is al naar de kaas), die muggen ga ik zeker niet missen!
Gezellig met Marlijn en Kevin in de regen gepicknickt en toen was het tijd om te gaan.
Voor de laatste keer afscheid genomen en ingestapt. Avontuur #3 in mijn eentje ging van start!

Op naar de kiwi’s!

We hadden van een man bij de receptie gehoord dat je in de Woolworths (supermarkt) verderop stroopwafels kon kopen. Ilse had ook al tegen mij gezegd dat ze daar meestal een meter schap met Nederlandse dingen hadden maar die helaas nog niet gevonden. Maar nu was het dus zo ver! Letterlijk ver was het ook, een half uur met de bus. Ik vond het ’t helemaal waard, buit: Ontbijtkoek, stroopwafels, 2 verschillende soorten drop en speculaas. Eten gekocht samen met Larissa, altijd handig.
’s Avonds Marlijn verteld wat me al vrij lang dwars zat. Aussie is niet echt mijn land. Niet heel veel avontuur en ik mis dat (beetje kort door de bocht maar daar komt ’t op neer). Dus ik heb besloten om vanaf hier door te reizen naar Nieuw-Zeeland. Marlijn had, en heeft als het goed is, het wel naar haar zin en blijft wel. Ticket geboekt naar Cairns want daar zouden we nog een duik gaan maken in het Great Barrier Reef. Vanaf daar terug vliegen naar Melbourne en vanaf daar dan naar kiwiland.
Wel een heel gek idee opeens, zo lang samen gereisd en nu nog maar eventjes samen en dan beide alleen verder.
De volgende dag samen meer boodschappen gedaan. We hadden een soort Xenos gevonden waar je erg goedkoop dingen kon kopen. Vooral snoep en chocola ingeslagen (niet te betalen hier). En nog wat praktische dingen. Dus als we dik terug komen, het ging mis toen we gingen opsplitsen! Haha.
Lekker bij het zwembad in de zon gelegen (zijn we goed in). Samen uit eten geweest, wat een luxe. En toen was het voor mij tijd om de bus in te stappen. Gek gevoel weer maar gelukkig zat er niemand naast me dus ik kon ’t goed ‘verwerken’.

Nog aardig kunnen slapen in de bus gelukkig! Aangekomen in Cairns, half 7 ’s ochtends, goedemorgen! al vrij snel een hostel gevonden en nog even geslapen tot 11. Maar twee andere meiden in de 8-persoons kamer en een eigen badkamer. Ook betaal je hier voor je kamer een stuk minder, nooit verkeerd! Toen de stad in gegaan. Best een grote stad. Ook hier weer een lagoon (1 minuut lopen, fijn!) met uitzicht op zee, echt heel luxe.
Waarschijnlijk omdat het de meest noordelijke stad is anders zou ik het niet weten maar er zijn hier zo ontzettend veel Aziaten! Zelfs winkels vol met aziatische producten of alleen maar tekens in plaats van geschrift. Best wel wennen maar dat vind ik juist weer leuk. Ook heel veel Aboriginals.
Klinkt wel oke maar het schijnt dat dat juist het ‘uitschot’ is. Als ze op een een of andere manier niet bij de rest van hun clan passen worden ze naar de steden verbannen. Daar zijn ze voor het grootste gedeelte van de dag asociaal en of dronken. Niet erg gezellige mensen om bij in de buurt te zijn.
Wel een groot winkelcentrum gevonden waar ik heb gewinkeld voor Nieuw-Zeeland. Omdat we de eerste maanden in tropisch klimaat door zouden brengen had ik niet al te veel warms meegenomen.
Lange broek, vest en drie hemdjes om onder andere kleding te dragen dus dat moet goedkomen!
Langs het ticketcenter om te informeren over de beste tickets naar Melbourne.
Ik zou pas op zaterdag gaan duiken (8 dagen wachten, beetje jammer). 24u na je duik mag je pas vliegen dus het zou sowieso vrij laat worden.

Het is in Cairns echt tropisch, Azië is er niets bij, te veel drinken kan niet. Dus snel omgekleed en naar de lagoon gegaan. Toch nog even m’n kleur bijwerken voordat ik de kou in ga.
Las op Facebook dat Inga, Duits meisje van de boot van Whitsunday’s ook in Cairns was en ik zou de volgende dag met haar afspreken, gezellig!
Mail gestuurd naar Australian Backpackers (daar hebben we ons ticket geboekt) om m’n ticket om te boeken. Eten gekocht en lekker in m’n kamertje Grey’s Anatomy gekeken, heerlijk!
Het meisje in m’n kamer vertelde dat ze kapster was in Cairns maar terug naar huis gaat. Ze verdient niet genoeg en mist haar thuis. Gelukkig heb ik dat niet! Wel gevraagd of ze dan mijn haar zou willen knippen, goede deal voor haar en mij. Dat wilde ze zeker, 10 dollar vroeg ze, prima!

Inga ontmoet bij de lagoon samen met een vriend van haar die ze in Sydney al had ontmoet. Lekker in de zon gelegen en gezwommen. Elke keer als we een woord in het Engels niet wisten zeiden zij het in het Duits of ik in het Nederlands en 9 van de 10 keer begrijp je elkaar dan, vet handig. Verder is mijn Duits drama dus lekker in het Engels. Ik had maar twee nachten geboekt in mijn hostel en zij vonden die van hen erg fijn. Ook kreeg je daar een bonnetje waarmee je voor $5 een maaltijd en een drankje kreeg dus nog een reden om de volgende dag te verhuizen.
Volgens mij was het een oude gevangenis, niet de meest gezellig plek maar helemaal prima. Gezellig dat ik bekende roomies had. Ondertussen mijn ticket om kunnen boeken, 14 maart naar Auckland en 14 april terug naar Nederland, top! Nog een dagje bij de lagoon gelegen, nooit verkeerd!

’s Avonds in het bar/restaurant Paul en Kevin tegengekomen, de mannen van Fraser en daarna. Vet leuk om ze weer te zien! Ze zijn echt een beetje m’n broers geworden. Ze hadden een Zuid-Afrikaans meisje ontmoet, zij was ook mee. Gezellig met hen gekletst over Kaapstad, ZA etc. Leuk!
Bloedheet in die kamer, kon echt niet slapen van de hitte. Overal muggen, zo irritant! Beetje jammer, slecht geslapen.
Met Paul en Kevin gechillt en gewinkeld. Hilarisch, had je bij moeten zijn. En er was dus gewoon airco in onze kamer! Beetje jammer dat ik, met DEET op, nog steeds helemaal lek werd gestoken door de muggen. 30 beten per nacht is niet overdreven.

Marlijn kwam ook naar Cairns, gezellig! Met zijn 4’en ’s avonds gegeten en bij gepraat. Jonas, een jongen van de Bushcamp had Marlijn verteld dat er een markt was verderop, dus daar gekeken. Lekker fruit gekocht en wat souvenirtjes. Echt een aziatische markt, zo leuk! Veel troep maar vooral heel veel fruit en groenten. Daarna nog wat meer gewinkeld, kun je als vrouw niet zo snel genoeg van krijgen natuurlijk 😉 Nog meer souvenirs gekocht en toen was ’t wel mooi geweest.

Toen was het tijd voor mijn duik! Vet stoer.
Daar ga ik de volgende keer verder haha.

Liefs, Iris

De onderwaterwereld, Blond & bruin

En de bus ging! Beter. Nachtbus en zat knettervol dus vechten voor je plaatsje.
Natuurlijk overleefd en Airlie was echt heel mooi. Helderblauwe zee, palmbomen overal en natuurlijk veel zeilboten in de zee. Ook mooi weer dus dat beloofde veel goeds! Ontbijt geregeld, beltegoed gehaald en onze spullen gedropt bij de touroperator. Je mocht niet je hele tas meenemen dus bij de bakker een gerecyclede gekocht. We moesten om half 1 aan de andere kant van de baai zijn dus we hadden nog even de tijd, het was pas 09:00u ’s ochtends. Gelukkig hadden ze ook hier een lagoon dus daar weer fijn gebruik van gemaakt. Het was ons al verteld maar vanaf hier wordt het steeds vochtiger, Azië warm en weer even wennen.
Verzameld op de afgesproken plek, er zaten er al meer te wachten. Ook Gaz, een jongen die we in Agnes Waters al hadden ontmoet was er. Hij dacht dat hij de enige vent was en de vrouwen voor het uitkiezen had, jammer voor hem waren er ook zat mannen.
Groep van 17, prima! Twee man begeleiding; Laura zorgde voor het eten en Lewis voor de grappen, en een schipper. Lekker luxe! En we hoefden ook niet te helpen met zeilen. Dus op het dek chillen, bruin worden en spelletjes spelen. Er waren onder andere twee britse meiden die niet echt vooraan stonden. Daar kwamen af en toe opmerkingen uit, echt hilarisch. Ook echt van elke millimeter foto’s maken en heel luid praten, echt attracties. Wel een beetje zeeziek geworden, het waaide vrij hard wat ook hoge golven gaf. Wel een rustig plekje gevonden om de nacht door te brengen. Omdat je buiten leeft en het hier vrij vroeg donker is (7u half 8) was iedereen al vroeg klaar voor zijn of haar bed.
Warm dat t was beneden in de boot! Holy canoly. En veel muggen ook (de schipper had me verteld dat er geen muggen waren, heeft zijn moeder ‘m niet geleerd dat je niet mag liegen? ) . Dus halverwege de nacht naar het buitendek verhuisd. Lag echt wel lekker! T dek is van staal en had alleen een kussen maar verder heerlijk geslapen.

Om half 7 wakker gemaakt voor ontbijt. En het mooie is, als er eten is mogen de meiden eerst, topregel! Als eerste zouden we naar Whiteheaven beach gaan (google maar). Het zand wat daar ligt is niet echt zand, silliconogiets. Het fijnste wat er ter wereld te vinden is. Met het ‘zand’ kun je zelfs je sieraden polijsten, je haar wassen en je tanden poetsen! Mn kettinkje gepoetst en glimt inderdaad weer mooi! Ook moest je voorzichtig zijn, het zand eet niet-edel metaal dus andere sieraden kon je beter op de boot laten en ook camera’s mocht je niet in het zand laten liggen. Als echte toeristen veel foto’s gemaakt van dit prachtige strand. (Zie foto’s). Terug naar de boot vanaf waar we heel grote schildpadden zagen zwemmen, zo gaaf! Het water is ontzettend helder dus je kon het heel goed zien. En groot dat-ie was, 80 cm lang, echt heel gaaf.
Verder gezeild naar een baaitje waar we gingen snorkelen. Nooit gedaan maar natuurlijk gewoon doen. Stingersuit aan tegen de kwalletjes. Ja heel charmant haha. Kwamen we daar waren er net gigantische vissen aan het vechten. Lewis vond het zelfs een beetje spannend. Maar niet zeuren, springen. Die britse meiden gillen natuurlijk. Maar t was zo vet! Die vissen keken wel een beetje boos dus ik hield me rustig. Gelukkig hebben ze me niet aangevallen tussen alle boterhammen die de schipper naast me in het water gooide. We gooiden trouwens al het eten wat over was overboord, voor de vissen. Terug naar de onderwaterwereld. Heel veel verschillende visjes gezien, zwommen allemaal netjes langs je heen, aanraken lukte echt niet. En die grote vissen hadden echt een heel mooi velletje. Verderop kon je heel goed het koraal zien. De raarste vormen en dingen gezien. Veel wat leek op hersenen, rotsen met monden en gekleurde lippen (ze gingen echt open en dicht, heb daar mn vinger maar niet tussen gestoken) soort takken, ook felblauwe! Veel anemonen en nog veel meer. Dankzij Kate de britse die zo van fotograferen hield heb ik van elke centimeter foto’s!
Verder gezeild waar we Nemo (clownvis) en schildpadden moesten zien.
Die hele bodem afgezocht naar Nemo maar alleen een clownvis met een witte streep gezien dus ik weet niet of dat telt . WEL! De schildpad gezien! Zo vet, stukje met ‘m gezwommen en ‘m ook aangeraakt. Hij zat lekker te eten en vond echt alles prima. Deze was iets kleiner, denk een centimeter of 40 lang.
Nog meer mooie grote en kleine vissen gezien en ook nog een rog, dus zeker geslaagd. Ook nog heerlijk van de zon genoten, er zit al een mooie bruine laag op.
’s Avonds nog wat spelletjes gespeeld en vroeg m’n slaapplek op het dek opgezocht. Wel koud ’s nachts maar geen muggen!
Weer vroeg op want we gingen nog een keer snorkelen. Daarna was het al weer tijd om terug naar Airlie terug te zeilen. Maar ’t was top!

Van anderen hadden we al gehoord dat het Nomads hostel in Airlie leuk was en daar hadden we ook een kortingsvoucher voor dus ingecheckt. En inderdaad, niets te veel gezegd, het was net een resort. Heel open, allemaal nieuwe bungalows met elk 4 stapelbedden, 2 douches en een toilet, wat een luxe!
Weer naar de lagoon gegaan met Larissa, een meisje van de boot die ook bij ons op de kamer lag. Daar kwamen we onze Frasermatties Paul en Kevin weer tegen. ’s Avonds met een deel van de bootgroep en Paul en Kevin in een bar wat gedronken waar je gratis pizza kreeg. Moest je eerst een drankje kopen en je kreeg een halve. Allemaal boeven hier. Daarna naar de Mac gegaan voor ijs. Dat is echt t goedkoopste wat je hier kunt kopen, een softijsje voor 50ct. Ze vliegen dus ook letterlijk over de toonbank. In een andere bar nog wat gedronken en toen naar een echt bed!

Ik ga de volgende keer hier verder 😉

Liefs, Iris

Slangen, dingo’s en m’n nieuwe liefde

Ja, jullie lopen hopeloos achter. Dus pak maar alvast wat te drinken en te eten. Klaar? Kunnen we beginnen.

Noosa – Bush Camp
Aangekomen in Noosa konden we meteen een shuttlebus inspringen die ons naar het hostel zou brengen, die zat namelijk niet in de stad. Een heel rustig en net hostel. Er waren allemaal aparte ruimten met daarin een woonkamer met tv en dvd-speler, keuken, badkamer en twee kleine slaapkamers voor max. 5 personen. En nog airco ook! Met een Duits meisje die ook net was aangekomen in een kamer gegaan. Lekker dvd’tjes gekeken en daardoor de laatste bus naar de stad gemist. Dus maar pizza geregeld, prima!
Noosa moest een van de hipste stadjes zijn dus wij de volgende dag geprobeerd dat te ontdekken. Voor ons niet te vinden dus boodschappen gedaan. Het Duitse meisje zei dat ze het wel had gevonden dus de volgende dag de volgende poging. Weer niet gevonden! Drama.
WEER Kevin en Freek tegen gekomen, echt hilarisch, 4e keer. Dus met hen naar het strand gegaan. Een wandeling gemaakt via het strand, over rotsen, door bossen. Super mooie uitzichten gehad. Duurde 4uur maar we hebben het overleefd! Ook Kathy tegengekomen (3e keer). Zij was al naar het Bush Camp geweest waar wij die dag erna heen zouden gaan. Ze had het er erg naar haar zin gehad dus dat beloofde wat goeds! Door de wandeling kwamen we uit aan de andere kant van Noosa. En ja hoor, daar was het hippe gedeelte! Dus daar even rondgestruind en toen de bus terug naar het hostel genomen. Het wandelen was wel weer leuk geweest.

De volgende ochtend om 10u werden we door de shuttle van het bush camp opgehaald. Er waren nog twee andere meiden, Marloes (NL) en Verena (It). Zij reisden sinds kort samen. De mensen die ons op kwamen halen waren al wat ouder en hadden en vogel als huisdier, die bleef in de auto zitten. En die vrouw schreeuwen tegen die vogel. En die man maar dingen vertellen over hoe en wat op het kamp, niet te verstaan. Ons afgedropt bij de supermarkt, doe maar boodschappen voor 3 dagen. Terug in het busje zat die vrouw al weer te schreeuwen en die vent was nog steeds niet te verstaan. Waar zijn we beland? Echt een rare bedoeling. Gelukkig hadden we allemaal dat gevoel en waren we niet alleen. Op het kamp hing echt een raar sfeertje. Er woonden allemaal verslaafden en daar scharrelden een paar kinderen tussen allemaal kapotte auto’s. Het kamp zag er wel goed uit, keuken, woonkamer met tv en zelfs elektriciteit. De eerste nacht zouden we in een dorm slapen (slaapkamer met stapelbedden) en daarna nog twee nachten in tenten. Ook moesten we betalen om het ‘National Park’ in te mogen maar Marloes had al opgezocht dat dat niet eens bestond. Nog vager. De WC was het meest ranzige ooit. Een gat in de grond zonder afsluiting dus dat stonk echt gigantisch! Overal ook muggen en spinnen. Ik ga die wc niet meer in, ik ging bijna over m’n nek zo erg. Slaapplekken gereserveerd en de hond meegenomen voor een wandeling in het bos. Daar ook een creapy bedoeling, meer kapotte auto’s maar ook kinderwagens en weet ik ’t wat allemaal. De volgende dag zou onze eerste kano dag zijn dus daar keek ik erg naar uit. De bedden waren10 palen hout met gespannen netten ertussen als matras. En helaas lag de jongen onder mij alweer gigantisch te snuken, topnacht!

Wekker om 7u, ontbijten, briefing en gaan! Ik ging met Marloes en Verena in een boot. Een ton voor onze spullen en we konden beginnen met peddelen. Het was echt heerlijk weer en om ons heen was het echt heel mooi. Het werd al een heel stuk beter! De groep was 4 kano’s groot dus we konden elkaar ook een beetje leren kennen. Bij een strandje aangemeerd en lekker in het water gezwommen. Iets verderop was een bar waar we heen konden gaan. Dat gedaan en ons lunchpakketje opgegeten. Via een ander riviertje naar een Tea Tree rivier gegaan. Heel zwart water (door de Tea Tree) en erg goed voor je huid dus ook daar lekker gezwommen. Terug op het kamp echt trek voor 6 dus snel eten gemaakt en weer voor de tv neergeknald. Zaten we bij het kampvuur, komt er iemand; jaa er is een slang! En iedereen rent weg. Oke… Later bleek dat die slang niet in de woonkamer maar verderop op het kamp was. Dus wij daarheen. Hadtie net een een of ander beest opgegeten en lag nu uit te buiken. Het was een python dus niet echt gevaarlijk. En je kon dat beest echt precies in zijn buik zien zitten. Heerlijk geslapen in de tent.

De tweede dag gingen we de andere kant van de rivier op. Naar een strandje gevaren vanaf waar we 5km moesten lopen om bij het strand aan te komen. In dat riviertje even gezwommen. Ik had net m’n camera gepakt en liep terug toen ik een slang op het water zag zwemmen (nee niet er in, hij zwom er echt op). Dus ik zo; er zwemt een slang naar jullie toe, het is geen grap! Dus alle meiden renden jhet water uit. Bleek dat zo’n waterslang echt heel gevaarlijk is. Ook deze dag heerlijk weer dus we zweetten ons echt de klere. Heerlijk op het strand gelegen en gezwommen in de zee. Terug gelopen, iedereen verbrand. Zagen we kangaroos! Vet stoer. Iedereen was echt kapot, hadden we de stroming tegen. Dus gepeddeld alsof ons leven er vanaf hing want we moesten voor het donker terug zijn. Gelukkig gehaald en moe maar voldaan ons weer op ons avondeten gestort. Deze avond zat er een ander apart beest in de boom. Een kruising tussen een rat en een eekhoorn maar dan groter.

De volgende ochtend spullen gepakt; tijd om te gaan. Stonden er bij het kantoortje twee Engelse meiden gigantische stennis te schoppen. Ze wilden hun geld terug want het was te ranzig. Ja, vond ik ook, maar ze hadden nog niet eens een tochtje in de kano gemaakt en wilden hun geld al terug. Ging natuurlijk niet gebeuren. En blijven schelden. Dude het is een camping. Terug gegaan naar Dolphins’ Beachhouse waar we gelukkig onze was konden doen en konden douchen. Er kwam een storm dus uiteindelijk de kleren in de droger gegooid en met ijs en pizza op de bank filmpjes gekeken. Wat wil een mens nog meer?! Heel erg blij dat wij nu al terug waren en niet meer in het kamp waren.

Hervey Bay – Fraser Island
De volgende dag zouden we naar Hervey Bay gaan, vanaf daar naar Fraser Island! Vet veel zin in. Op tijd de shuttle genomen om nog wat broodjes te halen en daarna de bus in te gaan. Wij goedkope broodjes halen. Kregen we van die vrouw nog een zakje cakejes, wow chill. Vraagt ze; ‘willen jullie nog wat Petit fourtjes van gisteren? Die kan ik niet meer verkopen’. Natuurlijk! Een hele zak vol gekregen, hoe lief. Daarvan heerlijk gesmuld in de bus. Daar waren we precies op tijd, het ging al weer regenen. Verderop in Noosa vertelde de man dat de storm gisteren daar heel erg was geweest. Stroom uitgevallen, daken kapot, bomen kapot gewaaid, alles. Gelukkig hadden wij daar niets van gemerkt. In de bus naar Hervey WEER Freek en Kevin tegengekomen. Zij waren net terug van Fraser en hadden het heel gaaf gevonden. In Hervey opgehaald door het hostel. Overnachtingen daar waren bij de trip inbegrepen dus niet verkeerd. Vet net hostel, bijna hotelachtig. Natuurlijk wel in een dorm maar wel met de mensen met wie we op trip zouden gaan dus konden we elkaar alvast leren kennen. Officieel de kleinste groep ooit! 7 mensen. Topshit. Twee groepen gemaakt; Marlijn Paul (engelse gast) en ik in groep A met de gids. Een stel, Dan en Laura en twee vrienden die we in het bushcamp al hadden ontmoet, Paul en Kevin, in groep B. Allemaal papieren getekend voor als je de auto zou slopen. Want! We mogen zelf rijden!! Zo veel zin in. 4×4 over het strand en door de bossen. Beetje zenuwachtig wel maar het voordeel was dat je er toch niemand aan kan rijden, alleen bomen en stenen. Het was het handigste als we met zijn allen boodschappen zouden doen, prima. Ook konden we bij de slager een pakket vlees voor 7 personen bestellen dus dan was alles snel geregeld. Het was echt ontzettend veel vlees dus vooral brood, sla, ontbijt cereals en snoep gekocht. Echt heel veel snoep. We zijn sowieso de gezondste groep ooit haha. Dat geregeld en op tijd gaan slapen, half 8 briefing!

Ontbijt naar binnen gewerkt en onze gids ontmoet. We mochten maar een kleine tas meenemen, anders zou het niet passen. Het zou sowieso gaan regenen dus ook de poncho zat er in. Ingepakt en klaar om te gaan. iPod’s en boxjes mee, moest goed komen. Eerst over met de ferry en daarna ging het avontuur beginnen. We gingen sowieso niet harder dan 20km/h, zo hobbeling was het! Dat het verplicht was om je gordel om te doen was maar goed ook. We zouden als eerste naar Lake McKenzie gaan omdat het water nu nog warm zou zijn van de afgelopen dagen. Helaas het meer niet zo mooi gezien als op de plaatjes (google maar en kijk dan de foto’s). Maar wel lekker gezwommen in de regen. Snel weer de auto in en op naar het kamp om onze spullen op te bergen en tenten in te richten. Ook al meteen kennis gemaakt met de dingo’s. Dingo’s zijn een soort wolfhonden. Wild maar zien er helaas best schattig uit. Ze kunnen gevaarlijk zijn en hebben zelfs een keer een kind omgebracht. Dus daar al helemaal bang voor gemaakt tijdens de briefing. De gids vertelde dat de dingo’s die op het kamp woonden waren verjaagd door wildere en al veel tenten kapot hadden gemaakt en eten hadden gestolen. Daar verder niets van gemerkt, alleen dat er veel tenten kapot waren. Dus geen eten en drinken mee in de tent! De spullen in de koelkasten gestopt en alvast begonnen met eten maken en dronken worden (ik niet). Vooral vlees! Haha surprise surprise. Wel salade erbij gemaakt dus was erg goed! Er was nog een groep in het kamp, vooral Duitsers en dat betekent: niet gezellig. Dus lekker met zijn 8-en (+gids) drankspelletjes gespeeld. Als ik terug ben leg ik al die spelletjes uit; hilarisch! Paul, met wie we in de tent zouden slapen, had al zoveel gedronken datie z’n broek naar beneden had getrokken. En iets wat we hier hebben geleerd, mannen die hebben gedronken snurken als idioten dus de gids voor ons een andere tent geregeld, chill!

’s Ochtends waren de mannen er achter gekomen dat onze geliefde fruit loops en coco pops (cereals) waren gestolen. Dan dat tegen de gids gezegd die dat weer doorspeelde naar de gids van de andere groep. Ondertussen was ik aan het douchen. Toen ik terug kwam om te ontbijten hadden de gidsen elkaars schouders beet dus ik dacht, grapje. Bleek dus dat die gasten elkaars hersenen letterlijk aan het inslaan waren. Echt te schelden als idioten en op elkaar aan het in rammen alsof hun leven er vanaf hing. Ik had nog niet ontbeten en daar kan ik niet tegen dus ik werd echt onwijs misselijk. Al die kids van de andere groep stonden er maar schaapachtig bij te kijken, 2m afstand dus ik ging maar brood roosteren, boeiend. Gelukkig hadden wij brede mannen in onze groep die die mannen uit elkaar probeerden te halen maar ze wisten echt van geen ophouden. En daarna ook weer, gewoon tegenover de groep. Uiteindelijk ging die andere gids er met zijn groep vandoor (die ondertussen had toegegeven dat ze de cereals hadden gepakt maar daar ging het allang niet meer over). Onze gids zei dat hij terug zou zijn als hij terug kwam. Sfeer? 0,01. Echt zo bizar. Gelukkig de beste groep ooit dus met zijn allen brood en een deel van de teruggevonden cereal gegeten. Gelukkig kwam onze groep snel terug en konden we gaan. No way Jose dat ik in zijn auto ging. Er gingen nog twee jongens mee die we de vorige avond al op het kamp hadden gezien en daar werkten. Gezellig! Muziek aan en de sfeer in onze auto was al snel weer helemaal top. En! Ik mocht rijden! Whooooopp. Was echt super vet. Als ik later groot ben koop ik ook zo’n ding. Een aantal stranden afgegaan. De jongens van het kamp namen ons mee want onze gids dacht datie een hersenschudding had van het gevecht van die ochtend. Nogal wiedes,er kwam zelfs bloed uit zijn oor. Ook naar een zandhelling gegaan, daar op geklommen, echt slopend maar een heel gaaf uitzicht. En nog gefrisbee’d (hoe schrijf je dat?!) op het strand en de zon liet zichzelf nog zien ook! Nog een heel groot stuk gereden, door het bos en over het strand. Mij krijg je die auto echt niet uit! Moesten we een helling op maar zo glad als wat dus ik zat vast. Dus de gids kwam terug en zei dat ik hem terug in 2 wiel aandrijving moest zetten, en eruit gekomen! En al die jongens klappen haha. Ze waren allemaal trots op me. Er was een nieuwe groep aangekomen in het kamp die gelukkig een heel stuk leuker was dan de vorige. Eten gemaakt (gehaktballen!!) en met de andere groep nog meer drankspelletjes gedaan. Ik drink nog steeds niet dus was de alcohol police en kon iedereen veel laten drinken. Echt heel erg gezellig.

De volgende ochtend moesten we helaas al weer inpakken. Naar een meertje gegaan waar schildpadden in zwommen. Ze kwamen echt heel dichtbij, echt heel leuk. (je moet even goed kijken op de foto, je kunt er twee zien maar het water was zo donker). Daarna naar een ander meer waar Catfish in zwommen. Als je ze op het droge legt maken ze geluiden als honden dus daar is ergens iets misgegaan. Maar vet gaaf om te zien! Kevin zwom er gewoon tussen. Op Fraser vliegen echt gigantisch grote vliegen die je echt hard steken. En bij dat meer zaten ze overal. Maar snel waren ze niet dus we gingen ze vangen en aan de vissen voeren. Geluncht, ik mocht het laatste stuk terug rijden (:D) en toen was het al weer tijd om de ferry naar het vasteland te nemen.

Waren echt topdagen! Heel gezellig gehad met de groep, echt top. Het regende echt veel maar dat heeft de pret zeker niet bedorven. Paul 1 moest al snel na aankomst de bus nemen en ook de gids ging al snel weg. Met zijn 6-en eten gehaald en foto’s uitgewisseld. De bus geboekt voor de volgende dag naar Agnes Waters. Paul 2 en Kevin gingen ook die richting op dus dezelfde bus geboekt. Dan en Laura reizen zuidwaards en zouden om 7u al de bus nemen. Toen ik ’s ochtends wakker werd waren ze al weg (Dan en Laura). Helaas geen gedag gezegd. Kwam ik in de keuken, zaten ze daar nog. De bus ging niet, Noosa was overstroomd. WAT?! Dus die moesten tot de volgende dag wachten om weg te gaan. Wij waren zo gaar als boter dus de movie room ingedoken en films gaan kijken. Kwam de vrouw van de receptie binnen. De bus naar het noorden (onze) was ook geannuleerd. Hij kwam Noosa niet door. Meen je niet. Bus omgeboekt naar 3u later, hopen dat die wel ging. Nog 2 films gekeken en toen was het tijd om te gaan. Niemand wist of de bus zou komen, dat moesten we maar zien. Oke, naja we waren met zijn 4’en dus moest goed komen. Snel eten gehaald bij de supermarkt en toen kwam een vervangende bus, beter! Deze bus zou ons naar een tankstation brengen en stuk verderop en daar zou de goede bus ons ophalen. Goede deal. Dus wij in de bus en een uurtje later zoals afgesproken uitgestapt en spullen uitgeladen. De buschauffeur (vet gave gast trouwens) had twee mededelingen. Goede nieuws: de bus was onderweg en kon ons meenemen. Slechte nieuws: dat zou nog wel3u duren. Nooooo. Noosa moest zelfs geëvacueerd worden en er waarschijnlijk twee of drie dagen geen verkeer van en naar Noosa zou kunnen gaan, zo erg was het. Dus we waren precies op tijd naar het noorden vertrokken! Omrijden kan niet echt, dan moet je helemaal de outback in. En omdat het maar weinig gebeurt gaan ze de weg ook niet beter bouwen. Wij maar naar binnen gegaan waar ze gelukkig een snackbar hadden en een televisie. Dus tv gekeken, gekaart en friet gegeten. Gelukkig kwam de bus wel! Stonden we niet op de lijst. Niet op de lijst = niet in de bus. Gelukkig kon Paul lullen als brugman en heeft ons in de bus gekregen. Om half 2 aangekomen. Gelukkig #2 was er een busje van een hostel die ons mee kon nemen en waar ze nog plek hadden. De jongens hadden ergens anders gereserveerd maar wisten niet of ze daar naar binnen konden dus halverwege ook in het busje gestapt en met ons mee gegaan. Ingecheckt en geslapen als een idioot.

De volgende ochtend nog een nacht gereserveerd en naar het strand gegaan met de jongens en nog twee meiden die ze al eerder hadden ontmoet. 2 broers tegen gekomen met wie we de 2e avond op Fraser drankspelletjes hadden gespeeld. Vertelden zij ons dat een meisje op het bush camp in een meer op een rots was gesprongen en haar been had gebroken. Bizarre dingen allemaal. Op het strand gechillt met die meiden en ook Katy tegengekomen (al die bekenden haha). Boodschappen gedaan en in het hostel gechillt. Brad, een golf pro (jaja) zei dat we echt heel snel Whitsunday’s moesten boeken. (3 dagen op een zeilboot eilanden af). Hij had een week geleden gebeld en kon pas 7 maart. (dat is 2,5 week wachten). Dus gebeld. We konden woensdag al terecht! We hadden een andere boot en kwam dus goed voor ons. Het weer gecheckt; woensdag, donderdag, en vrijdag zon maar kans op regen maar daarna bagger. Keuzes keuzes maar bus geboekt, whitsunday’s gebeld en vanavond om 9u nemen we de bus. 7u moeten we dan in Airlie Beach zijn (vanaf daar ga je naar Whitsunday’s). De busmaatschappij zei dat de bus gewoon moest gaan dus daar hopen we maar op! Duimen jullie voor ons? Stuur maar wat zon, blaas de wind maar weg met een koel windje, dan zijn wij helemaal gelukkig!

Tot het volgende verhaal 😀

Liefs, Iris

Wanna buy a cookie?

Heel fijne tijd gehad in Byron. Heerlijk weer gehad en t was een erg gezellig hostel. We moesten even van kamer switchen maar die kamer was eigenlijk nog leuker! Helaas sliep er wel een gast onder me die de hele kamer wakker snurkte, echt niet normaal! Hij ging ook ’s avonds uit tot een uur of 6. Dus gelukkig konden we tot 6u ’s ochtends slapen! En daarna was er echt geen houden meer aan. En de rest van de dag sliep hij dan. Goed leven. Hij was ook zo bleek als wat, haha.

Met een van onze roomies en een vriendin van hem hebben we ’s ochtends de zonsopgang gekeken bij de vuurtoren. Wekker om 04:45 en gaan! Beetje gammel nog zo vroeg maar wel heel leuk om te zien. Er waren veel wolken dus we waren een beetje bang dat we t niet konden zien. Maar precies waar de zon op kwam waren geen wolken dus goed de grote oranje bal kunnen zien. Via de boardwalk teruggelopen, zag ik kangaroos! Dus meteen naar beneden scheuren, niet meer te zien :/. Een vrouw vertelde me dat t wallabie’s waren, soort kangaroos. Aaiigght in de pocket! Ook gevoetbald met jongens van het hostel, heel gezellig. Marlijn en ik waren echt supergoed haha.
We zijn naar Nimbin geweest. Een dorpje waar ze alleen maar wiet en wiet gerelateerde producten verkopen. Wij in zo’n gammele bus daar heen en we werden meteen in de ‘mood’ gebracht door de iets te chille muziek. En alleen maar huizen (een straat) met allemaal regenboogkleuren. Dus wij zo’n winkel in, kijken wat ze hebben. We waren er nog niet of iemand vroeg, gewoon een random vrouw die nog net niet je moeder had kunnen zijn, ‘You want to buy a cookie?’. No thanks… Als ik wietkoekjes wil koop ik die wel in Nederland. Dat een keer of 5 gehoord. Wel echt grappig. Verder was daar niet zo veel bijzonders. Pan, onze roomie, had gezegd dat er een mooie waterval was maar een man van een winkel kon ons vertellen dat dat te ver was om te lopen. Het was ook echt niet normaal warm daar. Wel hadden ze een zwembad dus daar maar even gezeten met onze wietloze chocolatechip cookies.

’s Avonds was er een quiz in het hostel waar ik met Pan aan mee had gedaan. En zelfs een van de vier ronden gewonnen, whoooopp. Drankjes als kado, goed geregeld.

 

Onze volgende bestemming: Brisbane! Van Morgan, ons kamergenootje, een hostel dichtbij het busstation doorgekregen, altijd handig. Dus nog de hele dag van de zon genoten en toen de bus in gedoken. In de bus kwamen we nog jongens tegen die we van Byron Bay kenden, vet grappig. Zij gingen ook naar Brisbane. Aangekomen gelukkig snel het hostel gevonden maar niet gezellig is erg duur. Dus een nachtje geboekt en heerlijk gaan slapen in (dat dan weer wel) onze privé kamer.
De volgende ochtend een hostel in het zuiden van Brisbane gevonden. Groter en met zwembad dus dat moest beter zijn! Hier is in Brisbane namelijk benauwder dan in Byron omdat het niet aan de zee ligt. Het was een aardig eindje lopen dus meteen onze spieren weer getraind.
Hostel viel ’n beetje tegen. Echt OVERAL bordjes met dingen die je allemaal niet mocht doen en zo wel dat je er dan uitgeknikkerd werd. En vrij vies en heeeel warm. Wel een gezellige kamer dus dat was weer leuk! De eerste avond in dat hostel met Bianca in de stad afgesproken. Ging helemaal mis, ze zou bij ons komen eten maar mijn sms’jes kwamen niet aan dus ze wist niet dat we verhuisd waren naar een ander hostel. Stond ze daar, vet sneu. Gelukkig kon ze eten bij een jongen met wie ze was en hebben we halverwege afgesproken en een ijsje gegeten. En natuurlijk mijn paspoort gekregen! Echt super. Waar we waren hadden ze een ‘lagoon’; een aangelegd zwembad met strand. Echt zo bizar! Wel echt super gaaf maar gewoon vaag dat op nog geen 10 meter afstand de stad ligt en jij, met de helft van de stad, daar aan het ‘strand’ ligt te bakken. Maar daar wel heerlijk van genoten.

We zjjn ook nog naar een koala opvang geweest. Vet schattige beesten, echt heel lief. Slaperig als wat, ook echt ontzettend sloom, hilarisch! Ook nog een Platypus, vogelbekdier, gezien (Perry van Phineas & Ferb). Die is best bijzonder naar het schijnt. Hij had zich goed verstopt dus gelukkig waren we er rond etenstijd zodat hij zijn zwemkunsten kon laten zien. Nog meer bizarre beesten gezien zoals een wombat, dingo’s en gekke struisvogels. EN! Ze hadden een hele boel kangaroos. Net een kinderboerderij daar. Die beesten lagen daar en je kon er bij wijze van op gaan liggen, die vonden echt alles prima, zo tam als wat. Wel echt gaaf. Kennis gemaakt met de hele familie.

In de bus terug een Nederlandse man ontmoet die in Australië woont. Zijn dochtertje sprak drie talen, vet gaaf.

 

Nu zijn we in Mooloolaba en morgen gaan we lekker suppen! Ook hier is het heerlijk warm, zo’n 45 graden verschil met jullie. Haha.

 

Nou Suppen ging niet door het was alleen maar een georganiseerd tochtje over de rivier zodat je naar dure huizen kon kijken. En toen we net hadden gereserveerd (en maar 1u mochten ipv de 2 waarvoor we de bonnen hadden) waaide het te hard en werd het afgelast, booeeee. Bus naar Noosa was al geboekt dus geen tijd meer om een andere keer te gaan. Hopelijk is het in Noosa beter ;).

 

Geniet van de laatste sneeuw en ijs!

XX Iris

Sydney en Byron Bay; Regen vs. zon

Na het avondeten was er een ‘algemene-kennis’ quiz in het hostel. Twee jongens hadden gevraagd of we met zijn vieren een team wilden vormen, prima! Erg gelachen. Ooit geweten dat een slang twee penissen heeft? Waar zo’n quiz allemaal niet goed voor is. En er was maar één team beter dan wij, dus nog goed gedaan ook!  Na de quiz zijn we met een groep naar een bar verderop gegaan. Er speelde een bandje, leuk! Niet al te laat naar bed gegaan want de volgende dag was het Australia day (wij verwachtte een soort Koninginnedag), we moesten nog gaan sight-see-en en we moesten ’s avonds de bus in. De volgende dag was het helaas nog niet opgehouden met regenen. De quiz mannen hadden aangeboden dat we onze tassen wel in hun kamer mochten stallen, een stuk beter dan de vochtige kelder! En daar konden we ook nog omkleden. Vet lief, dus dat gedaan en met poncho’s aan de stad in gelopen. Na drie meter dat ding weer uitgedaan en de rest van de dag heeft de zon geschenen, heerlijk! Foto’s genomen van de Hourbour Bridge (waarom is dat ding bijzonder? geen idee, omdat het hoort) en van het Opera House. We vonden ‘m vrij klein en niet zo wit als verwacht! Maar wel erg leuk om te zien en daarna in het park wat er bij hoort lekker gezeten en naar de activiteiten in en om het water gekeken ivm Australia day. Op een gegeven moment kwam er een helikopter heel laag overvliegen en bleef boven water hangen en daalde steeds verder naar beneden. Er sprong een ‘drenkeling’ uit. Later werd hij natuurlijk wel gered. Bij de redding was de helikopter zo laag bij het water dat wij (zo’n 100m verderop) zelfs nat werden van het wegvliegende water. Danku navy!

Via een hele uitstalling van oude voertuigen (sommigen wel 100 jaar oud) weer terug gegaan naar het hostel. We hadden kortingsbonnen om verderop in de stad churro’s te eten. Lekker! En in dat deel van de stad waren we nog niet geweest dus dubbel leuk. Niet te vinden die straat! Echt hopeloos. De helft van alle ingangen en bruggen was ook nog afgesloten ivm veiligheid dus dat hielp niet echt. Die hele buurt rondgelopen tot we eindelijk bij iets kwamen wat er op leek. Daardoor smaakte de churro’s wel dubbel zo lekker. In het hostel nog even bijgekomen en het was al weer tijd om Sydney te verlaten.
In de bus was het heerlijk rustig, dus twee stoelen per persoon! Tijdens een stop in een snackbar nog tennis gekeken, Nadal-Federer, we worden nog een keer verslaafd aan dat tennis haha.

Nog best prima geslapen in de bus!

Aangekomen in Bayron Bay had de zon zich ook verruild voor regenwolken. Beetje jammer! Op zoek gegaan naar een hostel die de quiz mannen ons hadden voorgesteld, niet gevonden. (Soof die van jou ook niet :s) Wel een andere leuke! Dus daar voor een paar nachten geboekt.
Ondertussen had ik ook al een paspoortplan gesmeed. Rory, een jongen die we op het vliegveld van Kuala Lumpur hadden ontmoet en in Melbourne woont, had aangeboden dat als hij iets voor me kon doen, hij dat wel wilde. En Bianca, een PL van JVA waar ik afgelopen zomer heb gewerkt, woont in Brisbane waar we nog langs zouden gaan. Dus zo lief mogelijk aan Rory gevraagd of hij mijn paspoort, aangetekend, naar Bianca wilde sturen. Dat wilde hij wel en Bianca vond het ook goed. Fijn! Hoe relaxt en lief! Adres doorgegeven en het zal worden geregeld.

Onze eerste dagen in Byron Bay vooral doorgebracht met spelletjes spelen en kokkerellen. Het hostel is best groot. Grote keuken, spelautomaten, een bar, keuken waar we elke avond gratis (als je een drankje koopt) een maaltijd kunnen halen, buitenplaats en zwembad.

We zijn hier aan de oostkust en verderop is een vuurtoren. Twee van onze kamergenoten, een jongen en meisje (‘but we’re just friends’) hadden ook het plan om daar heen te gaan. Dus met zijn vieren op pad gegaan. Onderweg heel mooie uitzichten gezien. Het was een pad een rots op, aardige klim en blij dat de zon niet scheen, warm zat zo! Bij het meest oostelijke puntje van Australië uitgekomen. Een man die bij ons was aangesloten zei dat er bij rotsen verderop twee mensen op huwelijksreis gingen duiken. Toen kwam er een haai en die man redde die vrouw. Zelf werd hij echter wel opgegeten. Lekker luguber. Die man was een bekende kapper in Engeland en hoefde daarom nu niet meer te werken, reisde de wereld over om te surfen. Best leventje. Bij de vuurtoren zelf ook nog dolfijnen gezien, echt heel leuk! Al met al een heel leuke wandeling.
Zondag was het zover, de tennisfinale voor de mannen! Wij helemaal gepland om op tijd te eten een alvast een goede plek voor de tv te reserveren. Helemaal leuk dat de wedstrijd ook op groot scherm bij het zwembad werd vertoond. Heerlijk plekje! Vet spannende wedstrijd (ik zat er helemaal in haha). Het is hier 10u later dan in NL dus tot 2u ’s nachts aan de buis gekluisterd gezeten. Jammer dat Nadal had verloren alleen.. Too bad!

Toen ging opeens de zon schijnen! 😀 en goed ook! Naar het strand gegaan maar het was echt bloedheet. Dus wij weer terug en bij het zwembad van het hostel gezeten. Was een stuk beter! Dus daar weer aan ons kleurtje gewerkt. Ook besloten om nog een extra week te blijven dus bijgeboekt.

Geniet allemaal van de sneeuw en het ijs! (Nee, niet sarcastisch, sneeuw is gaaf.)

Liefs, Iris

(er zijn ook weer nieuwe foto’s te zien via de facebook link!)

No worries mate

Toch fijn van die balies, met mensen die je vertellen dat er twee vliegvelden zijn in Kuala Lumpur en we net niet de verkeerde bus hadden genomen. Vanuit de goede bus gezien dat iemand een wielklem kreeg, altijd leuk. Ruim op tijd op het vliegveld en nog even gewinkeld om onze laatste ringgit op te maken. Bij de Bodyshop had ik lekkere scrub gekocht, die mocht ik alleen niet meenemen, die kwam ze naar de gate brengen als we zouden vliegen. Oke. Dus wij daar wachten, last call was al geweest maar de bodyshop mevrouw nog niet. Gelukkig waren er meer mensen die moesten wachten en 10 minuten voor vertrek konden we ons vliegtuig in. De eerste Australië beveiligingen zijn al merkbaar! Filmpjes gekeken en voor we het wisten waren we er al! Het was 2u ’s ochtends dus lekker rustig. Alle papieren (visum, aanvraag, banksaldo etc.) in de aanslag maar niets van nodig gehad. Valt weer mee!

Natuurlijk mochten we ook door de felbegeerde ubermaster douane. We mochten in een rij gaan staan en een hond zou controleren of we wel of geen smokkelwaar mee hadden. Gelukkig vond hij bij ons van niet dus dat ook overleefd! Shuttle genomen naar het station van Melbourne en van de vrouw achter de balie een kaartje gekregen met waar ons hostel was. 5 minuten lopen, was te doen. Op het busstation een jongen ontmoet die ongeveer dezelfde kant op moest als wij dus hij zou met ons meelopen, chill! Hij was Amerikaan en studeerde in Melbourne maar wilde zeker niet meer terug.  Hij was net op vakantie geweest naar zijn familie in België en Frankrijk. Ze hebben hier 4 maanden vakantie! Van november tot en met februari, doe mij ook zo’n school. We waren al een kwartier aan het lopen en m’n schouders vonden het ook wel mooi geweest. Gelukkig snel gevonden en zijn telefoonnummer gekregen. Als we wilden, wilde hij ons wel de stad laten zien. Vet lief dus we zouden hem de volgende dag bellen. Via het café ernaast de deur open gekregen (moet je ook maar weten). Echt een gigantisch hostel. Gigantische keuken ook (het stonk wel) en er waren nog allemaal mensen wakker om onderhand half 5. Samen met de eerste ‘no worries’ twee pasjes gekregen om onze deur open te maken en voor allebei een laken en kussensloop. Wij naar onze 8^e verdieping maar natuurlijk stikdonker en iedereen sliep. Marlijn keek binnen en zag geen vrije bedden. Dus wij weer naar beneden; nee er moeten twee bedden zijn, gooi al die zooi maar van dat bed af. Zo gezegd zo gedaan, het was echt een gigantische bende. Komt er opeens iemand binnenstormen die begint te schreeuwen dat het haar bed was en dat ze er voor had betaald. Gaat op dat bed liggen (wij hadden alles er al afgehaald, ook de lakens) en gaat slapen. Dus dat. Wij die andere bedden leeggehaald en op de apenkooi manier in de twee bovenste bedden geklommen. De trappetjes waren al eerder gesneuveld. Onze waardevolle spullen in onze tas gedaan en mee in bed genomen. Gelukkig nog wel geslapen tot een uur of 12.

Maar eens op zoek naar een douche. Die waren alleen op verdieping 7 en 9. Alles is hier hermetisch afgesloten, zelfs de douche/wc mag je alleen binnen met een pasje. Wel warm water dus lekker lang onder de straal gestaan. Het telefoonnummer van de jongen stond op onze boekingsbevestiging die we hadden ingeleverd bij het inchecken. En hadden ze al weggegooid. Balen! Die jongen zal wel denken. Op zoek naar ontbijt en de Melbourne open die op loopafstand waren. Buiten was het koud! Haha voor ons dan. Niet benauwd maar frisse wind. Niet zeuren, doorlopen. Onderweg 3x omgevallen van de prijzen (een appel is twee dollar, E1,60) maar wel de tennisvelden gevonden!
Gelukkig scheen de zon al aardig dus daar heerlijk van genoten. De Australian open was net begonnen, vet leuk dat we daar waren. Ik heb echt niks met tennis, ik heb zelfs nog problemen met die puntentellen maar de sfeer was leuk en grote evenementen zijn voor ons Vrijetijdsmanagers altijd leuk. In het park verder van de zon genoten en gekeken waar we nog meer heen konden. Winkelen kon nooit kwaad! Met de gratis tram (wat een uitvinding) naar het station gegaan waar Marlijn eindelijk haar fladderjurkje had gevonden en ik een leuk hemdje, we kunnen weer voor de dag komen!
Tot nu toe vind ik Melbourne best wel Amerikaans. Je hebt blokken, veel hoge gebouwen, bijna alles is symmetrisch, nieuw en aangelegd. Ook wel schattige straatjes en het Flinders station, bij ons op de hoek is hopelijk wel antiek maar alsnog. Wel wennen na Azië. Ondertussen ook geen normale supermarkt gevonden, daar maar naar gevraagd in het hostel. Zat-ie tegenover het hostel haha. Te goed weggestopt voor ons. Salade it was! In Azië deden ze niet echt aan groenten dus dat gingen we even inhalen. Internet is hier helaas niet gratis, eerder knetterduur. Dus even naar huis gebeld om te laten weten dat het de komende tijd vrij stil zou blijven.

 

In Australië is het 3u later dan in Maleisië dus lekker doorgeslapen tot 12u. We wilden lekker in het park gaan chillen maar helaas liet de zon zich niet zien dus we gingen maar weer winkelen, nu in de buurt van de haven. Helaas niet veel bijzonders maar altijd leuk om te kijken. In het hostel pasta gemaakt en tennis gekeken. Overal staat hier tennis aan en ik begin het bijna leuk te vinden. Matties geworden met drie Nederlandse jongens en gezellig gekaart met zijn allen.

 

Onze dag gevuld met chillen in het park en tennis gekeken op een groot plein met de jongens. Nadal speelde dus van hem moesten we wel even de kunst af kijken. Iedereen op dat plein was erg fanatiek en ik juichte meestal te laat maar dat vergaf ik mezelf.

De bus naar Sydney geboekt, een nachtbus. 7 u ’s avonds vertrekken en de volgende ochtend om 7u zouden we er zijn. Prima, dan tijd genoeg om een hostel te zoeken.
Onze jetlag bijgewerkt; we moesten om 10u uitchecken. Met onze matties hadden we geregeld dat we een pasje van hun zouden lenen en dat we daar onze spullen konden laten staan. Erg fijn!  Naar Chinatown gelopen ivm Chinees nieuwjaar wat in Maleisië erg groot was. Dat wilden we nog wel even meemaken. Helaas bestond Chinatown hier vooral chique restaurants en wat rommelwinkeltjes. Hier zal ’t feest niet plaatsvinden. Voor de verandering in het park bruin geprobeerd te worden en tennis gekeken. Omdat NL al was uitgeschakeld zijn we naar België overgestapt en Clijsters speelde dus die moesten we aanmoedigen. Het was zelfs voor Melbourne een warme dag dus lekker in de schaduw gezeten. Onder het scherm was een klein tennisveld waar een wedstrijd werd gehouden wie het vaakst kon overslaan. Marlijn en ik ook maar gaan proberen. Helaas net achter mannen aangesloten die net van plan waren het record te verbreken. Goede timing! Wel geïnterviewd door die jongen dat was wel weer grappig. Uiteindelijk mochten we nog even spelen, we waren echt goed. (niet dus).

Kim Clijsters helaas niet meer zien winnen, het was tijd om wat te eten, om te kleden en naar het busstation te gaan. Bleek dat je met het pasje van de kamer van de jongens niet het vrouwen douchehok in mocht. Turbo. Gelukkig snel iemand gevonden die ‘m voor ons open kon maken. Onze spullen gepakt, dag gezegd tegen onze matties en vertrokken. Reed de tram niet meer! Dus het stuk weer heuvel op gelopen. Was onze pizza er weer af!

De busrit was echt top. Om de 2u moest er iemand uitstappen en dat werd luid en duidelijk omgeroepen. Ook stond hier de airco op standje koelkast waar zelfs m’n fleecevest en skisokken niet tegenop konden. Hopelijk wachtte ons in Sydney een heerlijk bed!
En ja hoor, het 4^e hostel was raak. Erg gezellig, leuke aankleding, dicht bij de stad (Pitt straat, bekend bij iemand?) en die jongen achter de balie gaf ons nog dikke korting ook en we konden meteen onze kamer in. Chill! Op onze kamer nog lekker even verder geslapen. Tot ik er achter kwam dat ik m’n paspoort niet kon vinden. Naar het hostel gebeld of hij nog in het kluisje lag, nee. Hmm, toen maar m’n tassen overhoop gehaald. Ook niet te vinden.

 

Onze eerste dag in Sydney hebben we chillend doorgebracht. Eerst maar eens de was gedaan, zelf voor de verandering. De droger deed niet echt waarvoor hij was aangeschaft dus zelfs nog gestreken, jaja. Boodschappen gedaan en ’s avonds wilden we even de stad zien maar we waren compleet verdwaald. Dus aardig wat gezien.

 

Tweede dag nog een keer naar het hostel gebeld, m’n paspoort moest daar gewoon liggen.

Nog een keer dikke instructies gegeven en ik moest na een half uur terug bellen. En ja hoor, ze hadden hem gevonden, jeuj! Nu nog even een plan verzinnen hoe mijn paspoort en ik konden herenigd worden. Ze konden hem daar wel even bewaren dus ik kon een plan gaan maken. (Melbourne en Sydney liggen zo’n 900km van elkaar vandaan dus ik was niet echt van plan om terug te gaan). We wilden we winkelen bij de winkels die we de vorige avond hadden gezien. Niet te vinden. Na een half uur zoeken eindelijk gevonden. Plan gemaakt om naar de Oprah House en Harbour Bridge te gaan. Too bad dat de weergoden net hadden besloten dat de planten water nodig hadden. Plan maar gestaakt en simkaarten geregeld. Terug in het hostel deed hij het niet, ohja opwaarderen. Dus dat gedaan en het werkte nog steeds niet. Wij weer naar die winkel. Bleek dat Virgin een storing had al de hele dag, het zou nog ongeveer twee uur duren. Hopelijk is het weer morgen beter!

Extra nacht bijgeboekt en het plan gemaakt om daarna naar Byron Bay te gaan.

 

Aussie is aan!

 

Liefs, XX

Laatste dagen Thailand, Singapore en m’n uberverjaardag!

Bye Bye Thailand

De laatste dag op Koh Tao nog van het heerlijke weer en – uitzicht genoten. Bij het hostel nog even gedoucht, de volgende keer zou nog lang duren! Daar twee Nederlanders ontmoet die ook dezelfde boot zouden nemen. Opgehaald en bij de boot gebracht. Op de boot bleek dat we de vorige keer beide een heel matras hadden gekregen om op te slapen. Die moesten we nu met zijn tweeën delen En dat matras was onderhand nog smaller dan een eenpersoons bed dus dan heb je een idee. Sardientjesstijl. Succes! Zoals verwacht schoot het niet echt op maar ik was blij dat ik lag.
Bij de haven werden we om 06:00u opgewacht door een man die voor viswijf had gestudeerd, schreeuwen dat-ie deed!  Holy. Konden onze bus zo in ieder geval niet missen! Met een pick-up naar een overstap kantoortje gebracht vanaf waar we de mini-bus in gingen. De bus had alleen geen laadruimte dus we mochten samen met onze tassen plaatsnemen, top!
Beetje geslapen en gechillt, grens over ging best soepel! Alsnog via Penang gereisd, waarom geen idee. Maar prima! Daar waren we rond 5u ’s middags en om half 10 (Maleise tijd) vertrokken we naar Singapore. Dus nog even rondgelopen en wat gegeten, bloed in onze benen! De bus naar Singapore was echt heel fijn, een grote bus met brede stoelen, dus lekker kunnen slapen.
’s Nachts begon de ‘reisleider’ (je hebt de buschauffeur en nog iemand die de boel ‘regelt’) te schreeuwen in het Maleis. Verstonden we geen klap van dus vond t allemaal best en draaide me om. Bleek dus dat we de bus uit moesten omdat we bij de grens waren. Ging allemaal soepel. Bus weer in maar dan mag je nog iets verder de Singapore grens over, iets wat ze je ook niet vertellen. Chill!  Moesten opschieten , alle spullen pakken, doorlopen. En boos datie deed, kanonnen. Met tas, die moest door de scanner. En als Nederlander werd ik direct gewantrouwd; hij ging alles wat er in m’n paspoort navragen, waar we heen gingen, waar we vandaan kwamen etc. Eindelijk die stempel erin geknald en mocht ik doorlopen. Nog even geslapen en toen waren we er al! Gelukkig later dan gepland, het was nu 9u en gelukkig licht.

 

De derde musketier en de 5 C’s

Een taxi genomen naar het hostel. Crappy bedoeling, we mochten ook pas om 2u de kamer in en mochten de kamer ook niet eerst zien. Metrokaarten geregeld, wat gedronken en de stad alvast verkend. Helen zou pas om 3u komen dus we hoefden ook pas om 2u in het hostel te zijn.
Singapore is weer een heel ander land. Heel gestructureerd, heel modern, vol met hoge gebouwen. Je mag geen kauwgom eten, in het hele land niet. Metro’s zijn super schoon en echt heel goed geregeld. Mensen lopen er piekfijn bij en zitten goed in de digitale middelen. Sowieso de helft van de passagiers zit tijdens de rit met zijn telefoon of ipad in zijn handen. Ze kijken er hele films. Erg bizar maar leuk om te zien! We hebben twee winkelcentra afgelopen waar Marlijn twee geheugenkaartjes heeft gekocht. Ook hebben we het hoogste reuzenrad ter wereld gezien! Bao Pao als lunch gegeten en toen terug gegaan om Helen op te wachten.

Eindelijk kunnen douchen en toen stond daar ineens en klein blond schildpadje! Die hoort bij mij 😀 Eigenlijk niet heel gek om elkaar te zien, best normaal al heel snel. Gelukkig maar! Onze spullen een beetje geschikt en de stad ingedoken met zijn drieën. Naar Little India gegaan om in ieder geval daar te eten. Lekker! Het lukt ons nog niet om met een hand te eten maar met twee handen is ook best leuk. Daar genoten van de chaos en souvenirs gekocht. Daarna heerlijk gaan slapen!  We liggen met zijn drieën in een stapelbed, een dubbel bed onder en een matras boven. De volgende dag eerst
een metropas geregeld en toen naar Holland Village vertrokken. Bij aankomst stonden we al meteen oog in oog met een Molen! Op papier dan wel maar hè, je kunt niet alles hebben. Verder was er eigenlijk weinig te beleven, niets hollands aan, dus maar chocola gekocht! Ook wilden we winkelen. Maar hoe hard we hard ons best deden, we konden niets vinden! Naar China Town gegaan, echt gaaf! Echt bizar, ben je in een klein land als Singapore en waan je je eigenlijk in nog twee andere landen. Krijg je er gratis bij! Daar weer souvenirs gekocht voor het thuisfront en terug gegaan naar het hostel en gegeten. Snel omgekleed want we wilden uit! Naar Marina Bay nog wel, de meest chique bedoeling van het hele land. De metro in en maar kijken waar we er uit wilden. Er liepen net aangeklede jongeren voor ons dus die maar gevolgd. Gelukkig kwamen we goed uit! Eerst de verkeerde lift genomen, weer naar beneden. Die lift ging echt super snel! 57^e verdieping dus wel pijn in onze oren. We hadden al gehoord dat je 20 dollar (12^E) entree moest betalen om naar boven te komen, daar wilden we natuurlijk onderuit! Ook hadden we gehoord dat het op woensdag ladies night was en dat vrouwen daarom gratis drankjes kregen. Nooit verkeerd!

Dus wij in de goede lift maar moesten we een pasje hebben, anders ging die lift niet. Gewacht op mensen met een pasje die gelukkig ook naar boven moesten. Boven hield al snel een man ons tegen maar toen we zeiden dat we naar de bar wilden was het goed! We waren er 😀 Ole!

Echt een geweldig uitzicht over het hele land, echt heel gaaf! Ook een gratis wijntje gekregen, wij hadden het prima voor elkaar! Wel voelden we ons een beetje uit de toon vallen, naast al die mannen in pak en vrouwen op palen en in nette jurkjes. Beetje aangepapt met een stel Italianen nadat Helen per ongeluk wijn over een van die mannen had gemorst. De mannen vertelden ons van de Singaporese 5 C’s: Cash, Car, Creditcard, Carrière en Condo (onderkomen). Een van de mannen was nog vrijgezel en zijn vrienden dat we maar met hem moesten gaan omdat hij veel geld had. Helaas zijn er geen huwelijken gesloten. Wel nog geopperd dat we dan in gemeenschap van goederen moesten trouwen en meteen weer scheiden maar dat vonden we ook weer zo wat.  En zo ver is Italië ook weer niet dus dat kon nog voor problemen gaan zorgen.

Onze dagen Singapore zaten er al weer op en we gingen op weg naar Malakka, een stad tussen Singapore en Kuala Lumpur in. In de bus lekker liggen sudderen. Van Shanne en Martijn hadden we al een naam van een hostel waar zij het erg naar hun zin hadden gehad, daar gingen we dan ook heen. We kregen met zijn drieën een heerlijke kamer met airco. De man van het hostel nam ons mee op fietstour door de stad, echt heel leuk! Weer lekker fietsen. Malakka is ook echt wel een mooi stadje, er loopt een rivier doorheen en er staan eigenlijk alleen oude, maximaal twee verdiepingen tellende gebouwen. De Nederlanders hebben er in de VOC tijd ook van genoten maar daarover later meer. Aan de straat gegeten bij stalletjes, ons goedkoopste avondeten ooit! 5 sapjes, twee porties noodles en 3 loempia-achtige dingen voor nog geen E5! Hoe ze dat voor elkaar krijgen… Lekker ons bed ingedoken, we waren gesloopt! Er was ons een wafeltent beloofd waar we konden ontbijten. Ongeveer de hele stad afgelopen maar nog steeds niets gevonden. Uiteindelijk maar frituur gegeten, zelfs toast was niet te vinden. Misschien omdat het al 1u ’s middags was.
Dat is wel een verschil met andere steden waar we zijn geweest, daar kun je overal broodjes, toast, sandwiches, salades etc. krijgen. Hier hielden ze het Maleis. Lekker rustig aan gedaan de rest van de dag

 

Your from the Netherlands? Congratulations!

De dag erna was onze tweede shopdag, dat deze maar mocht slagen. En ja! Leuke souvenirs en twee hemdjes. Ik wilde vanaf Maleisie een pakketje naar huis sturen, dan was dat maar alvast onderweg en hoefde ik er niet meer mee te slepen. Gegeten bij een luxe uitziende tent waar ik de meest bijzondere appeltaart ooit op heb, een soort saus op een plakje bladerdeeg met stukjes appel. Maar best oke! Er was markt en besloten daar even te gaan kijken. Allemaal kleine frutseltjes, leuk om te zien. Bij een kraampje waar we stonden te kijken vroeg de man: ‘Waar komen jullie vandaan?’ ‘The Netherlands’, ‘Congratulations!’ Haha. Hij was er graag naartoe gegaan maar zoveel geld had hij niet. Vanaf daar naar de straat gelopen waar een man ons ’s middags al had verteld dat er feest zou zijn. En dat was er! Jongens van de lokale kunstacademie waren hun drumkunsten aan het vertonen, echt heel gaaf. Ook de dorpsgekken waren aanwezig, leuk om te zien. Al snel werden we aangesproken door een aantal jongens waar we gezellig mee hebben gekletst. Helen was ondertussen matties geworden met Chinese Nederlander San Yin. Hij heeft ons meegenomen naar een Jazz café waar hij de vorige avond op een privé concert was getrakteerd. Dus wij lief aan die man vragen of wij ook wat mochten horen, zeker! Dus die man los op z’n keyboard, echt heel gaaf. Even later kwam er ook een zangeres bij, holy die zou linea recta doorgaan naar de finale van ‘The Voice’. Top! Ook nog een bezoek gebracht aan de kunstacademiemannen die al naar de reggaebar waren gegaan. Daar ook nog wat gedronken. Een guesthousegenoot had ons verteld dat zijn vriend zou komen, met een slang. Dus wij ‘tuurlijk’, eerst zien dan geloven. Om 4u ’s nachts was het zo ver. Joe (sprekend Jack Sparrow, echt hilarisch) had hem net in de douche gelegd. Dan kon hij even afkoelen. Rufus is een wurgslang van ongeveer 1,5m lang en had gelukkig een paar dagen hiervoor een kip verorberd. Hij mij van alles over slangen verteld, best interessant!

 

We zouden cultureel gaan doen! San Yin had ons al warm gemaakt voor de musea en gezien onze voorvaderen hier al waren geweest konden wij deze geschiedenisles niet aan ons voorbij laten gaan. Uiteindelijk een beetje een tegenvaller, we weten nog steeds niet wat de VOC er heeft uitgevoerd. Misschien kan Google ons daarmee helpen. Wel hadden we al gehoord dat het Stadhuys wat er staat, rood geschilderd is door de Engelsen en de molen niet antiek is. Bij de post alvast een doos, tape en papier gekregen voor m’n naar huis te sturen pakketje. Per boot zal het ongeveer 2-3 maanden duren. Turbo! Hebben ze thuis ook niet al te lang de tijd om stiekem de inhoud te ontfutselen. Dus pap en mam, als er in mei, april een pakketje aankomt in bruinig papier, het is geen bom.

 

Ik mis een dag?! Hmm. Met San Yin wafels gegeten als ontbijt, het was zo dichtbij dat we het niet konden vinden.. We zijn serieus 4u bezig geweest om tampons te vinden in die stad, onszelf daarna getrakteerd op sushi!

 

Happy Birthday to me!

Heerlijk op het dakterras gechillt met een boekje. Met Joe (zonder slang) E-1 (ja zo noemt hij zichzelf) en Roger (uit Zwitserland) Indiaas gaan eten. Naar de reggaebar gegaan, ik was bijna jarig! De café-eigenaar ook, vet grappig. Om iets voor 12 kwam er een jongen naar me toe die in die bar werkte, ‘jij bent toch jarig’? Ja! ‘Ik heb een kado’tje voor je’. Hoe schattig! Het was een t-shirt met een zebra, tegen racisme in Maleisie en hij had ‘m voor me getekend. Echt heel lief. Om 12u door te veel vreemde mensen gezoend maar allemaal lief bedoeld. Komt zo’n ander mannetje van de kroeg naar me toe, ‘Ja, het is hier traditie dat we met verjaardagen de jarigen met meel bekogelen’. Ja, tuurlijk! Maar hij kwam al met twee kilo aanzetten dus meteen gaan gooien met die zooi. De café-eigenaar vond het verschrikkelijk dus des te leuker. Ons bed in gedoken, Marlijn en Helen hadden een hele planning gemaakt dus op tijd op staan!

 

Ik werd wakker, de meiden waren er niet. Nou komt het! En ja hoor, nog geen 2 minuten later kwamen ze met hoedjes en maskers op, al zingend met taart binnen! 😀 Wat leuk! Heerlijk taart gegeten in bed (wat eigenlijk tegen de regels was maar voor deze ene keer werd toegestaan).Ook kreeg ik een kado, een bon voor een heerlijke massage later op de dag! Ik mocht niet al te lang douchen want het schema was strak. Via een echt/nep oud schip naar het winkelcentrum gelopen waar we als lunch sushi hebben gegeten! Heerlijk. Via de eigenaar van het hostel hadden Helen en Marlijn geregeld dat we gingen zwemmen, hoe fijn. Lekker in de zon chillen, achterlijk gedaan en bruin (Helen helaas nog een beetje rood) geworden. Kan het beter worden?!
Toen was het tijd voor het uberkado, de massage! 40 minuten voet- en 20 minuten rug massage. Heerlijk, ik was weer helemaal los en lekker slaperig. Gelukkig was er tijd om daar aan toe te geven dus tijd om het eerste deel van dit verhaal te schrijven en foto’s te sorteren en op Facebook te zetten.
Op een gegeven moment mocht ik de kamer niet meer af, wat krijgen we nu? Na ongeveer een uur mocht ik meekomen. Er was een BBQ op het dakterras en het was helemaal versierd met ballonnen! Iedereen: ‘Are you Iris?’ ‘Yes!’ ‘Happy birthday!’, echt heel leuk en ze hebben ook nog voor me gezongen! Heerlijk gegeten en toen was het eindelijk tijd, ik kreeg Rufus om mijn nek! Gelukkig deed hij niets, hij was lekker aan het chillen. Alleen Joe had het beest twee keer om mijn nek gedrapeerd en in zijn enthousiasme om weg te lopen wurgde Rufus me bijna. Joe was net op tijd om hem los te maken. Wat een topverjaardag, hebben die lieve meiden echt super gedaan :D.

Laatste dagen Maleisie met een afscheidsvuur…
De volgende dag zouden we al weer vertrekken, Helen naar het oosten van het land om te gaan surfen en wij naar Kuala Lumpur omdat we de 18^e naar Australië zouden vliegen. Afscheid genomen van Helen die zo snel mogelijk wilde vertrekken. Zul je net zien: wij hadden een tentje gevonden waar je kon ontbijten met de heerlijkste broodjes en sapjes. Het daar nog even van genomen en toen ook naar het busstation vertrokken waar Helen nog was. Nog even gekletst en toen was het tijd voor het echte afscheid. De bus naar Kuala Lumpur duurde maar 2u, dus weer lekker gechillt. (Dit woord mag nu in de Van Dale worden opgenomen). Daar bleken we niet bij het station aan te komen, maar een ander station, je moest met de metro naar Sentraal. Dus wij met die metro. Was er een aparte wagon voor alleen vrouwen. Vet grappig. Twee Afrikaanse jongens hadden dat alleen niet door en zaten prinsheerlijk tussen al die vrouwen. Daar zei ook verder niemand van. Tegen het einde van de rit werd het donker, we zaten in een tunnel en er was geen licht. Toen kwam het nut van de vrouwencoupé nog een keer door. Helen wist een fijn hostel dicht bij Sentraal dus daar heen gegaan. Ze hadden kleine hokjes zonder gordijnen en alleen wanden als muren, open plafond. Wel erg gezellig en schoon. Van het uitzicht genoten en een hostel in Melbourne geboekt wat wel 3u duurde. Alles zat vol, waarschijnlijk door het tennistoernooi wat tot de 26^e duurt. Ook was het nog wat dat we om 2u ’s nachts zouden landen dus ze moesten ons wel binnen kunnen laten. Lang leve Skype! Kunnen bellen en het allemaal geregeld. Weer Indiaas gegeten als avondeten, dat zouden we moeten gaan missen. De afwezige groenten op je bord waarschijnlijk niet. Ik lag een beetje onrustig en werd om 05:30 voor de zoveelste keer wakker. Zag ik dat er een gebouw (30-40 hoog) in de fik stond! De bovenste 3 verdiepingen in lichterlaaie. Marlijn uiteindelijk wakker gemaakt en we hebben er een half uur fascinerend naar zitten kijken. Maar ook geen reactie vanuit iets of iemand… we hadden wel sirenes gehoord maar 0,0 actie. Ondertussen kwamen er brandende stukken naar beneden. Heel vreemd. Uiteindelijk maar gaan slapen. Sneaky bij de Mac gaan ontbijten met een sandwich en pannenkoeken. Indiase frituur gingen we niet trekken. Tijd om te pakken en naar het vliegveld te gaan.

 

Voor zover voor nu, de volgende keer komen de eerste Aussie verhalen!

XX

Je lacht je dood in dit land

Marlijn en ik hadden nog geen overnachting geregeld op Koh Phi Phi dus dat moesten we eerst even regelen. Waar onze matties sliepen was geen plaats meer, maar die meneer wist wel wat anders. Vet mooi hutje aan het strand, prima! Nemen ‘m. Beetje duur maar ’t was er zo knetterdruk dat er vast ook niets anders was. Een nachtje lekker luxe is ook niet verkeerd!

Met zijn 6’en geluncht en op zoek gegaan naar een plek waar we tot na oud en nieuw konden overnachten. Dat was een stuk makkelijker gezegd dan gedaan. Toen Marlijn bij een organisatie zat te kletsen waar ze haar duikbrevet in het Nederlands zou kunnen halen waren Shanne en ik verder aan het kijken voor accommodatie. We kwamen terecht bij een vrouwtje die ons eigenlijk linea recta naar Koh Lanta sturen. Een eiland iets verderop, wat groter, mooier (zei zij dan) en rustiger. Opzich waren wij die drukte op dat moment al meer dan zat en hadden er wel oren naar. Dus beetje gevraagd hoe en wat en dan zouden we met de rest overleggen.

Ski (zo noem ik Marlijn) zat ondertussen al te glunderen aan die duikschool tafel dus even kijken of dat daarmee wel goed uit zo komen. Haar weggekaapt en overlegd. Volgens de gids van Shanne en Martijn kon er op Koh Lanta ook gedoken worden dus dat was fijn. En op Phi Phi was het ook duurder dan op andere plaatsen. Dus terug naar die vrouw en onze reis naar Koh Lanta geboekt.
Wel lachen, waren we eindelijk op Koh Phi Phi, helemaal zin in allemaal. Ben je er, valt t toch wel tegen en ga je zo snel je maar kunt er weer vandoor. Gelukkig kon het!
’s Avonds nog een mooi feestje gebouwd op het strand, was echt heel leuk. Op een gegeven moment waren er allemaal dronken mensen de zee in gesprongen, kan allemaal!

Slecht geslapen in ons uberhutje, er liepen allemaal beesten in ons bed. Ingepakt en uitgecheckt bij een duidelijk iets te mannelijke vrouw (zie je hier echt veel, lach me nog steeds elke keer krom). Nog een Nederlands boek geconfisqueerd en van andere Nederlandse meisjes gehoord dat ze ook allemaal beestjes in hun bed hadden en daarom al twee nachten ergens anders hadden geslapen. Beter dat wij weg gingen! Nog heerlijk op het strand gelegen en gezwommen in de blauwe zee. Op de boot naar Koh Lanta lekker op het dek gezeten, heerlijk met die wind!

Op Koh Lanta liep alles gesmeerd, opgehaald bij de boot en direct ons huisje in. Nog meer luxe dit keer; twee zwembaden, eigen warme douche en de zee naast het ‘resort’. Daar heerlijk, met een cocktail van het mooie uitzicht genoten.

De volgende ochtend zat ik HELEMAAL onder de rode bulten, echt helemaal, niet normaal. Alsof ik de waterpokken had. Dus ik meteen naar die balie toe gegaan om het te laten zien en te vragen of ze m’n bed wilde verschonen en zo heet mogelijk wilde wassen. Nou die vent snapte er geen reet van, dus later maar terug gegaan. Die vrouw schrok ervan en het leek alsof er iets aan gedaan zou worden. Dus wij het eiland verkennen, was niet zo heel spannend. Er was een dokter dus daar maar even langs gegaan. Na 2 u was de conclusie bed bugs. Ja gast, hadden we zelf al bedacht. Terug aan de balie wilde ze me pillen geven, antibiotica. Dus ik uhm lijkt me niet nodig, het zijn beten, heb je geen zalf ofzo? Zij mij een zalf gegeven tegen de jeuk. Dat was erg handig geweest, als ik jeuk had gehad.
Dus naja maar gekocht voor als het wel zou gaan jeuken. Terug hadden ze onze beide bedden opnieuw opgemaakt, niet verschoond. Ik pissig. Naar die balie, werd die vrouw boos op mij, helemaal flippen. Zelf m’n maar bed afgehaald en nieuwe lakens gevraagd, gelukkig gekregen. En heel m’n bed ingepakt met vuilniszakken, kraakte leuk. Ook onze pyjama’s laten wassen, want het was nog steeds apart dat Marlijn niets had. Volgende ochtend gelukkig niet meer beten.

Shanne had een foldertje gevonden over Suppen, ik had ze al helemaal gek gemaakt. En dat hebben we de dag erna gedaan!
Ze hebben hier scootertjes met een karretje eraan, een Tuktuk noemen ze ‘t. Met n beetje proppen kan er een heel gezin in, echt hilarisch. Dus zo’n ding genomen (je moet ongeveer 2/3^e van de prijs afhalen, dan zit je goed) naar de verhuur. Daar heerlijk gesupt! Marlijn had het ook nog geprobeerd, ging ook goed! Nog lekker bij het zwembad gezeten, je kent het wel, lekker niks doen.

Met oud en nieuw moesten we verplicht bij het ‘resort’ eten. Er was BBQ, was prima. Ook nog Thaise dans; 8 kleine meisjes die iets te beschamende bewegingen maakte. Kantje boord.
Daarna naar een bar gegaan, echt een mooie tent. Er waren travestieten aan het karaoke-en, Marlijn en ik deden hard mee. Maar om kwart voor 12 was opeens iedereen weg. En ze telden ook niet af. Dus niet echt t gevoel wat je thuis ook hebt. En natuurlijk misten we de oliebollen. Maar we kregen wel vuurwerk! Dat was wel echt heel leuk dus alsnog knallend het nieuwe jaar in!

Daarna ons door een taxi (truck met bankjes achterin) naar een ander feest laten brengen. Stopt die vent, zegt Martijn: ‘Ja waar is dat feestje dan?’ Hij wijzen. Wij daarheen. En ja hoor, dikke drukte, harde muziek, veel mensen, we waren bij ’t feestje! Heeuuujj. Dus daar nog een feestje gebouwd.
Op het strand kon je een grote lampion kopen en die de lucht in laten gaan. Hilde had gezegd tegen Marlijn dat als ze zoiets kon doen, ze graag wilde dat Marlijn dat zou doen voor haar overleden moeder. Dus natuurlijk meteen gedaan! De lucht was heel helder dus we hebben hem heel ver zien vliegen. 🙂
Op het strand nog even wat gegeten, we hadden erge trek. Komt er een jongen aangelopen; ‘Spreken jullie Nederlands’? En voor mij ‘n bekend accent dus ik: ‘Spreek jij Afrikaans’? Ja hoor! Vet lachen. Hij er ook bij. Konden elkaar echt prima verstaan. Die idioot was helemaal op de fiets hierheen gekomen. Wij gingen terug, wij wilde de Nieuwjaarsduik doen. Hij mee. Aangekomen bij zwembad #1 wij er meteen in. Hij ook, met fiets. Fiets eruit, Martijn erin met fiets. Heel de tijd krom gelegen van het lachen. Ook nog in de zee gedoken en zwembad #2. 2012 is ingewijd! Daarna was het tijd om te slapen.

Gelukkig regende het de volgende dag, even afkoelen en bijkomen. We waren allemaal goed brak. We wilden hierna naar Koh Tao, daar kon Marlijn haar duikcursus volgen. Dus dat geboekt en gechillt met Shanne en Martijn.

De volgende ochtend werden we om half 12 opgehaald. We gingen nu over land terug naar Krabi. Vanaf daar met een nieuwe bus en dan met de nachtboot. T was een klein busje en allemaal niet al te comfortabel. Gelukkig zijn we maar drie turven hoog. Die mannen om ons heen hadden echt een groter probleem. In Krabi kregen we te horen dat de boot niet ging, waaide te hard en te hoge golven. Beetje jammer. We konden kiezen, of in Krabi blijven en ’s ochtends vertrekken. Of nu naar de plaats vanaf waar de boot zou vertrekken, Surat Thani, en dan daar wachten. We waren op de heenweg al via Krabi gegaan en daar een heerlijke massage genomen en in een goedkoop hotel verbleven, dus we wilden daar wel weer heen. Ze zouden ons bellen met ‘t bericht of de boot wel of niet ging. Helaas ging hij niet dus het werd de volgende avondboot. Ik was weer naar de kapper geweest (ik ben nog nooit zo vaak naar de kapper geweest, wat dat reizen allemaal niet met je doet haha). Nu zijn alle dode punten er wel uit. Verder vooral gewacht op de bus die dik een uur te laat was. Zelfs de mensen van het hotel maakten zich zorgen! Maar alsnog gekomen en uiteindelijk konden we de reis voortzetten.
De slaapboot was best prima. Ik had er best tegenop gezien want ik kan echt niet slapen als ik zit, en ik heb echt m’n slaap nodig. Maar er was een onder- en bovendek. Onder de bagage (er werd voor 100 man aan eieren meegenomen, leven er geen kippen op Koh Tao?!) en bovenin waren aan twee kanten allemaal matjes met katoenen hoezen neergelegd, daar konden we slapen. Chill! Ik was al vertrokken voor die man m’n kaartje kwam controleren die daarom aan m’n tenen ging trekken. ’s Nachts nog een aantal keer wakker geworden door de hoge golven. Je kunt dan echt niet stil blijven liggen, echt grappig. Maar geslapen als een baby.

Op Koh Tao hadden we ook nog geen slaapplek dus met een andere jongen een taxi genomen naar het drukke gedeelte van het eiland. Het was pas 7u  ’s ochtends dus met ons slaperige hoofd op zoek gegaan naar een accommodatie. Was dat ook echt niet heel makkelijk, zo veel was er niet, alleen dure resorts. Maar toen we langs een boekingskantoortje liep vroeg een man (homo #45664) of we een slaapplaats zochten: ja! Dus hij laten zien. Een tweepersoons kamer met gedeelde douche en toilet. Allemaal schoon en prima, we nemen ‘m! Nog dicht bij het strand ook dus helemaal goed! Toen voor Marlijn een duikschool gezocht. De hele cursus kon niet in het Nederlands, dat konden ze niet aanbieden. Uiteindelijk een leuke school gevonden waar iemand was die wel wat dingen voor haar kon vertalen als het nodig was. Leerboeken kreeg ze ook in het Nederlands dus prima! Ze zou de volgende dag beginnen. Lekker genoten van de heel heldere zee en warme zon.

Er is hier trouwens verderop een travestietenclub. Echt een schouwspel. Staan ze half in hun blote kont flyers uit te delen op straat en je ziet het wel hoor, dat ’t mannen zijn. Overdag zie je er soms ook wel een, echt hilarisch.
En met Helen afgesproken wanneer we elkaar zouden treffen en waar. Het is Singapore geworden. Kunnen we met zijn drieën naar het noorden reizen tot wij naar Australië vliegen, Helen gaat door naar Bangkok waar Timo naartoe komt. Topplan! :D.

Wij wilden met de trein naar Singapore, dat had een man ons in Krabi al uitgelegd. Hij was Nederlander en 20 jaar in Zuid-Oost Azië gids geweest. Nu was hij met pensioen en bleef hij in Thailand wonen. Maar z’n beroep was hij niet vergeten en had een heel plan voor ons gemaakt hoe we het beste naar Singapore moesten gaan en waar we moesten slapen, echt heel lief. Dus wij wilde die trein boeken, helaas vol :(, beetje jammer, het was namelijk een slaaptrein. Nu gaan we met de bus.
Reisschema:
21:00 Boot
06:00 Aankomst Surat Thani
06:30 Vertrek naar Kuala Lumpur
23:00 Aankomst Kulala Lumpur, overstappen

06:00 Aankomst Singapore

Tot Kuala Lumpur weer met zo’n taxibusje. Dus zeg maar vaarwel tegen het gevoel in je achterste. Singapore en natuurlijk de ontmoeting met Helen maken het wel helemaal goed 😀

Jullie zijn weer bij! Op naar het volgende avontuur!
Foto’s zijn weer te zien via de link 🙂
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2723204034449.144055.1087549894&type=1&l=6564abd656

Liefs! Iris